Een still van Meel Patthar
In een interview heb je gezegd dat de film Meel Patthar (Milestone, uitgebracht op Netflix op 7 mei) in première ging op het Venice International Film Festival van vorig jaar. ) 'vertelt je waar je bent en hoeveel verder je moet gaan'. Kunt u het uitleggen?
Meld u hier aan om dit verhaal te lezen Meld u aan om snel toegang te krijgen tot exclusieve en premiumverhalen van Indian Express. E-mail/mobiel: Doorgaan OF 
Ga verder met Facebook 
Doorgaan met Google Al lid ? Log in
Dat was ongeveer waarom ik de film Meel Patthar (Milestones) had genoemd. Mijlpalen vertellen je waar je bent en hoe ver je moet gaan. Maar in de film is het een raar soort mijlpaal, want zelfs na 500.000 km heeft Ghalib absoluut geen idee dat hij dat heeft bereikt. Er is gewoon onzekerheid.
Je debuutfilm Soni (2018) kwam als een reflectie op de nasleep van de zaak van de groepsverkrachting in Delhi in 2012. Hoe is het idee voor je tweede speelfilm ontstaan?
https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png
Ik was altijd geïnteresseerd in schrijven over de wereld. Er zijn mensen in mijn uitgebreide familie die ooit vrachtwagenchauffeur zijn geweest en daarna transporteur zijn geworden. Toen ik opgroeide, had ik verhalen gehoord en dit hele idee fascineerde me – dat er een persoon is die gewoon zijn hele leven op reis is, maar nog steeds een beetje vastzit in dit kleine doosje. Dus reizen maar niet echt reizen. Dit idee was een interessante paradox. Omdat ik buiten India woonde, kreeg ik de kans om meer over deze wereld te ontdekken. Een groot deel van het transport in de vrachtwagensector, vooral in de VS, wordt gedomineerd door de Indiase gemeenschap. Oorspronkelijk was het idee dat van een allochtone vrachtwagenchauffeur. Toen ik na Soni hier (naar India) verhuisde, was het idee om in Noord-India te gaan werken, vooral Delhi. Delhi heeft Sanjay Gandhi Transport Nagar, wat, denk ik, de grootste transportzone van heel Azië is. Alleen al vanuit het perspectief van de afbeelding is de plek heel aantrekkelijk. Dus de film werd uiteindelijk een film over een Punjabi-vrachtwagenchauffeur die in Delhi werkte.
Filmmaker Ivan Ayr uit Chandigarh
Je hebt je hoofdrolspelers genoemd naar dichters Ghalib (Suvinder Vicky) en Pash (Lakshvir Saran), en er is een cameo van de jonge dichter Aamir Aziz ook. Hoe belangrijk was poëzie voor de film?
Aanvankelijk wilde ik dat de chauffeur een aspirant-dichter zou worden. Maar toen liep die gedachtegang een beetje hol. Ik koos ervoor om bij de namen te blijven omdat ik deze gedachte wilde onderzoeken: wat als niemand hun naam noemt in de poëtische context in de film. De namen op zichzelf hebben geen betekenis in het verhaal. De kans is groot dat voor het merendeel van het jonge publiek, afgezien van degenen die zich bezighouden met literatuur en poëzie, deze namen niet veel betekenen, ze zullen niet weten van wie deze namen zijn of wat ze betekenen. Ik vond het een interessant experiment om te zien hoeveel mensen het echt opmerken. Maar over het algemeen was het een cynische, pessimistische gedachte aan het werk dat de namen geen betekenis hebben in het verhaal. Wat Aziz betreft, we wilden iemand die een vakbondsleider kon spelen, die uit Bihar of Jharkhand kwam, omdat de meeste mensen die het laad- en loswerk doen, daar vandaan komen. Toen we zijn (Aziz's) auditie kregen, registreerden we niet wie hij was, hoewel zijn gezicht ons bekend voorkwam. Toen waren de mensen nog niet bekend met zijn poëzie.
Waarom zijn de vrachtwagens in je film niet kleurrijk en eigenzinnig zoals die we op de wegen en in Bollywood-films zien?
Er zijn beide soorten vrachtwagens in de handel. Ik besloot om in de film geen opzichtig versierde vrachtwagens te laten zien, omdat Ghalib geen soort vrachtwagenchauffeur is die daarin geïnteresseerd is. Hij leeft met een gevoel van onthechting, doet zijn werk, en dat is alles. Hij is afstandelijk, niet geïnteresseerd in het aantrekkelijk maken van plaatsen waar hij woont. We hadden een heel gietproces voor de truck. Bollywood ziet de dingen op een andere manier en een bepaald soort vrachtwagenchauffeur en felle vrachtwagens maken deel uit van hun filmervaring. Ze kozen ervoor om ze op die manier te portretteren: blij, luidruchtig en gezellig.
Je bent klaar met het opnemen van de film vlak voor de lockdown vorig jaar. Hoe denkt u dat de gemeenschap van vrachtwagenchauffeurs met de situatie is omgegaan?
De truckers hebben vorig jaar enorm geleden, omdat alles stopte. Ik denk dat er een periode van bijna twee weken was dat ze niet eens veel van de vrachtwagenchauffeurs de snelweg op lieten komen. Ik weet niet waarom de migrantencrisis zo velen van ons heeft verrast. Wat moesten zij (arbeidsmigranten) doen? Dit is het soort dingen dat gebeurt als je dingen gewoon uit pure impuls doet, zonder zelfs maar de gevolgen voor een grote meerderheid van het land te begrijpen. Hieruit bleek dat mensen alleen geïnteresseerd zijn om zichzelf te redden, ook als dat ten koste gaat van het gooien van de bal onder de bus. Dat zij (arbeidsmigranten) er niet toe doen.
Met de migratie van het platteland naar de stad en de ellende van de arbeidersklasse als de dominante thema's van de film, bekritiseert u het kapitalisme via Meel Patthar?
Ik heb altijd het gevoel gehad dat zij (vrachtwagenchauffeurs) de ruggengraat van onze economie zijn. De transportsector is in wezen wat het burgerleven mogelijk maakt. Het hele kapitalistische systeem is nog steeds erg afhankelijk van deze industrie, en toch komt de sector aan de ontvangende kant van de onrechtvaardigheid van het systeem. Het is ironisch dat mensen die waarschijnlijk de kern vormen, uiteindelijk waarschijnlijk de grootste slachtoffers worden. Veel van hen realiseren het zich pas als het te laat is. Dat zie je in de film doordat de staking van de lader (dragers) en een doorgewinterde vrachtwagenchauffeur-vriend van Ghalib wordt ontslagen.
Maar ik heb ook geprobeerd andere dingen onder de aandacht te brengen, zoals hoe we te veel verwachten van de stedelijke arbeidersklasse. De scène waarin Ghalib de trap probeert op te lopen terwijl de lift niet in gebruik is, hij ontmoet de liftreparateur en de man die de gascilinder aflevert, ik wilde de wereld blootleggen die buiten Transport Nagar bestaat, en hoe dat de wereld wordt ook geteisterd door dezelfde onrechtvaardigheid en spanning. Het is moeilijk vast te stellen wiens fout het is. Het is de hele complexiteit van onze moderne Indiase samenleving. Dit zijn slechts observaties die ik gewoon probeer te delen met het publiek.
-
- De Indian Express-website is GROEN beoordeeld vanwege zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid door Newsguard, een wereldwijde service die nieuwsbronnen beoordeelt op hun journalistieke normen.
-
© The Indian Express (P ) Ltd