De verdreven Pakistaanse premier Imran Khan maakt gebaren terwijl hij op een voertuig reist om een protestmars te leiden in Islamabad, donderdag. (REUTERS)
Imran Khan ontbond donderdag (26 mei) een protestmars van zijn aanhangers na botsingen met de politie buiten het Pakistaanse parlement, maar dreigde met 'terugkeer'. naar Islamabad met de "hele natie" tenzij de regering van premier Shehbaz Sharif binnen zes dagen verkiezingen uitschrijft.
Op donderdagochtend kwamen arbeiders en supporters van Imran's Pakistan Tehreek-e-Insaf (PTI) de Rode Zone van Islamabad binnen waar ze werden tegengehouden door de politie, de Pakistaanse Rangers en andere wetshandhavers met ” ;geduld", meldt Dawn, daarbij een politiewoordvoerder aanhalend. De Rode Zone bevat belangrijke overheidsgebouwen zoals het Pakistaanse parlement, het Hooggerechtshof, het kantoor van de premier en het secretariaat.
Koop nu | Ons beste abonnement heeft nu een speciale prijs
https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png
Eerder op woensdag had de Pakistaanse regering alle belangrijke wegen geblokkeerd naar de hoofdstad, nadat de voormalige premier zijn aanhangers had opgeroepen om naar Islamabad te marcheren.
Best of Express Premium
Premium'Inkomsten genereren' afgeschaft, nieuwe versie van MeitY om te 'aanmoedigen' om niet-…
Premium< /figure>SC-aanwijzingen over sekswerkers: geschiedenis van de zaak en waar deze nu staat
PremiumCruise-drugszaak: een officier ging schurk, bureau keek de andere kant op
PremiumHindoes en moslims moeten hun starre standpunten op betwiste plaatsen van wo… Meer Premium Stories >>
Imran's eigen konvooi was woensdagavond Punjab binnengekomen vanuit Attock, nadat zijn aanhangers de barricades hadden verwijderd die door de regering op de Attock-brug waren geplaatst, aldus mediaberichten uit het land.
Imran had zondag (22 mei) zijn lange mars aangekondigd om de onmiddellijke ontbinding van de Nationale Vergadering en een datum voor nieuwe algemene verkiezingen te eisen. Sinds hij in april door een parlementaire motie van wantrouwen werd afgezet, heeft Imran geprobeerd druk uit te oefenen op het Sharif-regime door door het hele land demonstraties te houden die enorme menigten hebben getrokken.
Straatmacht heeft een belangrijke rol gespeeld in de politieke geschiedenis van Pakistan, met politieke tegenstanders, maatschappelijke groeperingen en soms de massa's van het land als geheel die belangrijke steden zoals Islamabad bezetten. Lange marsen, vooral in de afgelopen twee decennia, zijn de katalysator geworden die heeft geleid tot verandering in de regering.
Aan deze traditie ligt de overtuiging ten grondslag dat veranderende politieke vertegenwoordigers kunnen leiden tot een soort algemeen politiek transformatie. Ironisch genoeg zijn de leiders die voorop liepen in de straatbewegingen vaak zelf met dergelijke bewegingen geconfronteerd.
Hier is een blik op enkele belangrijke “lange marsen” in de geschiedenis van Pakistan.
Best of Explained
Klik hier voor meer informatie
Vroege politieke protesten
* Volksprotesten en demonstraties zijn geen nieuw fenomeen in Pakistan. In 1968, een van de eerste massale opstanden — waaronder 10-15 miljoen studenten en arbeiders — uitbrak tegen het regime van de militaire dictator Ayub Khan. Onder enorme druk werd Ayub Khan in 1969 gedwongen af te treden.
* In 1977 werd een belangrijke demonstratie gelanceerd door de Pakistaanse Nationale Alliantie (PNA), die de verwijdering van premier Zulfiqar Ali Bhutto tot doel had. Het resulteerde uiteindelijk in de verwijdering van Bhutto door een militaire staatsgreep, op bevel van generaal Zia ul-Haq.
* Het eerste grote protest in Islamabad vond plaats in juli 1980. Dawn meldde dat demonstranten van de Pakistaanse minderheids-sjiitische gemeenschap, onder leiding van Mufti Jaafar Hussain, het federale secretariaat belegerden als reactie op de implementatie van de Zakat- en Ushr-verordening door Zia& #8217;s regering.
Ze protesteerden tegen de "afgedwongen aftrek" van zakat (religieuze liefdadigheid/belasting), en uiteindelijk bezweek de dictator voor hun eisen en sloot sjiieten uit van de belasting.
Ook in Explained |De schietpartij op een school in het Britse Dunblane die leidde tot strengere wapenwetten
Advocaten’ marsen: 2007-09
Op 9 maart 2007 heeft generaal Pervez Musharraf de opperrechter van Pakistan Iftikhar Muhammad Chaudhry ongrondwettelijk geschorst. Dit resulteerde in de eerste lange mars naar Islamabad, waarbij rechter Chaudhary en advocatenleiders zijn herstel eisten.
