Toen ze een webinar over borstkanker organiseerde, wist acteur-producer Chhavi Mittal niet dat ze twee weken later de diagnose zou krijgen. Altijd gewend om de betere kant van het leven te zien, gebruikte ze dat geloof om zich te concentreren op beter worden. Ze documenteerde moedig haar verhaal op Instagram, deelde met en putte uit anderen in wat in wezen een eenzame strijd is. Maar achter haar herstelverhaal schuilt een chaos van wisselende emoties en pijn. En natuurlijk tandenknarsend gruis. “Het is niet de kanker, het is de strijd in de geest”, zegt ze. Dus toen haar oncologen haar vertelden dat ze kankervrij was, slaakte ze niet alleen een zucht van verlichting, ze schreeuwde. “De eerste vervolgscan is belangrijk omdat het je vertelt of je onco-chirurg per ongeluk een malafide cel heeft achtergelaten, simpelweg omdat deze in de eerste plaats niet zichtbaar was. Elke nieuwe groei verschijnt tussen zes tot acht maanden en terugval ligt meestal niet zo ver uit elkaar, dus die scan is een groot probleem. Tamoxifen, de pil tegen borstkanker die ik gebruik, heeft ook bijwerkingen, die meestal PCOD (polycysteuze ovariumziekte) en verdikking van de baarmoederwanden veroorzaken. Radiotherapie zelf verdikt de huid. Maar al mijn rapporten waren normaal, bijna alsof ik nooit kanker had gehad', zegt Chhavi, 42, die nu leeft om naar haar lichaam te luisteren en andere vrouwen vraagt om dat te doen terwijl ze het bewustzijn verspreidt via haar vele podcasts en lezingen. .
De diagnose van Chhavi was per ongeluk. Ze zegt: “Ik had een borstspier verrekt tijdens een training in de sportschool en kreeg het advies een MRI-scan te maken om de aard van spierstress te begrijpen. Toen vonden ze een tumor in mijn andere borst en drongen ze aan op een biopsie. Tot dan toe had ik alle vakjes aangevinkt, mijn baby's borstvoeding gegeven, mijn routinetests regelmatig laten doen, op tijd geslapen en wakker geworden, goed gegeten en nooit de sportschool gemist. Ik was goed op de hoogte van zelfcontroleprotocollen of veranderingen in de borst. Dus toen het resultaat kwam, was het ongelooflijk. Omdat het fase II, graad I was, adviseerden artsen onmiddellijke operatie. Op basis van het histopathologische rapport zei de chirurg dat we chemotherapie konden vermijden en aangezien mijn kanker langzaam vorderde, gaf hij me twee weken de tijd om me voor te bereiden. Ik maakte mijn werkverplichtingen af en tegen de tijd dat ik op de operatietafel lag, geloofde ik dat ik de kanker voorgoed uit mijn lichaam kon krijgen. Voor mijn kinderen. Ik moest wel, want ik had geen andere keuze.”
Het geval van Chhavi vertelt je hoe vaak borstkanker onder vrouwen in India is geworden. Volgens Globocon 2020 wordt elke vier minuten bij een vrouw borstkanker vastgesteld in India, een ziektelast van 1,78.000 nieuwe patiënten die worden gediagnosticeerd en 90.000 sterfgevallen per jaar. Haar onco-chirurg, dr. Mandar Nadkarni, van het Kokilaben-ziekenhuis, maakte haar niet bang met statistieken, maar vertelde haar dat ze kon herstellen en zich op dat en dat alleen kon concentreren. Vandaag vertelt hij Chhavi dat hij zelden een herstel als het hare heeft meegemaakt.
Chhavi's zeven uur durende operatie omvatte meerdere procedures en het verwijderen van een deel van haar spier. Daarna werd haar 20 sessies radiotherapie aanbevolen gedurende zes weken. Ondanks de intense pijn in de oksel en borst, moest ze onmiddellijk beginnen met fysiotherapie omdat haar aangetaste spieren en zenuwen niet alleen sneller konden genezen, maar ook hun oude beweging en flexibiliteit opnieuw konden leren. “Toen een deel van mijn spier werd verwijderd, moest het resterende deel worden ‘verteld’ om te reageren op neurale reacties. Deze fase was ondraaglijk pijnlijk omdat ik het twee of drie keer per dag moest doen”, zegt ze.
