India's machtselite: kaste, klasse en culturele revolutie | Door Sanjaya Baru
Debat over de constant evoluerende machtselite in India is geen nieuw concept. De kracht van het nieuwste boek van Sanjaya Baru is echter de actualiteit ervan. Onder premier Narendra Modi heeft de term machtselite een nieuwe, tot nadenken stemmende, ietwat sinistere gevolgtrekking gekregen. Modi, zoals Baru het ziet, heeft de oude orde van machtselites in Delhi ontmanteld en probeert een onvoorwaardelijke hegemonische overheersing op ideologische basis op te leggen. Geglobaliseerde intellectuelen en liberalen uit de hogere klasse zijn verdacht en zullen worden vervangen door hindoe-nationalisten uit de middenklasse die ogenschijnlijk de grotere zaak van Bharat dienen in tegenstelling tot die van India. Elke ontkenning van het nieuwe geloof wordt met onverholen vijandigheid bekeken.
Baru trekt parallellen met Modi's sociaal verdeeldheid zaaiende, ontwrichtende beweging en Mao Zedong's Culturele Revolutie (1966-76). verwijder hem. Mao's revolutie was marxisme, leninisme en maoïsme, terwijl die van Modi gebaseerd is op de Sangh-versie van hindoe-nationalisme. De Culturele Revolutie gaf de Rode Garde (door studenten geleide paramilitaire diensten ingesteld door Mao) de vrije hand om de wet in eigen hand te nemen. Evenzo lijken zelfbenoemde hindoeïstische burgerwachten de vrijheid te hebben om anarchie en angst te zaaien over koeienprotectionisme, liefdesjihad, vermeende opruiing door moslimminderheden en links radicalisme.
Het karakter van de Indiase machtselite is in de loop der jaren veranderd in overeenstemming met de omwentelingen van de verkiezingspolitiek. Voor de socialist Ram Manohar Lohia werd de machtselite van India aan het begin van de onafhankelijkheid bepaald door brahmaanse kasten, bevoorrechte scholing en bekendheid met de Engelse taal. Door de jaren heen zijn er nog veel andere factoren een rol gaan spelen. Het tijdperk van de coalitiepolitiek en de introductie van reserveringen van Other Backward Classes (OBC) brachten de elite, regionale partijen en politiek invloedrijke kasten op de voorgrond, die niet aan de top van de traditionele kastenpiramide stonden. Hogere kasten in de eerste Lok Sabha bezetten de helft van de parlementaire zetels, terwijl de OBC's 10 procent waren. Sindsdien hebben hogere kasten gezwicht voor de OBC's binnen het parlement en het zou nuttig zijn geweest als Baru een aantal actuele statistieken had verstrekt. Zelfs de eens hogere kaste Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) heeft zijn toptreden geopend voor de OBC's, de categorie waartoe Modi behoort.
Baru heeft zijn brede ervaringen als academicus, journalist, media-adviseur en econoom verweven met zijn stelling over elites voorleggen. Af en toe verlegt hij de focus om anekdotes over zijn eigen ervaringen te delen en citeert hij sociologen en economen om het een enigszins academisch tintje te geven. Dit maakt het moeilijk om het boek in een duidelijk slot te classificeren.
Modi is niet de eerste premier die zich opwerkt vanuit een niet-elitaire achtergrond. Manmohan Singh, Atal Bihari Vajpayee en Lal Bahadur Shastri kwamen ook uit bescheiden afkomst. Ze vonden het echter niet nodig om het punt te blijven benadrukken. In plaats daarvan probeerden de voorgangers van Modi, zodra ze aankwamen, een deel van Lutyens Delhi te worden en het hof te maken van wat werd beschouwd als de Nehruviaanse elite. Modi daarentegen doet geen poging om erbij te horen. Hij probeert eerder de oude oriëntatiepunten van de machtselite uit het Nehru-Indira-tijdperk te vernietigen. De ombouw van het Nehru Memorial Museum and Library van een monument voor Nehru alleen naar een voor alle PM's is zo'n voorbeeld.
Tegenwoordig gaat de echte culturele revolutie en machtsverschuiving niet over het vervangen van de ene groep intellectuelen die in de Engelse taal zijn opgeleid door een andere die in de volkstaal is opgeleid. Het is de omverwerping van geglobaliseerde intellectuelen uit de hogere klasse door provinciale hindoe-nationalisten uit de middenklasse. Deze nieuwe intellectuelen rond Amit Shah en Yogi Adityanath zien de oude intellectuelen van zowel rechts als links, of het nu een Romila Thapar of een Montek Singh Ahluwalia is, als onderdeel van dezelfde sociale set. Ze willen dat dit etablissement wordt vervangen door een desi culturele revolutie.
Verspreiding van de mediamacht heeft ook bijgedragen aan het verkleinen van de erfenis van Lutyens en aan het hervormen van de machtselites. De gezellige relatie tussen senior mediaprofessionals en de overheid is beëindigd. Ondanks de groeiende rijkdom en macht van eigenaren en redacteuren, is er een fundamentele verschuiving waarbij politici de media rechtstreeks of via gevolmachtigden controleren of bezitten. De groeiende bewering van staatsmacht in het centrum en in de staten onder Modi heeft de media gedwongen volgzaam of openlijk partijdig te worden, met enkele eervolle uitzonderingen. Modi heeft de media en de beroemdheid ongegeneerd gebogen om zijn zaak te dienen.
Modi richt zich niet alleen op instellingen, hij wil zijn stempel fysiek op Lutyens Delhi drukken door de Central Vista te herbouwen. Kunstenaar Anish Kapoor ziet Modi's vernietiging van Lutyens Delhi als een gevolg van zijn politieke fanatisme. Hij ziet zichzelf in het centrum als de maker van een nieuw hindoe-India. De oude orde bespioneert de nieuwe – zonder enige esthetische gevoeligheid – als barbaren aan de poort, terwijl een nieuwe aspirant-klasse gelooft dat ze eindelijk haar verdienste zal krijgen onder een sterke hindoeïstische leider.
Meld u hier aan om dit verhaal te lezen Meld u aan om snel toegang te krijgen tot exclusieve en premiumverhalen van Indian Express. E-mail/mobiel: Doorgaan OF 
Ga verder met Facebook 
Doorgaan met Google Al lid ? Aanmelden
Coomi Kapoor is een bijdragende redacteur, The Indian Express
-
- De Indian Express-website is als GROEN beoordeeld vanwege zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid door Newsguard, een wereldwijde service die nieuwsbronnen beoordeelt op hun journalistieke normen.
-
© The Indian Express (P ) Ltd