Op 14 januari 1984 bracht Apple de eerste versie van zijn Macintosh-besturingssysteem uit. systeem, systeem 1.0. Ondanks dat ze bijna vier decennia oud zijn, lijken veel van de functies op het huidige macOS. We nemen je mee op een korte rondleiding door dit historische besturingssysteem.
De Macintosh-revolutie
AppleDe Apple Macintosh, uitgebracht in 1984, veranderde de loop van de geschiedenis van de personal computer radicaal. Het bracht het concept van de grafische gebruikersinterface (GUI) voor het eerst naar de massa en beloofde een zeer gebruiksvriendelijke ervaring in vergelijking met de meeste computers op de markt. Het duwde ook de state-of-the-art naar voren in gebruikersinterfaces met een volledig bitmapdisplay en ondersteuning voor proportionele lettertypen.
Op het moment van de lancering was de IBM-pc nog geen drie jaar oud, maar Apple bevond zich in het defensief en rende om zijn marktaandeel in te halen, aangezien de pc van IBM al was geprezen als de nieuwe industriestandaard voor zakelijke pc's. Desondanks onderscheidde de Mac zich het meest door het innovatieve besturingssysteem, dat ook inspireerde hoe Windows werkt.
GERELATEERD: 35 jaar Microsoft Windows : Windows 1.0 onthouden
Wat staat er in een Mac OS-naam?
In de loop van de tijd heeft Apple zijn Macintosh-besturingssysteem met verschillende namen aangeduid. Oorspronkelijk maakte Apple de versienummers van de systeemsoftware niet bekend en noemde het slechts “System 1.0” of “Systeem 2.0” intern. Dus technisch gezien is er geen “Mac OS 1.0,” alleen Systeem 1.0.
Met Systeem 5 in 1987 begon Apple het besturingssysteem 'Macintosh-systeemsoftware' te noemen. Apple veranderde de naam weer in “Mac OS” met de release van Mac OS 7.6 in 1997, en dat ging door tot Mac OS 9. Een variatie daarop liep van Mac OS X 10.0 tot Mac OS X 10.11. Met de release van 10.12 (Sierra) in 2016 veranderde Apple de naam van het besturingssysteem in “macOS,” zo wordt er vandaag de dag nog steeds naar verwezen.
GERELATEERD: 20 jaar later: hoe de openbare bèta van Mac OS X de Mac heeft gered
De desktop-metafoor
Macintosh System 1.0 maakte gebruik van de desktop-metafoor die bij Xerox PARC werd ontwikkeld (en eerder op de Apple Lisa) als conceptueel model voor het werken met bestanden en applicaties. Het bevatte een virtuele “desktop” oppervlak als de verste achtergrondlaag achter applicatievensters.
Net als bij de Mac van vandaag, gaf Systeem 1.0 bestanden en programma's weer als grafische pictogrammen die ruimtelijk op een tweedimensionaal vlak op het bureaublad of in mappen konden worden geplaatst. Dit leek op het plaatsen van stukjes papier in een map op een echt bureauoppervlak. Dubbelklikken op een document of toepassingspictogram opende het gewoon aanwijzen en klikken. Dit was een enorm contrast met andere computersystemen waarbij mensen speciale commando's en syntaxis moesten onthouden die in een opdrachtprompt waren getypt om hun machines te gebruiken.
GERELATEERD: Wat zijn teletypes , en waarom werden ze gebruikt met computers?
Het 200 KB Mac-besturingssysteem
De originele Macintosh werd geleverd met slechts 128 kilobyte RAM en een enkelzijdige, double-density 3.5″ diskettestation. Dat betekent dat Systeem 1.0 goed moest werken onder magere omstandigheden en op een enkele 400 KB floppydisk moest passen. Als gevolg hiervan heeft Apple het besturingssysteem teruggebracht tot een pakket van slechts 216 KB, inclusief een Finder van 42 KB. Vergelijk dat eens met macOS 11, dat na installatie meer dan 14.000.000 KB (14 GB) groot is.
Een Macintosh harde schijf zou pas eind 1985 komen, dus het gebruik van applicaties bracht veel floppy disk swaps met zich mee. Om een toepassing uit te voeren, moet je vaak de systeemschijf uitwerpen, een andere schijf plaatsen en een programma uitvoeren, en dan die schijf uitwerpen en de systeemschijf opnieuw plaatsen, afhankelijk van de taak die je probeerde uit te voeren. Het was vervelend en vervelend.
1-Bit Monochrome Graphics
Tot 1987, met de release van de Macintosh II, ondersteunde het Mac-platform slechts twee kleuren: zwart en wit, zonder grijstinten ertussen. In combinatie met zijn relatief hoge resolutie 512×342 display, zorgde dat voor een unieke grafische esthetiek. Applicatieontwikkelaars vonden al snel manieren uit om hun illustraties te ditheren om gradiënten te simuleren, vooral in games.
Tegenwoordig ondersteunt macOS 11 meer dan een miljard kleuren, met 10-bits per RGB-kanaal (30-bits totaal) in veel verschillende resoluties. Apple's eersteklas Pro Display XDR-monitor maakt gebruik van een 6016'3384-pixelscherm met hoge dichtheid. Mac-graphics hebben een lange weg afgelegd in 37 jaar!
