Zdjęcia Dario Oliveira / Zuma / TASS
Podniesienie wieku emerytalnego można uniknąć — konkretne sposoby, jak to zrobić, już proponował Międzynarodowy fundusz walutowy. To tylko Rządowi Rosji przedstawić te obliczenia ogółu społeczeństwa jest nieopłacalna
Zwolennicy podniesienia wieku emerytalnego, dać głos opinii publicznej jest bardzo uogólnione argumenty na rzecz reformy. To powoduje z kolei, zarzuty braku u władz prognozowanych obliczeń. Tymczasem, takie obliczenia faktycznie zostały przeprowadzone, a reformy emerytalnej są trzy dość konkretnych rozwiązań, przedstawionych MFW.
Nie tajny sekret
Problemy funduszu Emerytalnego Rosji (FIU), dla którego wszystko się zaczęło, ‒ zjawisko przejściowe. Stabilność systemu emerytalnego zależy nie tylko od tego nieuchronnego i słabo odpornego na dostosowanie czynniki, jak dynamika procesów demograficznych, ale i od prawa, podejmowanych przez posłów. Te wnioski zawarte w analizie makroekonomicznych efektów planowanej reformy emerytalnej.
Trzeba przypomnieć, że podniesienie wieku emerytalnego w Rosji jeszcze z lat 90-tych latach ubiegłego wieku, polecam Międzynarodowy fundusz walutowy (MFW). Władze kraju zgodzili się na proponowaną reformy emerytalnej w 2012 r., a w 2015-m r. podniesienie wieku emerytalnego – na razie na etapie “sondowanie” gotowości społeczeństwa do tej mierze – pojawiło się w dokumencie (s. 33), podpisanej przez przewodniczącego Rządu.
MFW bardzo poważnie analizował nadchodzące zmiany w emerytalnych rosjan. I całkiem prawdopodobne, że Rząd Rosji nie stawia żadnych opinii publicznej te obliczenia, chyba, że ze względów ideologicznych i możliwych репутационных kosztów. Otwarcie odwołać się do zaleceń MFW na tle patriotycznej retoryki władzy ‒ nie jest najlepszym sposobem, aby uzyskać ogromne wsparcie. Drugim powodem unikania dyskusji obliczeń może być небезальтернативность podniesienia wieku emerytalnego. Podniesienie wieku emerytalnego istnieją co najmniej trzy alternatywy.
Jest jeszcze jeden dobry powód, by wykluczyć link do obliczenia. Rzecz w tym, że dane międzynarodowych analityków z renomowanych organizacji często są sprzeczne z liczb, озвучиваемым rosyjskimi politykami. Ale, w przeciwieństwie do rosyjskich władz, MFW otwarcie publikuje ważne dla Rosji i rosjan dokumenty, i z analizą systemu emerytalnego problemu może zobaczyć każdy. Wszystkie obliczenia przedstawione w “Raporcie MFW w kraju nr 08/308”, opublikowanym w 2008 r.
Gra na strachu
20 lipca 2018 r. prezydent Rosji Władimir Putin, mówiąc o wieku emerytalnego, powiedział: “W 1970 roku, myślę, że na jednego emeryta przypadało 3,7 pracujących obywateli (niech was nie mylą dziesiętnych w odniesieniu do ludzi, to dane statystyczne). Już dziś na jednego emeryta – dwa pracujących”.
Zresztą, strategia zastraszania społeczeństwa demograficznej dołem i trudnościami treści starszego pokolenia nie jest nowy. W odległej 2001-m roku Walentyna Matwijenko, które zajmowane w tamtych czasach stanowisko wice-premiera rządu Rosji, twierdziła, że sytuacja jest znacznie gorsza: na jednego emeryta przypada 1,8 pracujących, a za 10-15 lat liczba emerytów będzie równa liczbie ludności pracującej. W 2006 r. Ośrodek rozwoju społeczeństwa informacyjnego, poinformował, że na jednego emeryta przypada 1,7 pracującego, a do 2015 zmieni się stosunek jeden do jednego. W 2012 roku ministerstwo Rozwoju gospodarczego рассчитало, że na jednego emeryta już stanowią zaledwie 1,18 pracującego, a do 2015 r. wskaźnik spadnie do 1,23.
