Tripura, dat op 16 februari naar het stemhokje gaat, heeft een bevolking van 36,7 lakh (Census 2011) en slechts twee Lok Sabha-zetels. De impact op de nationale politiek is dus aantoonbaar minuscuul. De aard van de wedstrijd in deze staat in de noordoostelijke hoek van India kan echter inzicht bieden in de vormgeving van verkiezingsdebatten en allianties in de aanloop naar de algemene verkiezingen van 2024.
De BJP won Tripura voor het eerst in 2018. Het had nul MLA's in de vorige Vergadering. De CPM was in functie sinds 1978, met uitzondering van een onderbreking van vijf jaar tussen 1988 en 1993. In 2018 won de BJP de staat met 36 zetels in de 60 leden tellende wetgevende vergadering en haar bondgenoot IPFT kreeg acht zetels. De CPM werd teruggebracht tot 16 zetels, terwijl het Congres, de belangrijkste oppositie in de vorige Vergadering, werd weggevaagd. De nederlaag kwam als een schok voor de CPM, die zowel de anti-incumbency als de winsten van de BJP in de staat had onderschat. In de afgelopen vijf jaar heeft de BJP haar hegemonie gevestigd over deze staat die grenst aan Bangladesh.
Tripura peilingen 2023 |Vooruitlopend op de verkiezingen vraagt TIPRA Motha registratie aan bij EC
Op vrijdag organiseerden duizenden aanhangers van de CPM en het Congres een gezamenlijke bijeenkomst in de hoofdstad Agartala te midden van gesprekken over zetelverdeling tussen de twee partijen voor de parlementsverkiezingen. De demonstranten droegen de nationale vlag – niet hun respectievelijke partijvlaggen – en riepen slogans op die vrije en eerlijke verkiezingen eisten. Beide partijen beschuldigen de BJP van fysiek geweld en intimidatie, en beweren dat zelfs gekozen vertegenwoordigers, zoals voormalig premier Manik Sarkar, gedwongen zijn weg te blijven uit hun kiesdistricten. De CPM en het Congres willen ook dat de Tipra Motha, een nieuwe partij die beweert de inheemse bevolking te vertegenwoordigen, zich bij de alliantie aansluit. Tipra Motha heeft het IPFT (Indigenous People's Front of Tripura) vervangen als de stem van de inheemse bevolking en wordt gezien als het donkere paard bij deze verkiezingen. Er is ook het Trinamool-congres, dat mogelijk de stedelijke stemmen opeet die het congres hoopt te trekken. Dit is dus een verkiezing met de BJP in pole position en oppositiepartijen die wanhopig proberen een verdeling van stemmen van de oppositie te voorkomen.
Een senior CPM-leider zei dat het CPM-Congres-akkoord is afgedwongen door de situatie op de grond – beide partijen hebben het nodig om electoraal te overleven. De Bengaalssprekende bevolking en de tribale bevolking lijken het Congres en de CPM te hebben verlaten voor de BJP en partijen die zorgen over etnische en regionale identiteiten uiten. De NRC-CAA-agitaties in het noordoosten verhardden de identiteitspolitiek, die zowel de Sangh Parivar versterkte als partijen die beweerden de belangen van inheemse gemeenschappen te vertegenwoordigen. Een jonge en ambitieuze middenklasse, zonder herinnering aan de mobilisaties van stammen en arbeidersklasse door de CPM, had haar loyaliteit aan de BJP verlegd. De Bengaalse migranten, die Bangladesh waren ontvlucht in de nasleep van de opdeling en de bevrijdingsoorlog van 1971, identificeerden zich met de hindoe-nationalistische politiek van de Sangh Parivar. Ironisch genoeg herkende de CPM, die meer dan een halve eeuw de politiek in de staat domineerde, de churn onder de basis niet en haar klassenpolitiek, die in de eerste plaats leidde tot de opkomst van een middenklasse onder stammen enz., had geen tegenwicht tegen de nieuw paradigma.
