Winston Churchill: Hoe een oorlog is veranderd van een impopulaire racistische in de mens van de 20ste eeuw

Op 10 Mei 1940 toen Duitsland kwam al snel op weg om Frankrijk binnen te vallen, de constitutionele monarch van groot-Brittannië, George VI, vroeg Winston Churchill over te nemen van de regering van premier ministerieel gezag over een strijdende Groot-Brittannië. Churchill, tot dan toe, was niet beschouwd als waardig van de post. Integendeel, hij was bijna genegeerd door de meeste parlementariërs. Maar zoals opgemerkt door de populaire Amerikaanse schrijver Ralph Ingersoll, “hij was gewoon de juiste man op de juiste klus op het juiste moment.” In de komende maanden en jaren als Churchill reed over een door oorlog verscheurd groot-Brittannië marcheren naar de overwinning op de As-mogendheden, de nogal impopulaire beeld van Churchill onderging een plotselinge whitewash. Hij omgebouwd tot de ‘grootste levende Engelsman’.

In 1941 Time magazine uitgesproken hem ‘de man van het jaar.’ In 1949 werd hij benoemd tot Time ‘ s ‘man van halve eeuw’. In 1953 werd hij onderscheiden met de Nobelprijs voor de “voor zijn beheersing van de historische en biografische beschrijving alsmede een voor schitterende welsprekendheid in de verdediging verheven menselijke waarden”. Terwijl de BBC noemde hem de ‘Grootste Brit’ van alle tijden, er waren anderen die hem beschouwden als de ‘man van de twintigste eeuw’, in wier afwezigheid, de wereld zou nooit in staat zijn om zich te ontdoen van de grootste bedreiging van de problemen in de moderne tijd, dat het Fascisme.

In 1941 Time magazine uitgesproken Winston Churchill ‘man van het jaar.’ (Time magazine)

Het dient echter te worden aangetekend, dat de bladzijden van de geschiedenis boeken zou zwijgen over de tekortkomingen van de overwinnaars, maar nooit heeft dat betekende een irredeemable wipe-out van hetzelfde. Vanaf de jaren 1940, als de nieuwe heerlijkheid van Churchill in groot-Brittannië weerklonk luid en duidelijk, over de hele wereld, wat kreeg gehuld in het proces was een nogal ongemakkelijk beeld van de mens. De schijnbare redder van de wereld was, aan de ene kant, een fervent racistische en massamoordenaar in de koloniale wereld. Aan de andere kant, in groot-Brittannië, werd hij door velen gezien als ‘een jonge man in een haast’, egocentrisch, overgevoelig en ook iemand die hunkerde naar publiciteit. Maar het ene moment in de geschiedenis, die verlost Churchill van al zijn fouten was de Tweede Wereld Oorlog. Door middel van inspirerende toespraken en een vurige geest om te winnen, Churchill veegde zijn impopulariteit, bespaart zichzelf de schande, welke aan Hitler en Stalin. Wanneer Gary Oldman starer ‘Darkest Hour’ traceer de leiding van Churchill als hij verjoeg de Nazi krachten, won op de Oscars, eerder deze maand, de verregaande populariteit van de man was nog maar eens herhaald.

Churchill, de racistische, impopulaire politicus voor de Tweede Wereld Oorlog

In 1913, de Punch magazine in groot-Brittannië kwam met een probleem dat aanbevolen wordt een karikatuur van Churchill. Een lekker luieren Churchill werd afgebeeld dommelen in een fauteuil, terwijl de minister-president H. H. Asquith stond bij het doorbladeren van kranten. ‘Home nieuws?’ vroeg Churchill en werd snel gereageerd door de minister-president zegt: ‘hoe kan er, met jou hier?’ De cartoon kort en bondig samengevat net wat Churchill stond in het politieke landschap van vóór de oorlog van groot-Brittannië.

In 1913, de Punch magazine in groot-Brittannië kwam met een probleem dat aanbevolen wordt een karikatuur van Churchill. (Punch magazine)

“Churchill werd gedacht dat een man altijd enorm enthousiast voor het project van het uur, maar met ideeën die niet duidelijk geworteld in een stevige politieke filosofie,” schreef historicus John Ramsden in zijn boek, ‘Man van de eeuw, Winston Churchill en zijn legende sinds 1945.’ Zijn waanzinnige natuur werd verder verachtelijk gemaakt door een egocentrische houding. Bekend te koesteren in zijn eigen heerlijkheid, Churchill was vermeld op diverse in de gelegenheid te worden met het lezen van zijn biografie of autobiographies.

Interessant is dat, zoals opgemerkt door Ramsden, er was een zekere mate van voorkeur voor het Fascisme en in Churchill. In de jaren 1920, hij wordt verondersteld te zijn afgekondigd zijn bewondering voor Mussolini, noemde hem een “Romeinse genie…de grootste wetgever onder de mensen”. Pas in 1937, is hij erop gewezen te hebben aangekondigd in het lagerhuis dat de keuze krijgen tussen het Communisme en de Nazi ‘ s, hij zou kiezen voor het laatste.

Maar zijn impopulariteit bereikt een heel ander niveau als gezien door de ogen van het deel van de wereld gekoloniseerd door de Britten. Tegen de tijd dat Churchill bereikt zijn volwassenheid, het Britse rijk op zijn hoogtepunt was en de Churchill was vast overtuigd van de argumentatie achter de britse imperial missie. De bescherming van het rijk was misschien wel de meest belangrijke en consistente oorzaak in zijn carrière tijdens en dienovereenkomstig was erg tegen het geven van India dominion-status.

