Wetenschappers ontdekten dat prairiewoelmuizen zonder receptoren voor oxytocine kweekten en hetzelfde monogame parings-, hechtings- en opvoedingsgedrag vertoonden als gewone woelmuizen, waardoor het idee dat oxytocine het “liefdeshormoon“, essentieel voor het vormen van sociale banden en ouderschap. Nieuw onderzoek van wetenschappers van UC San Francisco (UCSF), VS, en Stanford Medicine, VS, toont aan dat de receptor voor oxytocine mogelijk niet de cruciale rol speelt die wetenschappers er de afgelopen 30 jaar aan hebben toegekend, waardoor een decennia oud dogma wordt veranderd op zijn kop.
Bovendien baarden vrouwtjes zonder oxytocine-receptoren en produceerden ze melk, zij het in kleinere hoeveelheden, dan gewone vrouwelijke woelmuizen, aldus de studie. De resultaten geven aan dat de biologie die ten grondslag ligt aan binding en ouderschap niet puur wordt bepaald door de receptoren voor oxytocine, ook wel het 'liefdeshormoon' genoemd. De studie verschijnt in het tijdschrift Neuron.
Lees ook |De sociale vaardigheden van honden kunnen in verband worden gebracht met oxytocinegevoeligheid
“Hoewel oxytocine wordt beschouwd als ‘Liefdesdrank #9’, lijkt het erop dat drankjes 1 tot en met 8 voldoende kunnen zijn,” zei psychiater Devanand Manoli, een senior auteur van de krant, UCSF. “Deze studie vertelt ons dat oxytocine waarschijnlijk slechts een onderdeel is van een veel complexer genetisch programma,” zei Manoli.
Omdat prairiewoelmuizen een van de weinige zoogdiersoorten zijn waarvan bekend is dat ze levenslange monogame relaties aangaan, bestuderen onderzoekers ze om de biologie van sociale binding. Studies in de jaren 1990 met medicijnen die voorkomen dat oxytocine zich aan zijn receptor bindt, toonden aan dat woelmuizen geen paarbindingen konden maken, wat leidde tot het idee dat het hormoon essentieel is voor het vormen van dergelijke hechtingen.
Alleen abonneesVerhalenAlles bekijken ExplainSpeaking: hoe een begroting van de Unie te evalueren Mahesh Vyas schrijft: Waarom het banentekort echt is Delhi vertrouwelijk: focus op projecten Voor deze studie, die 15 jaar in de maak was, pasten de Manoli en neurobioloog Nirao Shah, toen bij UCSF en nu bij Stanford Medicine, nieuwe genetische technologieën toe om te bevestigen of oxytocinebinding aan zijn receptor inderdaad de factor was achter pair bonding. Ze gebruikten CRISPR om prairiewoelmuizen te genereren die geen functionele oxytocinereceptoren hebben. Vervolgens testten ze de gemuteerde woelmuizen om te zien of ze duurzame partnerschappen konden aangaan met andere woelmuizen, aldus de studie. Aan de onderzoekers’ verrassing, de gemuteerde woelmuizen vormden net zo gemakkelijk paarbindingen als normale woelmuizen. Lees ook |Hier is hoe enige tijd met uw huisdier doorbrengen 'als een bron van troost' kan fungeren. De patronen waren niet van elkaar te onderscheiden. “De belangrijkste gedragskenmerken waarvan men dacht dat ze afhankelijk waren van oxytocine – seksuele partners die bij elkaar kruipen en andere potentiële partners afwijzen, evenals ouderschap door moeders en vaders – lijken volledig intact te zijn in de afwezigheid van zijn receptor, & #8221; zei Manoli. Nog verrassender voor Manoli en Shah dan de hechting van het paar was het feit dat een aanzienlijk percentage van de vrouwelijke woelmuizen in staat was om te bevallen en hun pups van melk te voorzien, aldus de studie. Oxytocine speelt waarschijnlijk een rol bij zowel geboorte als borstvoeding, maar een rol die genuanceerder is dan eerder werd gedacht, zei Manoli. Vrouwelijke woelmuizen zonder receptoren bleken perfect in staat om te baren, in hetzelfde tijdsbestek en op dezelfde manier als de gewone dieren, hoewel men dacht dat de bevalling afhankelijk was van oxytocine, aldus de studie. > De resultaten helpen een deel van het mysterie rond de rol van het hormoon bij de bevalling op te helderen: oxytocine wordt vaak gebruikt om weeën op te wekken, maar het blokkeren van de activiteit ervan bij moeders die voortijdige weeën ervaren, is niet beter dan andere benaderingen om weeën te stoppen.Advertentie Als het ging om het produceren van melk en het voeren van pups, waren de onderzoekers echter verrast. De binding van oxytocine aan zijn receptor wordt al tientallen jaren als essentieel beschouwd voor de melkafgifte en ouderlijke zorg, maar de helft van de gemuteerde vrouwtjes slaagde erin hun jongen met succes te zogen en te spenen, wat aangeeft dat oxytocinesignalering een rol speelt, maar minder essentieel is dan voorheen dacht, aldus de studie. “Dit doet de conventionele wijsheid overlactatie en oxytocine, die al veel langer bestaat dan de paarbindingsassociatie, teniet,” zei Shah. “Het is een standaard in medische handboeken dat de melkafgiftereflex wordt gemedieerd door het hormoon, en hier zeggen we: “Wacht even, er is meer aan de hand.” ” Manoli en Shah concentreerden zich op het begrijpen van de neurobiologie en moleculaire mechanismen van pair bonding, omdat wordt aangenomen dat dit de sleutel is tot het ontsluiten van betere behandelingen voor psychiatrische aandoeningen, zoals autisme en schizofrenie, die interfereren met het vermogen van een persoon om vormen te vormen of te behouden sociale banden. Deze conclusie is logisch vanuit een evolutionair perspectief, zeiden ze, gezien het belang van gehechtheid aan het voortbestaan van veel sociale soorten. Lees ook |Voel je je neerslachtig? Enkele natuurlijke manieren waarop je geluk kunt vinden “Deze gedragingen zijn te belangrijk om te overleven om af te hangen van dit ene punt van mogelijke mislukking,” zei Manoli. 'Er zijn waarschijnlijk andere paden of andere genetische bedrading die dat gedrag mogelijk maken. Oxytocine-receptorsignalering zou een onderdeel van dat programma kunnen zijn, maar het is niet het allerbelangrijkste. De ontdekking wijst de onderzoekers op nieuwe wegen om het leven te verbeteren van mensen die moeite hebben om sociale connecties te vinden. 📣 Volg ons voor meer lifestyle-nieuws op Instagram | Twitter | Facebook en mis de laatste updates niet!
Volgens deze studie wordt hechting en ouderschap niet alleen gedicteerd door de receptoren voor oxytocine. (Bron: Thinkstock)