Jednak dotychczasowe ponure prognozy się nie sprawdziły, a według danych MFW, sytuacja okazuje się o wiele lepiej: w 2008-m roku udział ludności w wieku powyżej wieku emerytalnego wynosiła 20%, a jej wzrost do 30% przewidywany do 2050 r. Konsekwencją samego starzenia się ludności, tym samym problemem, który proponuje się rozwiązać za pomocą zwiększenia wieku emerytalnego, jest przewidywany spadek współczynnika zastąpienia dochodów. Współczynnik spadnie do około 26% w 2007 r. do 17% w 2027 r., ale jest to zjawisko przejściowe, tak jak następnie stosunek średniej emerytury do średniej pensji zacznie rosnąć i osiągnie w 2050 r. poziom 22%.
Nawiasem mówiąc, jedną z przyczyn oczekiwanego spadku współczynnika zastąpienia dochodów analitycy MFW nazwali ujemną realną stopę zwrotu EMERYTALNEGO w zarządzaniu pieniędzmi. Mówiąc prościej, inwestowanie zebranych z ludności pracującej pieniędzy nie przynosił zysków i strat.
Trzy sposoby obejścia
Preferowaną polityką stabilizacji współczynnika zastąpienia MFW nazwał stopniowe podniesienie wieku emerytalnego. Jednak, wskazuje alternatywne rozwiązanie ‒ wzrost federalnych transferu na fundusz emerytalny na kwotę w granicach 3% PKB w przybliżeniu na okres do 2030 r.
Skąd wziąć takie pieniądze? Międzynarodowy fundusz walutowy wskazuje możliwe źródła, które mogłyby stać się alternatywą dla изьятию pieniędzy z kieszeni emerytów i rencistów. Przy czym, symulacyjne obliczenia przewidują wzrost współczynnika zastąpienia dochodów na 8 punktów procentowych (p. p.) ‒ do 30%.
Najbardziej oczywistym sposobem rozwiązania tymczasowe problemy systemu emerytalnego ‒ wzrost długu publicznego do 60% PKB do końca 2030 r. “Taki poziom zadłużenia, jak się wydaje, jest akceptowalne ekonomicznie”, stwierdzają eksperci MFW, ale wskazują na problem nie do przeskoczenia”, która nie pozwoli rozwiązać emerytalny problem: zadłużenie finansowe będzie niezgodne z limitem pożyczek, zainstalowaną w budżetowym kodeksie. Czyli, przeszkodą są nie obiektywnie błędy przyczyny, a tylko przepisane przez posłów warunkowe wymagania.
Drugie rozwiązanie, które pozwoli zostawić emerytów w spokoju, tak jeszcze i dodać im emerytury, ‒ płynne zwiększenie podatku VAT na 9 p. p. do 2030 r., a następnie spadek. Przy czym punktem odniesienia MFW uważa, że nie jest 18%, a 12% ‒ to jest właśnie efektywna stawka podatku VAT. Czyli, sześć z dziewięciu punktów procentowych poprawę można uzyskać poprzez rozszerzenie podstawy opodatkowania, a uchwalone VAT wzrośnie o 3%.
Trzeci wariant finansowania ‒ stopniowe zmniejszenie stanu zużycia na 4 p. p. do 2030 r.
Analitycy MFW traktowali każdy sposób finansowania zwiększenia emerytur jako jedyny. Jeśli zastosować wszystkie trzy opcje, ale z mniejszym rozmachem, ich wady staną się mniej znaczące. Na przykład, nieco wzrośnie dług publiczny, lekko wzrośnie VAT (co już jest zrobione), nieco mniej będzie mega-projektów, finansowanych ze środków publicznych. Wynikiem takiej polityki może być utrzymanie obecnego wieku emerytalnego, przy wzroście emerytur i współczynnika zastąpienia dochodów.
Jednak, i Rząd, i generalna obudowa nie zaczęli zagłębiać się w proponowane przez MFW alternatywy, a wzięli наипервейшее i наипростешее podanie ‒ do rozwiązania tymczasowe problemy zawsze podnieść wiek emerytalny.