Subscriber Only StoriesAlles bekijken
ExplainSpeaking: de moeren en bouten van een begroting van de Unie Madhav Chavan bij Idea Exchange: 'Curriculum wordt moeilijker…omdat… Indian Railways AI-module brengt hoop op kortere wachtlijsten voor tickets Radiotherapie, waarbij hoogenergetische stralen zoals röntgenstralen of protonen worden gericht om resterende kankercellen rond het geopereerde gebied te doden, veroorzaakte zwelling en gevoeligheid in haar borsten. “Het ergste van bestraling was mijn adem inhouden om ervoor te zorgen dat mijn hart en longen niet werden aangetast. Op het moment dat ik mijn adem liet ontsnappen, zou het apparaat het voelen en uitschakelen. Dus leerde ik mijn adem in te houden van 10 tot 32 seconden. Straling duurt meestal tien tot vijftien minuten, maar kortere adempauzes betekenen een verlenging van het proces. Ik bedacht mijn eigen telproces door 'Mississippi 1, Mississippi 2….' te zingen. Tijdens een van deze sessies stelde mijn acteur-vriend Pooja Gor voor om mijn gezang te veranderen in 'Mrs Hippy 1.' We hebben goed gelachen en de sessie werd draaglijk. ”, vertelt ze ons. Chhavi ging binnen zeven dagen na haar ontslag weer aan het werk, waarbij ze zichzelf niet onder druk zette, maar zich liet genezen door de vertrouwdheid van haar oude routine. Gezinsondersteuning houdt een overlevende van kanker bij elkaar en haar moeder, die uit Delhi kwam om bij hen te wonen, en haar man, Mohit Hussein, werden dat kussen. “Hoewel mijn zoon erg jong is, ging mijn negen jaar oude dochter er volwassen mee om. Ik vertelde haar dat ze me kleiner zouden snijden dan toen ze me sneden om haar uit mijn buik te halen. En ze geloofde in dat verhaal', zegt Chhavi, die ooit een volkstrekker was. Nu doet ze wat ze wil en als ze haar geplande werk niet kan afmaken, schuift ze het door naar de volgende dag. "De afgelopen zeven maanden hebben me volledig veranderd en ik ben vastbesloten om elk deel van mijn leven doelgericht en volledig te leven. Veel trollen op sociale media maakten veel over het litteken op mijn lichaam, maar dat toont de strijd die ik als mens heb gewonnen. Kanker is geen beroemdheid, het is net zo reëel voor jou en mij.” En alleen omdat ze ervoor kiest om positiviteit te delen, wil nog niet zeggen dat ze geen slechte dagen of dieptepunten heeft. “Er zijn veel mythen rond de ziekte en mensen weten nog steeds niet wat het verschil is tussen lumpectomie (gedeeltelijke verwijdering, die ik heb gehad) en mastectomie (volledige verwijdering van borstweefsel),” voegt ze eraan toe, zich ervan bewust dat haar status als beroemdheid, hoewel ze kritiek opleverde, ook de aandacht op de ziekte zou kunnen vestigen. En Chhavi laat tegenwoordig nooit een kans voorbijgaan om bewustmakingskampen bij instellingen te modereren en echte gesprekken op gang te brengen. Ze heeft haar sportschoolregime hervat omdat het haar helpt positief te blijven, reist in het weekend, is een biologische boerderij aan het opzetten, slaapt en eet goed. “Ik heb kernstabilisatie toegevoegd en oefeningen gestopt die het gereconstrueerde gebied rond mijn borst hinderen. Ik probeer weg te blijven van niet-vegetarisch voedsel, meer groenten te eten, zure voedingsmiddelen te vermijden, vers te eten en mijn maaltijden te versnellen. Ik heb voorgoed het bewerkte voedsel, melk in zakjes en suiker opgegeven. Hoewel ik veel vezels en eiwitten heb, ga ik als ik honger heb in een scenario waarin mijn soort voedsel niet beschikbaar is, voor alles wat vers is bereid en geniet ervan, “zegt ze. En ze heeft geleerd zoveel te koken als ze in één keer kan afmaken. Ze kijkt 's nachts geen tv, slaapt om 20.00 uur en wordt om 5.00 uur wakker. 'Ik was nooit een goede slaper, maar sinds ik het circadiane ritme volg en mijn activiteiten heb afgestemd op meer overdag dan een nachtelijk persoon, is mijn slaapvenster verbeterd. Als ik vroeg slaap, slaap ik goed en word ik meestal niet voor 2 uur 's nachts wakker,” Chhavi vertelt het ons. Advertentie Als televisieprofessional mist ze misschien haar prime time-shows, maar kan ze nog steeds een byte geven over kankerbewustzijn. “De meeste vormen van kanker zijn te genezen, maar de reis naar genezing hangt volledig van jou af, niet van de dokter of de ziekte. Laat u regelmatig testen en scannen en wacht niet tot een verborgen tumor u verrast. Vergeet niet dat ik geen duidelijke symptomen had. De mijne was een schoolvoorbeeld van 'waarom ze niet ziek kan worden'. Maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan”, zegt ze. © The Indian Express (P) Ltd
