Afghanistan ‘ s eerste vrouwelijke orkest een optreden op het Wereld Economisch Forum in Davos. (Bron: AP Photo)
In het aangezicht van de dood bedreigingen en beschuldigingen zijn ze onteren van hun gezinnen durven uit te voeren, de vrouwen van Afghanistan ‘ s eerste all-vrouwelijke orkest zijn in kaart brengen van een nieuwe bestemming voor zichzelf door de muziek. De groep is ingesteld om te worden gekatapulteerd op het wereldtoneel met een optreden op het Wereld Economisch Forum in Davos.
Zohra, een ensemble van 35 jonge muzikanten in de leeftijd van 13 tot en met 20, sommige weeskinderen of van arme gezinnen, zal het uitvoeren voordat de 3.000 Ceo ‘ s en staatshoofden tijdens een sessie op donderdag en in het afsluitende concert op vrijdag. Geleid door Negina Khpalwak, die viert haar 20e verjaardag op de vlucht terug uit Europa, de meisjes hebben het overwinnen van de dood bedreigd en discriminatie in Afghanistan is uiterst conservatieve oorlog verscheurde land om samen te spelen.
Met hun haar haastig geknoopt, ogen gericht op hun instrumenten, de muzikanten uitgevoerd in koor onder Khpalwak de baton, eerder deze maand, op een van de laatste repetities in Kabul voor het concert. “Ze is Afghanistan’ s eerste vrouwelijke dirigent,” Dr Ahmad Sarmast, een musicoloog die opgericht Afghanistan National Institute of Music (Franky) en Zohra orkest, zei trots van Khpalwak.
Sarmast begrijpt het risico dat vrouwen in Afghanistan, die streven naar de muziek die werd verboden tijdens de Talibaan repressieve 1996-2001 regel en wordt nog steeds afgekeurd in de strak gender-gesegregeerde conservatieve samenleving. Zohra, zegt hij, is “symbolische” voor Afghanistan. “Het is zo moeilijk voor Afghaanse meisjes. Sommige vaders niet eens laten hun dochters naar school gaan, om maar niet te spreken over muziek school,” Negina zei. “Voor hen zijn de vrouwen om thuis te blijven en op te schonen.”
Haar ouders, zei ze, stond tegen haar hele familie aan haar in staat stellen tot het bijwonen van lessen. “Mijn grootmoeder vertelde het aan mijn vader: ‘Als je laat Negina laat muziek school, kunt u niet van mijn zoon niet meer.'” Sindsdien heeft haar familie hun native-de provincie kunar in oost-Afghanistan, en verhuisde naar Kabul.
Het leven is hard in de hoofdstad, de banen zijn schaars, maar het is beter dan de dood”, Negina zei, wijzend op wat haar oom haar beloofd: “Waar zie ik je, ik zal je vermoorden. Je bent een schande voor ons.” Negina ‘ s doel is om te winnen van een studiebeurs “om te studeren buiten het land, en studie en onderzoek”. Dan, zegt ze, zal ze terugkeren naar haar land en haar en worden de dirigent van het Nationaal Orkest. Vijftien jaar na het einde van het Taliban-regime, geslacht, pariteit blijft een verre droom in Afghanistan, ondanks de beweringen van de vooruitgang.