Alleen abonneeverhalenAlles bekijken De terughoudendheid van Duitsland ten aanzien van tanks komt voort uit zijn geschiedenis en zijn politiek Upendra Singh Kushwaha en Nitish Kumar: een lange haat-liefdeverhouding In alle opzichten was de CPM verrast toen de BJP de anti-incumbency in Tripura aanboorde. Geleerde Arkotong Longkumer in The Greater India Experiment: Hindutva and the Northeast, beschrijft de Hindutva-acties in het noordoosten als onconventioneel en beroept zich op de term “infrapolitiek” – een munt van politicoloog James Scott – om de opkomst van de BJP te verklaren. Hij schrijft: “Het is door het smeden van emotionele banden met gewone niet-tribale huisbewoners, leraren, bureaucraten, personeel van de strijdkrachten en professionals dat hun netwerken een meer verspreid (maar niet gefragmenteerd) karakter krijgen waardoor ze ‘verborgen’ en infra-politiek worden. Het is precies deze verborgenheid die het mogelijk maakt dat ze amorf zijn en zich vermengen met de aard van de gastheer.” In een andere context hadden de CPM en het congres de handen in elkaar geslagen in West-Bengalen bij de peilingen van 2016 en 2021. Het hielp geen van beide partijen, aangezien de wedstrijd gepolariseerd was tussen de BJP en de Trinamool. Het is natuurlijk een ander verhaal in Kerala, waar de CPM en het Congres historische rivalen zijn. Het is begrijpelijk dat de Kerala-eenheid van de CPM kritisch is geweest over de electorale verstandhouding met het congres. Het door de CPM geleide Links Front versloeg de door het Congres geleide UDF bij de Assemblee-verkiezingen van 2016 en 2021, terwijl de laatste de algemene verkiezingen van 2019 won en 19 van de 20 Lok Sabha-zetels won. Express View |Vergaderpeilingen in Tripura, Meghalaya , en Nagaland zou de nationale politiek kunnen beïnvloeden De afkeer van de CPM tegen samenwerking met het congres heeft een lange geschiedenis en is terug te voeren tot de beginjaren van de communistische beweging in India. MN Roy, een invloedrijke intellectueel en een van de oprichters van de eerste Indiase communistische partij in Tasjkent in 1920, was kritisch over het congres en het leiderschap van Mahatma Gandhi. Maar de CPI werkte in de jaren dertig nauw samen met het congres tijdens de fase van de socialistische partij van het congres. Halverwege de jaren veertig was er een periode van constructieve dialoog tussen Gandhiji en de toenmalige CPI-secretaris PC Joshi. De betrekkingen tussen de twee partijen werden vijandig tijdens de Quit India-beweging en tijdens de kortstondige Calcutta-thesis uit 1948 waarin werd opgeroepen tot een gewapende opstand tegen de Indiase staat. De congreskwestie – het klassenkarakter van de partij (en de Indiase staat) en hoe ermee om te gaan – was een van de redenen achter de splitsing van de CPI in 1964, die leidde tot de vorming van de CPM. Terwijl de CPI een bondgenoot werd van het congres onder Indira Gandhi, schaarden beide communistische partijen zich na de noodsituatie achter het anticongresisme dat werd verdedigd door de Janata parivar. De wendingen in de internationale communistische beweging hadden ook invloed op de manier waarop de Indiase communisten met het congres omgingen. Lees ookDe opkomst van de BJP in de jaren negentig veranderde de politieke dynamiek en bracht de CPM en het congres dichterbij. UPA-1 zag ze samenwerken met CPM door externe steun te bieden aan de regering van Manmohan Singh en het beleid van de sociale sector te beïnvloeden. De Amerikaanse nucleaire deal in 2008 leidde tot een breuk in de betrekkingen. Na 2014 zijn beide partijen dichter bij elkaar gekomen, vooral in staten als Tamil Nadu, waar ze al een tijdje deel uitmaken van de door DMK geleide alliantie. Het voordeel van West-Bengalen en nu Tripura is dat, net als in Tamil Nadu zullen de twee partijen waarschijnlijk federale zetelregelingen uitwerken. In feite voorziet de tactische lijn van de CPM in een reeks federale allianties in plaats van in een nationale coalitie van oppositiepartijen om het op te nemen tegen de BJP. Het congres en de CPM kunnen dus de handen ineen slaan in West-Bengalen en Tripura en deel uitmaken van regionale allianties in Tamil Nadu en Bihar, maar in Kerala tegengestelde fronten leiden of in rivaliserende coalities zitten, bijvoorbeeld in Telangana, en tactisch inzicht hebben in een paar andere staten. Of dergelijke federale allianties echter een uitdagend tegenverhaal kunnen bieden tegen de hypernationalistische en unitaire Hindutva-agenda, is de vraag die de oppositie in de aanloop naar de algemene verkiezingen opdoemt. amrith.lal @expressindia.com
