Het Hooggerechtshof verwierp donderdag een pleidooi waarin werd gevraagd dat een kandidaat bij een verkiezing niet gelijktijdig uit twee kiesdistricten kan strijden, omdat er geen sprake is van duidelijke willekeur en dat het aan de wetgevende macht is om te beslissen of er wijzigingen moeten worden aangebracht.
p>
Een bank onder leiding van de opperrechter van India D Y Chandrachud zei dat kandidaten om verschillende redenen vanuit verschillende zetels mogen strijden en voegde eraan toe dat het toestaan hiervan een kwestie van wetgevingsbeleid is, aangezien het uiteindelijk de wil van het Parlement is, aangezien of de politieke democratie wordt bevorderd door een dergelijke keuze toe te staan.
Senior advocaat Gopal Sankaranarayanan, die voor indiener verscheen, vertelde de rechtbank, die ook bestond uit de rechters P S Narasimha en J B Pardiwala, dat de Law Commission had aanbevolen dat de De Representation of the People Act, 1951, moet worden gewijzigd om te bepalen dat een persoon slechts vanaf één zitplaats mag strijden.
Het pleidooi drong er bij de rechtbank op aan om sectie 33(7) van de Representation of the People Act, 1951, die een persoon toestaat om een algemene verkiezing of een groep bypolls of tweejaarlijkse verkiezingen uit twee kiesdistricten te betwisten, ongeldig en ultra vires aan de Grondwet.
Alleen abonneeverhalenAlles bekijken
De anti-wetenschapsbeweging is politiek, maar de geneeskunde heeft ook haar … In de tribale dorpen van Jharkhand, een online marktplaats voor lokale producten Delhi Confidential: Mansukh Mandaviya schreeuwt uit naar jongste Mitra “Maar hoe is het ongrondwettelijk? Het is een aanbeveling. Tenzij het deel 3 (grondrechten) schendt, hoe kan het dan verkeerd zijn?” vroeg rechter Narasimha. Sankaranarayanan betoogde dat het in strijd is met de artikelen 19 en 21. Kiezers gaan hun stem uitbrengen en de kandidaat zegt dat hij enkele beloften zal waarmaken, maar maakt dat niet bekend als hij een zetel krijgt in een andere kiesdistrict, zullen ze daarheen gaan, betoogde hij. Het CJI zei echter: “Dat is een onderdeel van de politieke democratie – het is een faciliterend recht”. Advertentie Sankaranarayan zei dat vóór augustus 1996 een kandidaat uit veel kiesdistricten kon strijden, maar daarna was het beperkt tot twee zetels. CJI Chandrachud zei dat het parlement weer kan optreden zoals voorheen en voegde eraan toe dat de kwestie in het wetgevende domein valt. Hij voegde eraan toe: “Er is een andere manier om ernaar te kijken. Een of andere politieke leider zou kunnen zeggen dat ik mijn pan-Indiase imago wil vestigen door deel te nemen aan verkiezingen – zoals uit het noordoosten en noorden of zuiden”. Justitie Narasimha wees erop dat daar geen immoraliteit in zit en voegde eraan toe dat er historische figuren zijn die zo populair waren. Advertentie De rechtbank zei dat het een kwestie van parlementaire soevereiniteit is of de aanbevelingen van de Law Commission moeten worden omgezet in een wetgevend mandaat en de rechtbank niet kan toeslaan artikel 33(7) bij gebrek aan duidelijke willekeur. © The Indian Express (P) Ltd