In de ogen van de Britse staatsman, racisme was vooral in het begrip van het rijk. “voor Churchill, het magnetisme en de opwinding van het Rijk lag in de heerschappij van de Britten over de gekleurde bevolking van Afrika en Azië, de twee meest suggestieve plekken op de aardbol waren Egypte en India”, schrijft historicus Paul van Addison.

In een interview met UK Azië, politicus en schrijver Shashi Tharoor opgemerkt dat “Churchill heeft zo veel bloed aan zijn handen als Hitler doet. De Bengaalse Hongersnood van miljoenen stierven als gevolg van de beslissingen die hij nam of goedgekeurd.” (Wikimedia Commons)

Zo diep geworteld was zijn verachten voor gekleurde mensen, dat hij niet eens aarzelen in het adviseren van destructieve technieken in een spreekverbod. “Ik ben er sterk voorstander van het gebruik van giftige gas tegen onbeschaafde stammen,” schreef hij in een geheim memorandum in 1919, toen hij werd secretaris van staat voor oorlog.

Maar misschien wel het sterkste bewijs van zijn meedogenloosheid is de ravage die hij veroorzaakt tijdens de Bengaalse hongersnood van 1943. In een interview met UK Azië, politicus en schrijver Shashi Tharoor opgemerkt dat “Churchill heeft zo veel bloed aan zijn handen als Hitler doet. De Bengaalse Hongersnood van miljoenen stierven als gevolg van de beslissingen die hij nam of goedgekeurd.” In reactie op de Japanse invasie van Birma tijdens dezelfde periode, Churchill verwijderd alle leveringen van rijst uit de Bengaalse regio, een verergering van de gevolgen van de hongersnood. Naar schatting 3,5 miljoen sterfgevallen worden verondersteld te hebben plaatsgevonden als gevolg van de ramp. Wijzend op de puinhopen veroorzaakt door zijn beleid tijdens de hongersnood, Shashi Tharoor noemt het de “Britse koloniale holocaust.”

Churchill de grootste man van de twintigste eeuw na de Tweede Wereldoorlog

Een populaire anekdote over Cubaanse Communistische revolutionair Fidel Castro merkt op dat wanneer hij een bezoek aan New York in 1964, kondigde hij aan dat hij aan het lezen was Churchill ‘ s oorlogsherinneringen. Hij vroeg hoe het kon bewonderen zoals een fervent imperialistische, Castro wordt verondersteld te hebben gezegd: “als Churchill had niet gedaan wat hij heeft gedaan om de nederlaag van de Nazi’ s, zou je hier niet zijn, niemand van ons zou worden hier.” De Tweede Wereldoorlog veranderde het beeld van Churchill op een manier die hij niet alleen de held van de Britse Eilanden en Noord-Amerika, maar ook het gejuich van zijn lof gehoord kon worden in delen van de gekoloniseerde wereld. Zelfs Nehru wordt verondersteld te hebben toegegeven dat zijn bewondering voor Churchill opwegen tegen het feit dat de laatste was sterk gekant tegen de onafhankelijkheid van india.

Het was tijdens de periode van de oorlog dat Churchill ‘ s aanleiding tot verheerlijking begon. Rechts van de dag, nam hij het ambt van minister-president, gaf hij een aantal van de meest gepassioneerde toespraken, gebouw Britse vertrouwen in de onvermijdelijkheid van de overwinning. “Vraag je, wat is ons doel? Ik kan het antwoord in één woord: de Overwinning. De overwinning op alle kosten—Overwinning in weerwil van alle terreur—Overwinning, maar lang en zwaar de weg kan worden, zonder dat de overwinning er is geen overleving,” hij brulde in het lagerhuis op 13 Mei 1940. Nog een ander vaak aangehaald voorbeeld van zijn welsprekendheid excellence is de oorlogstijd zin- “Wij zullen niet de vlag noch mislukken. We zullen doorgaan tot het einde. … We zullen vechten op de stranden, we zullen vechten op de overloop tuin, we zullen vechten in de velden en in de straten. … We zullen ons nooit overgeven.”

Maar het was niet alleen zijn woorden die hem op de troon van grandeur. Werken van vooraanstaande historici en schrijvers als Martin Gilbert, Roy Jenkins, en Norman Rose, gemaakt Churchill de naam van de twintigste eeuw. De Amerikaanse schrijver Robert Lewis Taylor was met meer passie in het waarborgen van de invloed van zijn werk. Zijn boek, ‘Winston Churchill: Een Informele Studie van de Grootheid’ was deze manier van presenteren in de Saturday Evening Post en vertaald in een groot aantal talen.

Maar misschien wel de sterkste nadruk dient te worden gelegd op de woorden en daden van Churchill zelf om ervoor te zorgen dat de geschiedenis was goed voor hem. Bekend voor zijn in zichzelf gekeerd persoonlijkheid, Churchill wordt verondersteld te zijn keer op keer geschonken heerlijkheid op zich. “‘De geschiedenis zal lief voor me. want ik ben van plan om te schrijven het zelf,” hij wordt verondersteld te hebben gezegd.

De populariteit van de staatsman was het meest zichtbaar in de pracht en praal en het belang dat werd gehecht aan zijn begrafenis. “Zowel tijdgenoten en latere historici aanvaard dat de dood van Koningin Elizabeth I en Koningin Victoria had die betekenis,” schreef Ramsden. Voor die kwestie, het is interessant om op te merken dat Churchill reed naar zijn begrafenis in hetzelfde wapen vervoer dat gebruikt werd voor Victoria in 1901. Politici, schrijvers en het publiek in groot-Brittannië en het buitenland overeengekomen dat Churchill ‘ s dood was het einde van een tijdperk in de Britse geschiedenis. Maar zoals Ramsden terecht vragen in zijn boek, “had deze oorlog niet komen, die zou spreken van Winston Churchill?”

Voor al het laatste Onderzoek, Nieuws, download Indian Express App