< p>Verzamelingen van millimetergrote elektronica kunnen ooit door de lucht zweven en gegevens verzamelen over de lucht, het milieu en de menselijke bevolking. Tenminste, dat is het idee achter microfliers, een nieuw soort gadget dat is ontworpen om passieve vlucht te bereiken door op de wind te rijden als een door de wind geblazen zaaddoos.
Ingenieurs van de Northwestern University hebben de eerste microfliers gemaakt, waarvan de kleinste slechts 500 micrometer breed is (ongeveer de grootte van een zandkorrel). Deze elektronische apparaten dragen kleine sensoren en microprocessors en vallen door de lucht met voorspelbare snelheden en banen.
Net als andere geavanceerde apparaten zijn microfliers geïnspireerd door de natuur. Het technische team van Northwestern bestudeerde hoe glijdende zaaddozen wind opvangen om lange afstanden af te leggen, waardoor een brede verspreiding zelfs bij een zacht briesje wordt gegarandeerd. Een “spinner” zaadontwerp op basis van de tristellateia-plant lijkt het beste te werken en is heel gemakkelijk te verfijnen, afhankelijk van het gewicht en de grootte van een microflier (twee variabelen die veranderen afhankelijk van processors, batterijen, sensoren en andere componenten.)
In feite beweren Northwestern-ingenieurs dat hun microflierontwerp een verbetering is ten opzichte van tristellateia-zaaddozen, omdat het voor een langere periode in de lucht kan blijven en een veel voorspelbaarder vliegpad heeft. (Hoewel ik erop moet wijzen dat de doelen van een vliegende machine voor luchtkwaliteit anders zijn dan die van een zaaddoos. Bovendien heeft Northwestern bij zijn tests geen rekening gehouden met windpatronen, regen of rook buiten.)
Hoewel microvliegers niet klaar zijn voor de echte wereld, kunnen we op een dag de gadgets uit helikopters dumpen om luchtvervuiling te meten en olielozingen te observeren. Maar dat roept een paar vragen op: wie gaat al deze microscopische rotzooi opruimen? Wat gebeurt er als je een microflier inademt? En zullen regeringen microfliers gebruiken voor oorlog of bewaking?
Nou, Northwestern heeft geen plan om microfliers op te ruimen. Ze zullen overal waar ze landen vervuilen. Een beetje zwerfvuil is geen probleem bij het bestrijden van een natuurbrand of een andere grote ramp, maar het is onaanvaardbaar in de casual use-cases die door Northwestern worden voorgesteld (bijvoorbeeld het meten van de blootstelling aan de zon in een gebied) . Onderzoekers draaien rond het idee van een biologisch afbreekbare microflier, hoewel ik het gevoel heb dat de apparaten minstens tien jaar op lichtgewicht plastic processors zullen draaien voordat er biologisch afbreekbare alternatieven beschikbaar zijn.
Zoals bij elke opkomende technologie, heeft de overheid misbruik van microfliers lijkt onvermijdelijk. Maar we weten nog steeds niet helemaal zeker hoe de kleine apparaten kunnen worden gebruikt voor oorlog of bewaking. We hebben ook geen idee wat er gebeurt als je een microflier inhaleert, maar ik zal proberen te achterhalen of ik er ooit een in het wild tegenkom.
Bron: Northwestern University via Nature, Science Alert< /p>