Elk jaar worden miljoenen binnenlandse migranten uit hun huizen verdreven op zoek naar middelen van bestaan. Ze trekken naar stedelijke centra. Na hun migratie raken ze meestal opgenomen en bevroren in de in elkaar grijpende en uitbuitende stedelijke informele sector, wat een nieuwe reeks problemen met zich meebrengt. Bijgevolg beïnvloedt hun migratie de kwaliteit van het menselijk kapitaal, aangezien het hun leven niet significant verandert. Zij blijven radertjes in de machine en worden gemarginaliseerd. Naast kwetsbare werkgelegenheid zorgt het ontnemen van rechten aan miljoenen interne migranten als gevolg van hun mobiliteit en hun verblijf op meerdere locaties ervoor dat ze nog verder onzichtbaar worden.
Volgens de Census (2011) zijn 450 miljoen mensen (ofwel 37 procent van de totale bevolking van India) binnenlandse migranten. Tegen 2023 zal hun aantal waarschijnlijk met nog eens 150 miljoen zijn toegenomen. Deze aantallen zijn enorm en de meeste zijn tijdelijke en tijdelijke arbeidsmigranten. Ze geven ook aan dat veel burgers hun fundamentele stemrecht werd ontzegd. Om sociale bescherming, toegang tot rechtsmechanismen te garanderen en inclusieve democratische praktijken mogelijk te maken, is de politieke en burgerlijke inclusie van interne migranten een voorwaarde. Helaas ontbraken bij de algemene verkiezingen van 2019 bijna 300 miljoen kiezers, onder wie arbeidsmigranten een groot deel vormden.
Het is essentieel om de sociaal-economische oorzaken, praktische beperkingen en structurele barrières te begrijpen die migranten uitsluiten van deelname aan het grootste festival van de democratie.
Advertentie
Als gevolg van langdurige werkloosheid na het zaaien of, afhankelijk van de landbouw buiten het seizoen, migreren de meeste werknemers per seizoen. Omdat hun migratie tijdelijk en circulair is, geven ze er de voorkeur aan hun kiesdistrict niet te veranderen in hun werkplek. Kwetsbare werkgelegenheid, lage lonen, onzekere bestaansmiddelen, bedrog en betalingsachterstanden worden ingebakken in de informele sector, waar de meeste migranten werken. Bovendien heeft de Covid-pandemie catastrofale gevolgen gehad voor migranten en de ongelijkheid op de informele arbeidsmarkt vergroot. Tegen deze achtergrond wordt het onhaalbaar om het werk op te geven en naar hun geboortestad te reizen om te stemmen. Reiskosten vormen een enorme extra financiële last, waaronder het nemen van geschenken voor familieleden, onbetaald verlof, de mogelijkheid van loonverlies en loondiefstal. Migranten moeten kiezen tussen stemmen of werken, en vaak dwingen de omstandigheden hen om te werken.
S Y Quraishi schrijft | Het initiatief van de verkiezingscommissie om migrantenkiezers stemrecht te geven is een stap in de goede richting
Lange afstanden blijven een cruciaal struikelblok dat migranten tussen staten ervan weerhoudt hun stem uit te brengen. Labour-bronstaten — Uttar Pradesh, Bihar, Rajasthan, Madhya Pradesh, Jharkhand, Odisha en Chhattisgarh zijn over het algemeen minder verstedelijkt dan de bestemmingsstaten Maharashtra, Delhi, Punjab, Gujarat, Tamil Nadu, Karnataka en Kerala. Verschillende stedelijke centra in deze staten zijn naar voren gekomen als “groeimotoren”, die interstatelijke migranten uit achtergebleven regio’s door het hele land trekken. Daarnaast zal de Smart Cities Mission ook migranten aantrekken naar zowel gevestigde als opkomende steden.
< Terwijl veel interstatelijke migranten hun kiesrecht worden ontnomen, waardoor er ruimte ontstaat voor stemmen bij volmacht, brengen lokale kandidaten tijdens verkiezingen korteafstandsmigranten naar hun geboortestad. Dit kan leiden tot onethische praktijken en kan de democratische principes in gevaar brengen.
Om op migratie gebaseerde ontneming van kiesrecht te erkennen en de opkomst van kiezers te verbeteren, heeft de verkiezingscommissie van India stemmachines op afstand (RVM’s) geïntroduceerd om stemfaciliteiten uit te breiden naar migrerende werknemers, wat inderdaad een cruciale stap is. Er bestaan verschillende technische, logistieke en institutionele uitdagingen bij de implementatie van de RVM. Het is echter mogelijk om deze hindernissen te overwinnen met de politieke en publieke wil. Veel migranten hebben geen bewijs van woonplaats, zoals een Aadhaar-kaart en kiezerspas. Zonder essentiële documenten blijven migranten onopgesomd en niet erkend op lokaal, regionaal en nationaal niveau. Het heeft een negatieve invloed op hun politieke inclusie en onderhandelingsvermogen. In 2024 reizen veel migranten, vooral uit West-Bengalen en Assam, naar huis om hun stem uit te brengen en hun staatsburgerschapsgegevens veilig te stellen. Dit komt door de zorgen die voortkomen uit de Citizenship (Amendment) Act en het National Register of Citizens. Dergelijke mobiliteit is schrijnend en legt een financiële last op deze migranten.
Advertentie
Migratie symboliseert aspiratie en vrijheid. Het heeft het potentieel om de capaciteiten van mensen uit te breiden. Veel onderzoeken wijzen op de cruciale bijdrage van migranten aan het bbp en de sociaal-culturele groei van het land. Desondanks roept hun politieke uitsluiting verschillende zorgen op over hun rechten.
Door het ontnemen van hun kiesrecht zijn interne migranten aan de ene kant losgekoppeld van hun geboorteplaats en kunnen ze ook op hun bestemming geen aanspraak maken op burgerschapsrechten. Op sommige plaatsen veroorzaakt de politiek van de ‘zoon van de bodem’ vijandigheid jegens migranten. In deze context is het belangrijk om te zien hoe politieke partijen interne migranten opnemen in hun verkiezingsprogramma’s. Hun stemmen zullen hen sterker maken en hun problemen zichtbaarder maken, wat zal resulteren in effectieve beleidsmaatregelen. Specifieke maatregelen om hun stemrecht en het recht om te migreren te beschermen zullen resulteren in een meer inclusieve en levendige democratie.
De schrijvers zijn respectievelijk voorzitter en Senior Research Fellow bij het International Institute of Migration en ontwikkeling (IIMAD), Kerala, India
© The Indian Express Pvt Ltd