Duizenden honingbijen bezoeken 800,00 bloemen voor 500 g honing (Ranjit Lal)
Laatst luisterde ik naar Stephen Fry en Richard Dawkins op YouTube. Ze hadden het over hoe mythische verhalen evolueerden om fenomenen te verklaren die destijds niet begrepen werden – bijvoorbeeld wat was de kracht die ervoor zorgde dat een blad jaar na jaar uit een takje duwde. Oude beschavingen schreven deze krachten toe aan de goden, dus er was een god van de natuur, god van de zee, enzovoort. Toen gaf Fry dit betoverende voorbeeld uit de Griekse mythologie:
Registreer nu. Het is gratis. Registreer om dit verhaal gratis te blijven lezen.
Aanmelden als u al een geregistreerde gebruiker bent.E-mail/Mobiel:DoorgaanOR
Ga verder met Facebook
Doorgaan met GoogleAl lid? Aanmelden
Toen Zeus met Hera ging trouwen, verordende hij dat de wezens op aarde elk een gerecht voor de bruiloft bereiden. Hij zou elke wens vervullen die het lekkerste gerecht maakte. (Onmiddellijk raakte ik een beetje op een zijspoor: ha, ik dacht dat alle carnivoren, leeuwen, tijgers en luipaarden zouden zijn verschenen met de beste stukken vlees – gebraden hert, ossenhaas, varkensbuik en biefstuk. Alle runderen , buffels, gnoes, antilopen zouden verse, biologische herkauwers hebben geproduceerd – herkauwde en gekauwde probiotische groenten. Zelfs de nederige mestkever zou een prachtige bal van mest hebben gerold en het hebben gepresenteerd als een rijke en voedzame fruitcake.)
Hoe dan ook, de wezens kwamen allemaal opdagen met hun gerechten en Hera en Zeus begonnen te proeven. Eindelijk vond Hera een offer in een klein potje gemaakt door een klein wezentje genaamd Melissa. Hera vond het heerlijk en gaf het door aan Zeus, die het ook absoluut heerlijk vond. Kleine Melissa werd naar behoren uitgeroepen tot winnaar en Zeus vroeg haar om haar wens. Melissa zei dat haar gerecht enorm veel werk vergde: dat ze duizenden bloemen moest bezoeken, een beetje nectar van elk van hen moest nippen en het brouwsel vervolgens in het elixer moest veranderen: honing (Melissa was natuurlijk een kleine honingbij) . Het kostte dagen en dagen en dagen van zwoegen en al haar werk kon ongedaan worden gemaakt door een enkele lik van een beer, of het uithalen van de staart van een vos. Terwijl de goden de schorpioen een giftige angel hadden gegeven om zichzelf te verdedigen, en de slang een giftige beet, had ze geen wapens. Dus, zou ze een dodelijke steek kunnen krijgen om plunderaars af te schrikken? Maar Zeus werd boos en donderde een beetje. Ontsteld door Melissa's schijnbare egoïsme, zei hij: Ik zal je een fatale steek geven – maar het zal je fataal zijn! Dat is de reden waarom honingbijen sterven nadat ze een slachtoffer hebben gestoken – en verschrikkelijk: hun steken zijn van weerhaken voorzien en steken in het vlees van hun slachtoffers, zodat wanneer ze proberen het eruit te trekken, ze zichzelf vrijwel van hun ingewanden ontdoen, waarbij hun ingewanden en andere organen eruit worden getrokken — ze doden (bijen en wespen behoren tot een groep genaamd Hymenoptera, wat bruiloftsvleugels betekent).
https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png
Wetenschap heeft natuurlijk een andere verklaring. In tegenstelling tot de meervoudige gladde steken van de wespen, is de angel van de honingbij (gemodificeerde legboor) van weerhaken voorzien, omdat het de klier in staat stelt om gif in haar slachtoffer te blijven pompen (vaak met een dikke huid), totdat het sterft of vlucht, zelfs nadat de arme bij zichzelf heeft opengebroken proberen het eruit te halen. Alle werkbijen in een bijenkorf zijn zussen, met een genetische overeenkomst van 75 procent (omdat papa-bij – de dar – die met de koningin gepaard heeft maar één X-chromosoom heeft, niet twee), meer dan de 50 procent match met hun eigen nageslacht als ze die hadden, maar dat is uitsluitend het voorrecht van de koningin. Ook gaan de belangen van de korf en de koningin boven die van individuele bijen. Dus offert ze zich graag op voor de kolonie: terwijl ze haar slachtoffer steekt, zendt ze een strijdkreet uit door haar feromonen, waarmee ze haar zussen naar het slagveld wenkt.
Bijensteken zijn smerig, maar tenzij je allergisch bent en in een anafylactische shock terechtkomt, niet dodelijk. Nu kun je het er misschien wel of niet mee eens zijn dat Melissa egoïstisch was toen ze vroeg om 'bewapend' te worden, maar in één opzicht had ze gelijk: de hoeveelheid werk die nodig is om honing te produceren. Volgens één berekening moet een honingbij minstens 1.000 bloemen bezoeken om genoeg nectar te drinken om haar speciale “honingmaag” te vullen met slechts 40 mg honing, wat misschien net zo goed is als haar eigen onbeladen lichaamsgewicht. Een andere berekening vermeldt dat acht honingbijen hun hele leven nodig hebben om slechts één theelepel honing te maken. Om ongeveer 500 gram honing te maken, moeten duizenden honingbijen het equivalent van drie keer de wereld rondvliegen en 800.000 bloemen bezoeken. En hier zijn we, elk jaar rukken we 1,9 miljoen ton van het zoete gouden elixer af (dit was in 2019), met China voorop. Honingbijen maken honing, die voornamelijk uit glucose en fructose bestaat om hun machtige vliegspieren aan te drijven en hun larven te voeden. We houden ervan omdat het zowel zoet als goudkleurig is. Nu, elke keer als ik een theelepel ervan op een toast leg, denk ik aan de acht bijen die hebben gezwoegd om het te produceren. Mijn pot beweert “biologische, wilde honing” te bevatten, maar er komt meer bij kijken dan alleen een bijenkorf uitroken en de vloeistof uit de kammen in een fles persen.
Wacht een week om te weten hoe de bijen werkelijk zijn maken.
- De website van Indian Express is GROEN beoordeeld vanwege zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid door Newsguard, een wereldwijde service die nieuwsbronnen beoordeelt op hun journalistieke normen.
© The Indian Express (P ) Ltd