Wat moeder natuur heeft gemist

Waarom benen misschien beter zijn dan wielen! (Credit: Wikimedia Commons)

Het is echt een beetje vervelend: je bedenkt een “geweldige” uitvinding van ons en je zult die goede oude Moeder Natuur vindenen haar afdeling evolutionaire engineering was daar gekomen, had het miljoenen jaren eerder gedaan, waardoor we niets anders waren dan navolgers – en nergens zo goed als zij. Dus ze had vliegtuigen: vleermuizen, al die monsterlijke vliegende hagedissen, vogels en insecten; natuurlijk helikopters: spiraalvormige zaaddozen; onderzeeërs: vissen; en parasailing babyspinnen, et al. Ze kon zeer efficiënt koud licht produceren in de duisternis van de oceaandiepten en had de technische bekwaamheid om je te zappen met een elektrische schok van 600 volt. Ze kon de magnetische en zwaartekrachtvelden van de aarde voelen en de zwakste elektrische signalen die door levende lichamen werden afgegeven. Ze was in de wapenwedloop en in chemische oorlogsvoering, lang voordat we dachten dat het ideeën waren die we konden gebruiken. Ze leek alles te hebben uitgevonden – offensief of defensief – voor het voortbestaan ​​van de miljarden levensvormen die ze ontwikkelde.

LEES OOK |Wat ik zag vanuit mijn ziekenhuisraam

Toen begon ik te grijnzen: aha, er was één klein ding dat ze uit haar trukendoos had weggelaten – wat in feite onze grootste triomf was! Ze had er niet aan gedacht het wiel uit te vinden. Dit was een lastige omdat zelfs wij het wiel pas serieus namen tijdens de bronstijd en twee oude beschavingen hebben het eigenlijk weggegooid als nutteloos. Maar voor Moeder Natuurom er helemaal niet aan te denken: eigenlijk vreemd, want een man op een fiets is 25 procent efficiënter dan een wandelende man, 15 procent efficiënter dan een auto en 400 keer zo efficiënt als een wandelende kakkerlak. Dus, waarom heeft Moeder Natuur deze vorm van voortbeweging helemaal gemist?

Wel, er waren verschillende technische problemen die ze onmogelijk op te lossen vond. Ten eerste heeft een wiel een as nodig die het de aandrijfkracht geeft om te draaien. Alle levende wezens hebben bloedvaten en zenuwen nodig om ze te bedienen – om energie te leveren en afvalstoffen af ​​te voeren, en het wiel zou dat ook nodig hebben. Maar een enkele rotatie van een “natuurlijk” levend wiel zou alle aangehechte aderen of zenuwen verstikken en het systeem afsluiten. Maar Moeder Natuur is ingenieus, dus waarom heeft ze er niet aan gedacht om wielen aan hun assen te bevestigen met dood weefsel – zoals de keratine in ons haar en onze zenuwen? De aandrijfkracht zou kunnen komen van de gebruikelijke beenspieren: met andere woorden, waarom zouden ratten (en katten) niet rond kunnen zoomen op wielen die op rolschaatsen lijken? We komen zo tot het antwoord, nadat we enkele van de andere grote problemen hebben aangepakt waarmee Moeder Natuur wordt geconfronteerd.

https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png LEES OOK |Wie kan je laten schrikken met zijn gegiechel of je nerveus maken met zijn gehuil?

Een wiel is een totaliteit op zich – je kunt niet denken aan een half wiel of een kwart wiel. Moeder Natuur krijgt helaas geen volledige hersengolven (of eureka-momenten) zoals het wiel vereist. Ze heeft een heel andere methodiek. Ze gaat over het maken van oneindig kleine verbeteringen aan haar bestaande genetische ontwerpen die vaak miljoenen jaren duren om perfectie te bereiken. Zelfs haar uitgangspunten moeten enige overlevingswaarde hebben – anders zou ze ze weggooien. De ontwikkeling van het oog begon bijvoorbeeld met lichtgevoelige cellen waarvan de prestaties verbeterden wanneer ze in kuilen werden geconcentreerd, omdat het organisme nu gevoeliger was voor licht en schaduw en beweging, wat het op zijn beurt hielp om te overleven. Van hieruit ontwikkelden zich de lens, de staafjes en kegeltjes, het diafragma en de iris: het oog. Maar als ze, laten we zeggen, een kwart wiel zou krijgen om mee te beginnen, wat zou ze ermee doen? Het had in de eerste plaats geen intrinsieke waarde!

Moeder Natuur deed vleugels maar geen wielen! (Tegoed: Ranjit Lal)

Nogmaals, een natuurlijk wiel zou moeten groeien – en hoe zou dat gebeuren als het met dood weefsel aan de as was bevestigd? Stel dat het zelf van dood weefsel zou zijn gemaakt – en zoals onze nagels, bijvoorbeeld, groeiden. Welnu, ze konden niet groeien zonder een voedingsbron die opnieuw verbonden moest zijn met het zenuwstelsel en het vaatstelsel. Bovendien zou het bij constant gebruik worden verfijnd.

LEES OOK |Hoe Moeder Natuur lichte en stevige pantsers ontwerpt voor haar talloze soorten

De grote vraag was echter: waren wielen echt van enig nut voor de menagerie van Moeder Natuur en haar overlevingsfilosofie? Ik blijf grijnzen als ik me voorstel dat ratten, katten en honden achter elkaar aan racen op rolschaats-achtige wielen, maar ze zouden een minister als onze eervolle Nitin Gadkari nodig hebben om daarvoor de wegen te bouwen! Extrapoleer die naar olifanten en nijlpaarden en ze hebben snelwegen nodig! In hun natuurlijke omgeving – en zelfs in steden – zouden ze de hele tijd struikelen en omvallen in kuilen, stoepranden en greppels! Zelfs wij doen dat. Ik herinner me de pure minachting waarmee een grote Indiase trap (moge zijn ziel in vrede rusten) onze Bucking Bronco Jeep met gemakkelijke passen voorbijstreefde in het Karera Wildlife Sanctuary (nu uitgestorven). Stel je voor dat cheeta's op impala's jagen op de Afrikaanse vlakten – allebei op wielen! Krachtige, sterke benen waren gemakkelijk de betere optie. Dus zelfs als er een manier was waarop Moeder Natuur wielen zou kunnen ontwikkelen, zou ze dat niet doen.

LEES OOK |Wat maakt dat een boom een ​​feest geeft voor elke vogel, elk insect en elk dier in dit bloeiseizoen

Om zeker te zijn , er is een minuscuul bacterieel wezen dat wel een “wiel” gebruikt. Met behulp van een roterende motor draaien de flagella van de prokaryote cel vrij rond als een wiel, waardoor een kurkentrekkerachtige beweging in een filament ontstaat, waaraan het is bevestigd om de cel rond te bewegen. Dit systeem kan echter alleen op moleculair niveau werken en kan niet worden opgeschaald voor grotere organismen.

Aha, je zou kunnen betogen, hoe zit het met de pangolin die zich oprolt tot een bol en die spin in de woestijn die zich tot een bal oprolt en door de duinen zoemt, en de tumbleweed die kilometers ver door de woestijn drijft? Welnu, hier verandert het hele dier zichzelf in een “wiel”, net als een kind dat een salto maakt, en dat telt niet echt!