Dus je bent gevraagd om de variantie te berekenen met Excel, maar je weet niet zeker wat dat betekent of hoe je het moet doen. Maak je geen zorgen, het is een eenvoudig concept en een nog eenvoudiger proces. Binnen de kortste keren ben je een expert op het gebied van variantie!
Wat is variantie?
'Variatie' is een manier om de gemiddelde afstand tot het gemiddelde te meten. Het “gemiddelde” is de som van alle waarden in een dataset gedeeld door het aantal waarden. Variantie geeft ons een idee of de waarden in die gegevensset gemiddeld de neiging hebben om uniform aan het gemiddelde te blijven of overal verspreid te zijn.
< /figure>
Wiskundig gezien is variantie niet zo ingewikkeld:
- Bereken het gemiddelde van een reeks waarden. Om het gemiddelde te berekenen, neem je de som van alle waarden gedeeld door het aantal waarden.
- Neem elke waarde in je set en trek deze af van het gemiddelde.
- Vierkant van de resulterende waarden (om negatieve getallen op te heffen).
- Voeg alle gekwadrateerde waarden bij elkaar.
- Bereken het gemiddelde van de gekwadrateerde waarden om de variantie te krijgen.
< p>Dus zoals je kunt zien, is het geen moeilijke waarde om te berekenen. Als u echter honderden of duizenden waarden heeft, zou het een eeuwigheid duren om dit handmatig te doen. Het is dus een goede zaak dat Excel het proces kan automatiseren!
Waarvoor gebruikt u variantie?
Variance heeft op zichzelf een aantal toepassingen. Vanuit een puur statistisch perspectief is het een goede manier om uit te drukken hoe verspreid een set gegevens is. Beleggers gebruiken variantie om het risico van een bepaalde belegging in te schatten.
Door bijvoorbeeld de waarde van een aandeel over een bepaalde periode te nemen en de variantie te berekenen, krijgt u een goed idee van de volatiliteit in het verleden. In de veronderstelling dat het verleden de toekomst voorspelt, zou dit betekenen dat iets met een lage variantie veiliger en voorspelbaarder is.
U kunt ook de varianties van iets over verschillende tijdsperioden vergelijken. Dit kan helpen detecteren wanneer een andere verborgen factor iets beïnvloedt, waardoor de variantie verandert.
Variantie is ook sterk gerelateerd aan een andere statistiek die bekend staat als de standaarddeviatie. Onthoud dat de waarden die worden gebruikt om de variantie te berekenen, gekwadrateerd zijn. Dit betekent dat variantie niet wordt uitgedrukt in dezelfde eenheid van de oorspronkelijke waarde. De standaarddeviatie vereist het nemen van de vierkantswortel van variantie om de waarde terug te brengen naar de oorspronkelijke eenheid. Dus als de gegevens in kilogram waren, is de standaarddeviatie dat ook.
Kiezen tussen populatie en steekproefvariantie
Er zijn twee subtypes van variantie met enigszins verschillende formules in Excel. Welke u moet kiezen, hangt af van uw gegevens. Als uw gegevens de volledige “populatie” omvatten, moet u populatievariantie gebruiken. In dit geval betekent 'populatie' dat u elke waarde heeft voor elk lid van de doelgroep.
< /figuur>
Als je bijvoorbeeld kijkt naar het gewicht van linkshandige mensen, dan omvat de populatie elk individu op aarde dat linkshandig is. Als je ze allemaal hebt gewogen, zou je populatievariantie gebruiken.
Natuurlijk nemen we in het echte leven meestal genoegen met een kleinere steekproef uit een grotere populatie. In dat geval zou u steekproefvariantie gebruiken. Populatievariantie is nog steeds praktisch met kleinere populaties. Een bedrijf kan bijvoorbeeld een paar honderd of een paar duizend werknemers hebben met gegevens over elke werknemer. Ze vertegenwoordigen een “populatie” in statistische zin.
De juiste variantieformule kiezen
Er zijn drie voorbeeldvariantieformules en drie populatievariantieformules in Excel:
- VAR, VAR.S en VARA voor steekproefvariantie.
- VARP, VAR.P en VARPA voor populatievariantie.
U kunt VAR en VARP negeren. Deze zijn verouderd en zijn er alleen voor compatibiliteit met oudere spreadsheets.
Hiermee blijven VAR.S en VAR.P over, die zijn voor het berekenen van de variantie van een reeks numerieke waarden en VARA en VARPA, die tekst bevatten tekenreeksen.
< /figuur>
VARA en VARPA zullen elke tekststring converteren naar de numerieke waarde 0, met uitzondering van “TRUE” en “FALSE”. Deze worden respectievelijk geconverteerd naar 1 en 0.
Het grootste verschil is dat VAR.S en VAR.P alle niet-numerieke waarden overslaan. Dit sluit die gevallen uit van het totale aantal waarden, wat betekent dat de gemiddelde waarde anders zal zijn, omdat u deelt door een kleiner aantal gevallen om het gemiddelde te krijgen.
Hoe variantie berekenen in Excel< /h2>
Alles wat u nodig hebt om de variantie in Excel te berekenen, is een reeks waarden. We gaan VAR.S gebruiken in het onderstaande voorbeeld, maar de formule en methoden zijn exact hetzelfde, ongeacht de variantieformule die je gebruikt:
- Ervan uitgaande dat je een bereik of discrete set hebt van waarden klaar, selecteer de lege cel van uw keuze.
- Typ in het formuleveld =VAR.S(XX:YY) waarbij de X- en Y-waarden worden vervangen door de eerste en laatste celnummers van het bereik.
- Druk op Enter om de berekening te voltooien.
Als alternatief kunt u specifieke waarden opgeven, in welk geval de formule eruitziet als =VAR.S(1,2,3,4). Met de getallen vervangen door wat je nodig hebt om de variantie van te berekenen. U kunt op deze manier handmatig maximaal 254 waarden invoeren, maar tenzij u slechts een handvol waarden heeft, is het bijna altijd beter om uw gegevens in een celbereik in te voeren en vervolgens de celbereikversie van de hierboven besproken formule te gebruiken.
< h2>Je kunt uitblinken in, Er, Excel
Het berekenen van variantie is een handige truc om te weten voor iedereen die wat statistisch werk in Excel moet doen. Maar als een van de Excel-terminologie die we in dit artikel hebben gebruikt verwarrend was, overweeg dan om de Microsoft Excel Basics Tutorial – Learning How to Use Excel te bekijken.
Als je aan de andere kant klaar bent voor meer, bekijk Een lineaire regressie-trendlijn toevoegen aan een Excel-spreidingsplot zodat u variantie of een ander aspect van uw gegevensset kunt visualiseren in relatie tot het rekenkundig gemiddelde.