Franse ambassadeur kijkt naar India, Raghu Rai naar Frankrijk, in zwart, wit en grijs

Een vrouw in een crematorium in Delhi tijdens de tweede Covid-golf. (Photo credit: Emmanuel Lenain)

De Amerikaanse rapper Eminem is misschien een beetje verwijderd van Raghu Rai, een van India's meest gevierde fotografen, en Emmanuel Lenain, de Franse ambassadeur in India. Toch definiëren zijn woorden in zekere zin de essentie van To France/In India – een fotoboek van Lenain en Rai.

Het moment aangrijpen, “proberen te bevriezen en het te bezitten”, zoals Eminem zei, is wat de twee hebben gedaan.

In zwart-witfoto's verspreid over Frankrijk (Rai's foto's, genomen in 2019) en India (Lenains artistieke reis door een land dat getroffen is door de pandemie en toch levendig in zijn veelvoud en chaos van 'jugaad').

https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png

“Zwart-wit was geen gemakkelijke keuze om een ​​land te vertegenwoordigen dat overspoeld werd met fantastische kleuren”, zegt Lenain. Maar hij koos ervoor om zonder kleur te gaan, omdat ” het een verplichting creëert om de vormen te ontdekken die verborgen zijn achter het lawaaierige bruisen van de straten.”

Best of Express Premium

Het beste van Express Premium

Het beste van Express Premium

h3>Premium

UPSC CSE-sleutel – 2 mei 2022: wat u vandaag moet lezen

Premium

Een Russische magnaat bekritiseerde de oorlog. Vergelding kwam de volgende dag.Premium

Eid in Hauz Rani: één dak, vele culturen en gebruiken

Premium

ExplainSpeaking: 11 grafieken van RBI die het Indiase economische verleden verklaren, pr… Meer Premium Stories >> 'Parijs 1998'. Copyright Raghu Rai

Rai geeft ook de voorkeur aan de grimmige waarheid die met het medium naar boven komt. “Zwart-witfoto's kunnen het geluid van kleur dempen”, zegt hij.

Ondanks het gebrek aan kleur, of misschien juist daardoor, lukt het Lenains opnamen van India tijdens de verwoestende tweede golf van de pandemie, zijn viering van het land als levend wezen, zelfs de chaos ervan, de enorme omvang van zijn diversiteit vast te leggen.

“Als iedereen die destijds in India woonde, was ik diep ontroerd door de omvang van de tragedie. Sommige van mijn medewerkers, vrienden en kennissen kwamen om het leven”, zegt Lenain over wat hem ertoe bracht de tragedie vast te leggen terwijl deze zich ontvouwde.

Bekijk Express Premium

• Ministeries krijgen training op een nieuw dashboard: 'PM Speech Tracker'
• Uitgelegd: het belang van PM Modi's Europa-tour
• Recordaandeel binnenlandse investeerders in beursgenoteerde bedrijven

ul>Klik hier voor meer

“Ik heb de stad bezocht na het werk. Het land dat grenst aan crematoria, vaak parkeerterreinen, werd gevorderd om geïmproviseerde brandstapels te bouwen:

in perfecte geometrie waren tientallen rechthoeken van aarde en as opgesteld, afgebakend door een eenvoudige rand van ongecementeerde bakstenen, zo dicht bij elkaar dat wanneer crematies op hun hoogtepunt waren, de hitte het onmogelijk maakte om te lopen. En net buiten, langs de trottoirs, lagen boomstammen honderden meters opgestapeld – voorbereidingen voor de strijd van de volgende dag. Op moslimbegraafplaatsen stonden de met schoppen afgebakende secties voor Covid-slachtoffers iets uit elkaar. Overal was dezelfde uitbarsting van verdriet.”

Lenains portretten van mensen op het hoogtepunt van hun verdriet, terwijl ze hun dierbaren begraven en cremeren, herinneren ons aan de menselijkheid van degenen die, zonder dergelijke gegevens, misschien net een ander onderdeel van de Covid-statistieken zijn geworden.

Hij slaagt erin om schaal weer te geven – met een groothoek, sterk contrasterende foto van de vele, constant brandende brandstapels in een crematorium in Delhi. En dan gaat hij naar de gezichten – vaak emotioneel vermoeid en gelaten – van degenen die de brandstapels aansteken en de graven graven.

In India werd de diplomaat een kroniekschrijver van crises. Rai – wiens foto’s symbolisch zijn geweest voor de grootste krantenkoppen van het hedendaagse India – beeldt een eerbetoon aan Frankrijk af.

“Het fotograferen van Frankrijk was voor mij zoiets als een pelgrimstocht”, zegt hij. “Het is de geboorteplaats van de vorm en Parijs is een van de meest gefotografeerde steden ter wereld. Marc Riboud, Henri Cartier-Bresson… zoveel fotografen die ik bewonder, hebben de stad vastgelegd.”

Dus in From France poseert een meisje voor een portret voor een straatartiest, terwijl Rai het proces fotografeert en een millennial uit de eerste wereld vastlegt die deelneemt aan een analoog vreugde.

Een bakker, een dakloze, de lichamen en glimlachen van een Pride Parade, het pathos van oude kunstenaars, Rai's Frankrijk is niet de bleke schaduw van zichzelf die veel reizigers nu zien – een stad die verliefd is op zijn eigen verleden, een museum cadeauwinkel van soorten. In Rai's ogen is Parijs een stad van de jongeren (hoewel er portretten zijn van kunstenaars van alle leeftijden, vintage en verschillende mate van bekendheid), de schitterende homogemeenschap en de hoopvolle mensen.

Lenains portretten van de Indiase jeugd tonen daarentegen in gelijke mate vreugde, waardigheid en wanhoop. “Zijn gevoeligheden, vooral voor iemand die geen professional is, zijn opmerkelijk”, zegt Rai van Lenain. “Het portret van de twee jonge vrouwen in boerka's vangt een vreugde in (Delhi's) Jama Masjid die ik niet eerder heb gezien; het portret van de veegmachine in Jaipur is heerlijk teder.”

Nieuwsbrief | Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Het idee voor het boek (uitgegeven door de Raghu Rai-stichting en geselecteerde foto's ervan worden tot 26 mei tentoongesteld in Alliance française, Delhi), ontstond tijdens een diner in de Franse ambassade in Delhi ter ere van Rai nadat hij werd geëerd als de eerste Laureaat Fotograaf van Magnum Photos.

“De ambassadeur vroeg of ik zijn foto's wilde zien en ik zag meteen dat hij erg gepassioneerd was… Hij bracht het idee voor dit boek naar voren en in de daaropvolgende maanden en jaren heb ik met hem samengewerkt en het boek is het resultaat', zegt Rai.

Veel van de foto's van de diplomaat zijn rond thema's die geïnterpreteerd kunnen worden. politiek gezien – een afgedankt standbeeld van Hanuman op een rivierbedding, crematoria en begraafplaatsen tijdens Covid, het “Kafkaëske” karakter van hoe het land functioneert. Lenain houdt echter vol dat zijn kroniek niet politiek is: “Er zijn twee verschillende werelden in mijn leven: de wereld van de politiek, die van tijd tot tijd hard en wreed kan zijn… en de wereld van de kunst – oneindig, waar men een kleine dosis schoonheid probeert te injecteren. Ik geniet enorm van de vrijheid die fotografie biedt.”