Geen multitasking-apps
In Systeem 1.0 kunt u slechts één applicatie tegelijk uitvoeren—met uitzondering van bureauaccessoires. Nadat de systeemsoftware in het RAM was geladen op de 128K Macintosh, hadden gebruikers nog maar ongeveer 85K beschikbaar RAM-geheugen over voor het uitvoeren van software, dus er was toch niet veel geheugenruimte om twee of meer apps tegelijk uit te voeren.
Wanneer het werd uitgevoerd, zou elke applicatie uit het System 1-tijdperk het hele scherm overnemen en zijn eigen menubalk met aangepaste opties tonen, zoals te zien is met MacPaint in de bovenstaande schermafbeelding. Meestal bleef het Apple-menu in de linkerbovenhoek beschikbaar.
Meer dan één programma tegelijk draaien en ertussen schakelen kwam pas in 1987 met MultiFinder in Mac OS. Het was niet de standaardmanier waarop de Mac werkte tot Systeem 7 in 1991. Tegenwoordig kun je natuurlijk zoveel apps uitvoeren als er in het geheugen passen (plus virtueel geheugen) op moderne macOS.
Finder 1.0
Finder, dat bestandsbeheer en de grafische schil in het Mac-besturingssysteem afhandelt, maakte zijn debuut met System 1.0 in januari 1984. Finder leende veel van zijn functionaliteit van de eerdere Apple Lisa-interface. Hoewel Finder 1.0 veel eigenschappen bezat met het huidige macOS, zoals ondersteuning voor muizen, overlappende vensters, een op pictogrammen gebaseerde bureaubladinterface, een menubalk, sneltoetsen, een klembord en een prullenbak ;er waren enkele opmerkelijke verschillen.
Enkele van de meest voor de hand liggende verschillen komen voort uit verschillende opties in de menubalk. Systeem 1.0 bevatte bijvoorbeeld geen “Shut Down” menu-optie (die is ontstaan in Systeem 2.0). U kunt ook geen “Nieuwe map” in de menubalk. In plaats daarvan selecteerde je een “Lege map” pictogram op de systeemschijf en selecteer Bestand > Dupliceren vanuit het menu.
Interessant is dat de mappen in het Macintosh File System (MFS) destijds alleen “simuleerde” mappen via Finder, en ze waren nog niet toegankelijk voor applicaties. Mac-systeemsoftware ondersteunde geen echte geneste mappen tot de introductie van HFS in 1985.
Ook had Mac OS tot Systeem 8 geen zogenaamde 'sticky menu's'. Vandaag kun je op een menu klikken en het verschijnt. Wanneer u uw knop loslaat, blijft deze open staan. In Systeem 1.0 moest je je muisknop ingedrukt houden totdat je de gewenste optie selecteerde, en dan de knop loslaten om de selectie daadwerkelijk uit te voeren.
Bureauaccessoires
In plaats van multitasking heeft Apple een kleine reeks applets toegevoegd met de naam “Desk Accessories” met zijn Mac-systeemsoftware. U kunt deze bureauaccessoires op elk moment gebruiken via het Apple-menu in de linkerbovenhoek van het scherm.
Inclusief systeem 1.0-bureauaccessoires Scrapbook (een visueel klembord dat meerdere tekst- of afbeeldingen kan bevatten om tussen apps te plakken), wekker, notitieblok (een plek om acht pagina's tekst te schrijven voor later gebruik), rekenmachine, toetsen (voor toetsenbord) invoer met de muis), Configuratiescherm en Puzzel (een klein schuifpuzzelspel).
In het bijzonder valt het Configuratiescherm van System 1.0 op doordat het veel primitiever is dan dat van vandaag en slechts een enkel venster met een enkel paneel met opties met betrekking tot datum/tijd, toetsenbord- en muisopties, geluidsvolume en een manier om het bureaubladpatroon te wijzigen door op zwarte en witte vierkanten te klikken in een herhalend 8 & 215;8 pixelraster.
Hoe ervaar je Mac System 1.0 zelf
Als je Mac System 1.0 zelf wilt proberen, maar je hebt geen originele Macintosh-machine, dan kun je het uitvoeren in een emulator genaamd Mini vMac die Windows 10, Mac, Linux en meer ondersteunt.
Download hiervoor Mini vMac, pak een kopie van het vMac.rom-bestand en download een kopie van de System 1.0-schijf van Archive.org. Plaats het vMac.rom-bestand in uw Mini vMac-map (op Windows) of sleep het naar het Mini vMac-toepassingsvenster (op Mac). Terwijl Mini vMac actief is, selecteert u “Open Disk Image” in het “Bestand” menu en selecteer de System 1.0-schijf die u hebt gedownload. Als je hulp nodig hebt, vind je meer gedetailleerde installatie-instructies voor de Mini vMac op de website van het project.
De Mini vMac Emulator draait op Windows 10.Of als je gewoon snel om een voorproefje te krijgen van de klassieke Mac OS-ervaring (met het latere en veel verfijndere System 6) kunt u een simulatie van een Mac Plus rechtstreeks in uw browser uitvoeren op de PCE.js-site van James Friend. Veel plezier!
LEES VOLGENDE
- › Nieuw in watchOS 8, AirPods, Apple Home, Gezondheid, Privacy
- › Typen met je stem op Android
- › Zoeken naar nummers in een Spotify-afspeellijst
- › Waarom wil Windows mijn Mac-drives formatteren?
- › De 10 beste films op Netflix