De schorsing van Chaudhry leidde tot felle tegenstand van de advocatengemeenschap die de Adliya Bachao Tehreek (Save the Judiciary Movement) organiseerde, met ongeveer 80.000 advocaten die de handen ineen sloegen om het herstel van Chaudhry en het herstel van de rechterlijke onafhankelijkheid te eisen.
Terwijl ze de handen ineen sloegen. Chaudhry werd hersteld na de protesten, in november 2007 vaardigde Musharraf een noodtoestand uit in het land en de opperrechter werd opnieuw verwijderd, samen met 60 andere rechters.
Dit was niet het einde van de beweging. In juni 2008 ging de advocatengemeenschap opnieuw op pad in een lange mars naar Islamabad. Het doel van de vierdaagse mars was om het ontslag van Musharraf te eisen en het herstel van de 60 andere rechters die tijdens de noodregel van 2007 waren afgezet. De advocaten werden vergezeld door politieke activisten en maatschappelijke organisaties; naar schatting 500.000 mensen namen deel aan de beweging.
De beweging vormde ook het politieke landschap van Pakistan. De verkiezingen van 2008 zagen de heropleving van de twee grote partijen, de Pakistaanse Volkspartij. Partij (PPP) en de Pakistaanse Moslim Liga-Nawaz (PML-N). In het kielzog van de massale onvrede nam Musharraf het jaar daarop ontslag.
De nieuwe regering onder leiding van de PPP, en met Asif Ali Zardari als president, heeft de rechters echter niet hersteld. De advocaten begonnen hun protest opnieuw in 2009, met als hoogtepunt een landelijke lange mars naar Islamabad. Dit protest werd geleid door Nawaz Sharif, wiens partij, de PML-N, zich had teruggetrokken uit de regering.
De mars eindigde in Gujranwala, voordat hij de hoofdstad kon bereiken, nadat premier Yousaf Raza Gilani had aangekondigd dat Chaudhry en de 60 andere rechters in hun functie zouden worden hersteld.
Lees ook |Standaarddreiging bereikt Pakistan naarmate de politieke crisis dieper wordt < p>Azadi-mars 2014
Op 14 augustus, de 67e onafhankelijkheidsdag van Pakistan, lanceerde de PTI van Imran Khan de Azadi-mars. De massale demonstraties die begonnen vanuit Lahore en eindigden in Islamabad werden ingegeven door beschuldigingen dat de PML(N) de algemene verkiezingen in mei 2013 had gemanipuleerd.
De beweging, die het ontslag van premier Sharif eiste, duurde een record van 126 dagen en kreeg non-stop media-aandacht. Het protest was niet beperkt tot PTI-partijwerkers, het omvatte een substantiële deelname van vrouwen, studenten en de Pakistaanse massa. Er zouden meer dan een miljoen mensen hebben deelgenomen aan de Azadi Mars.
Imran's populariteit steeg dankzij de steun van de jongeren, die gedesillusioneerd waren door het bestaande politieke systeem. Hij werd vergezeld door de geestelijke Muhammad Tahir-ul Qadri, die in januari 2013 protesten tegen Zardari had geleid. Qadri, die gewoonlijk in Canada woonde, vormde een informele alliantie met Imran voor de protesten van 2014.
Op 17 december 2014, een dag na de gruwelijke terroristische aanslag op een school in Peshawar door de Pakistaanse Taliban, in waarbij bijna 150 mensen werden gedood, werd de Azadi-mars afgeblazen.
De lange mars van 2014 was opvallend vanwege de lange duur en massale deelname. Het stuwde Imrans politieke carrière voort en leidde er uiteindelijk toe dat hij in augustus 2018 premier werd met de steun van het leger.
Nieuwsbrief | Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen
De worstelingen van Imran Khan
In 2019 schreef Maulana Fazl-ur- Rehman van de Jamiat Ulema-e-Islam (F) hield zijn eigen lange mars tegen Imran, terwijl tienduizenden van zijn mannelijke aanhangers afdaalden naar Islamabad. De demonstranten eisten het aftreden van Imran vanwege de groeiende economische crisis in het land. Het protest duurde echter maar twee weken, en Imran bleef op zijn stoel zitten.
Dit zou het begin zijn van Imrans politieke crisis. In oktober 2020 lanceerde de Pakistaanse Democratische Beweging (PMD), een alliantie van 11 oppositiepartijen, hun eigen anti-regeringsdemonstratie in Gujranwala.
In februari-maart 2022 begon Bilawal Bhutto-Zardari van de PPP zijn “Awami-mars” tegen Imran, een 10-daags protest dat door 34 steden trok voordat het uiteindelijk culmineerde in Islamabad.