Here Comes The Sun: Zonnebloemen verleiden met hun bloeiwijze, of duizend kleine bloemen omgeven door gele bloembladen. (Foto: Ranjit Lal)
In het dierenrijk is het meestal het mannetje van de soort dat zijn spullen steunt en de dames probeert te verleiden, die de knapste, ruigste en meest stoere als haar partner uitkiezen en zijn uiterlijk, conditie en vechtcapaciteiten bekijken. In de botanische wereld kan een plant, geworteld in de grond, niet ronddwalen om te pronken, zingend en dansen om een partner te verleiden. Het maakt dus gebruik van de diensten van, wat je grofweg zou kunnen zeggen, een huwelijksbureau om een partner te krijgen. Dit bureau heeft een keur aan zoogdieren, insecten en vogels (en zelfs de wind) op zijn rollen. En aangezien er geen gratis lunches zijn, moet voor deze diensten worden betaald met zoete nectar (echt suikerwater), geproduceerd in klieren die nectarines worden genoemd, en voedzaam stuifmeel.
Om dit verhaal te lezen, meld je hier aan snelle toegang tot exclusieve en premiumverhalen van Indian Express. E-mail/mobiel: Doorgaan OF 
Ga verder met Facebook 
Doorgaan met GoogleAl lid? Log in
Ten eerste moet de ‘fixer’ ervan overtuigd zijn dat het de moeite waard is om de plant te bezoeken, en dus bedekt de plant zijn voortplantingsorganen in levendige kleuren en patronen of verspreidt hij een hemelse geur. Deze voortplantingsonderdelen zijn natuurlijk bloemen. In plaats van zijn werkelijke partner te verleiden, moet de bloem de “fixer” verleiden (plantkundigen noemen ze bestuivers). Zodra de bestuiver arriveert om het te bekijken, blaast de plant het rijkelijk en zegent het met stuifmeelkorrels (het equivalent van sperma) uit de punt van de meeldraden, die de helmknop wordt genoemd.
Sommige van deze bestuivers werken samen en hebben zakjes voor stuifmeel op hun benen, die ze opvullen; anderen zijn harig en krijgen een flinke laag stuifmeel op hun lichaam. Ze drinken diep, krijgen energie van suiker en stuifmeel (waarvan sommige gereserveerd zijn voor hun eigen larven, als het bijen zijn) en zoemen vrolijk weg naar de volgende plant – hopelijk net zo mooi en knap als degene waar hij net vandaan kwam. De lading stuifmeel wordt toegepast op het stigma, het vrouwelijke deel van de bloei, terwijl het meer nectar en stuifmeel opslokt. De grote, kleverige stuifmeelkorrel ontkiemt en stuurt een stuifmeelbuis met daarin een paar echte spermacellen langs een bredere buis die de “stijl” wordt genoemd (gezamenlijk worden de vrouwelijke delen, het stigma, de stijl en de eierstok de stamper genoemd). Een van de zaadcellen bevrucht het ei onderaan de stijl in de eierstok en het zaad begint zich te vormen. Het tweede sperma ontwikkelt zich tot het voedende “endosperm” voor het babyzaad om te voeden en te groeien (zaden die we ook eten – pinda's, tarwe, rijst).
https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png
Bloemen kunnen zowel jongen als meisje zijn, of beide. In jongensmeisje bloemen zijn de meeldraden (samen worden ze officieel het andoroceium genoemd) meestal gerangschikt langs de buitenrand van de bloem en de damedelen, de stamper, het gynoecium genoemd aan de binnenkant. Ze zijn meestal omgeven door de bloemkroon – de kleurrijke, zachte bloembladen – die worden bewaakt door de bladachtige kelk die de bloembladen op hun plaats houdt aan de onderkant van de bloemsteel. Sommige planten, zoals de zonnebloem bijvoorbeeld, hebben duizenden kleine bloempjes omgeven door de gele bloembladen, een fenomeen dat bloeiwijze wordt genoemd. In andere, zoals de petunia en de tulp, staan de bloemen trots in eenzame pracht.
Gewoonlijk wordt het stuifmeel van de ene bloei door de bestuivers op het stigma van een andere bloei afgezet, wat genetische variatie mogelijk maakt. Dit heet kruisbestuiving. Dan zijn er nog die “zelfbestuivend” – het stuifmeel van de plant bevrucht de eieren van dezelfde plant – een gruwelijke gewoonte! Veel planten letten er goed op dat dit niet gebeurt, ofwel worden het stuifmeel en de eieren op verschillende tijdstippen klaargemaakt om te “paren”, of de plant annuleert dergelijke toevallige verbintenissen.
Hoewel veel bloeiende planten er op hun best uitzien en ruiken voor hun bestuivers, zijn er bindaastypes, zoals gras en coniferen, die vertrouwen op de grillige wind om een match te vinden. Hun stuifmeel is zo fijn als stof, waait gemakkelijk rond en ze hoeven geen mooie kleuren en parfums uit te hoesten.
Men denkt dat bloeiende planten zo'n 180 miljoen jaar geleden zijn geëvolueerd, hoewel dit zou kunnen worden teruggedrongen tot 250 miljoen jaar volgens recent “indirect bewijs”. Er zijn chemicaliën gebruikt voor zelfverdediging zoals gevonden in deze 250 miljoen jaar oude ouden.
Wij zijn ook verleid! Verliefde jongeren sturen rode rozen naar elkaar; bloemen worden over de hele wereld gebruikt bij religieuze ceremonies. Ze zijn zelfs (verkeerd) gebruikt als symbolen door politieke partijen! Slingers worden om de vettige nek van politici geregen (heb medelijden met de bloemen!). We hebben hun voortplantingsprocessen verstoord en nu zijn er bloeiende planten die voor de voortplanting van ons afhankelijk zijn.
De wereldwijde handel in snijbloemen is enorm. Weet je nog dat toen toneelschrijver George Bernard Shaw door een journalist werd gevraagd of hij van bloemen hield, omdat er geen snijbloemen in zijn huis waren, hij blijkbaar antwoordde: “Ja mevrouw, dat doe ik. Ik hou van bloemen, ik hou ook van kinderen, maar ik hak hun hoofd niet af en bewaar ze niet in kommen met water rond het huis. ”
(Ranjit Lal is een auteur, milieuactivist en vogelaar)
-
- De Indian Express-website is GROEN beoordeeld vanwege zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid door Newsguard, een wereldwijde service die nieuwsbronnen beoordeelt op hun journalistieke normen.
-
© The Indian Express (P ) Ltd