De pijn van de Syrische vluchtelingen: Ouders proberen te vergeten als kinderen klampen zich vast aan verloren verleden

0
294

Een Syrische vluchteling kind speelt voor de komst van de acteur Angelina Jolie, UNHCR Speciale Gezant, op de Al Zaatri vluchtelingenkamp, in de Jordaanse stad Mafraq, in de buurt van de grens met Syrië, 28 januari 2018. (REUTERS)

Gerelateerd Nieuws

  • Duitsland veroordeelt Syrische vluchtelingen van de voorbereiding van Denemarken aanval

  • Syrische kunstenaar, oorlog, vluchteling tekent portretten van Parijs slachtoffers

  • Mijn familie ging naar Zweden, ik koos voor India, waar ik voelde me meer aanvaard: Een Syrische vluchtelingen

Warda, een Syrische vluchteling, wil ze kon wissen haar oude leven, zo pijnlijk hebben de herinneringen geworden. Daarentegen, als het conflict in Syrië dia ‘ s in haar achtste jaar, haar jongere kinderen hebben niets te herinneren van hun thuisland en ook niet te vergeten. Ze zijn onderdeel van een nieuwe generatie van de Syriërs van wie de ouders gevlucht voor oorlog en vernietiging in hun miljoenen maar die zelf zijn te jong om te herinneren aan hun thuisland.

Voor Warda ‘ s kinderen, thuis is het een geïmproviseerde tent in een vluchtelingenkamp in Libanon die ze delen met hun verdriet, 34-jaar oude moeder. “Hoewel ik weet dat ik het niet kan, ik wil vergeten Syrië. Zou ik vergeet mijn huis, ik zou het vergeten van de plaats waar ik woonde, zou ik vergeet mijn vrienden – ik zou alles vergeten. Maar men kan het niet vergeten,” Warda zei: als de tranen liepen over haar gezicht.

Vijf miljoen mensen zijn gevlucht Syrië sinds de oorlog uitbrak na anti-regering protesten werden gelegd met kracht in 2011. Het acht jaar geleden, toen de protesten begonnen op 15 Maart.

Warda en haar zoon Bilal, 13, dochter Rayan, 7, en haar jongste, een 3-jarige jongen met de naam Ibrahim, zijn onder de één miljoen vluchtelingen die verbleef in het buurland Libanon. De meeste wonen zoals ze in gammele tenten met geen stromend water en onvoldoende sanitaire voorzieningen. “Toen mijn oudste zoon en ik zitten samen, we halen herinneringen op over de dingen die we doen, gaan de openbare tuin of toen liet ik hem op school,” zei ze.

“Maar ze weet niet wat aan Syrië is,” zei ze van haar dochter Rayan, die zat op haar schoot. “Ze herhaalt wat iedereen zegt. Ze zegt dingen als: ‘toen ik zag dat mijn vader’ of ‘toen ontmoette ik mijn oom en oma’ – maar ze weet niet dat een van hen en het doet echt pijn”, zegt Warda, die erin slaagde om het werk als fruit picker op boerderijen in de omgeving een paar dagen per week. Ze verdient $5 per dag. Warda heeft niets gehoord van haar man, die hertrouwd en bleef in Syrië, voor de afgelopen twee jaar.

Onze kinderen weten niet Syrië

Moussa Oweid al-woning jassem uit Aleppo is ook worstelt om het geheugen van Syrië leeft voor zijn zeven kinderen. Zijn jongste is vier jaar oud en de oudste is 16. “Onze jongste weet niets over Syrië, weet ze dit kamp. De kinderen hier weet het niet,” zei woning jassem, die is 43 en een voormalige textielfabriek van de werknemer. Zijn familie heeft niets om hen te herinneren aan huis of van het leven dat ze leefden voordat. Toen ze vertrokken, had ze geen tijd om familie-albums of zelfs de daden van de landen die ze bezaten, zegt hij. “We waren niet bereid om te getuigen van de dingen die we hebben gezien. De schaal van het geweld, de bombardementen en luchtaanvallen, we hadden niets gezien als het voor.”

In dit kleine kamp aan de rand van de stad Qab Elias, de bewoners zeggen dat ze proberen hun best om te zorgen dat deze plek voelt als een thuis. Het centrum van de tented schikking is vrij gehouden voor bruiloften en wordt wakker, en voor de kinderen om te spelen. Op een zonnige dag, kippen stapte door en de kat keken om afval als vrouwen geschilde aardappelen en de fijngesneden uien op matten verspreid buiten.

Zwarte duiven nesten gemaakt in gebruikte banden als vestingwerken tent op daken. Zijn zonen Khaled, 16 en Majed, 14, zijn een van de weinige waarvan de herinneringen van Syrië, niet helemaal vervaagd. “Het voelde beter dan de hemel,” zei Majed, wanneer u wordt gevraagd om te beschrijven wat er thuis was. Hoe het is om te leven in een kamp? “De hel,” zei Khaled.

Voor al het laatste Nieuws, download Indian Express App