Raza werkt voor uiteenlopende oorzaken in Pakistan, de opbouw van de vrede met India is slechts een van hen. Hij lijkt altijd te reizen. Wanneer we praten, hij heeft geretourneerd of ergens naar toe gaat om te voldoen aan een activist, deel te nemen aan een demonstratie of is bezig. (Bron Van De Foto: Facebook)
Top Nieuws
-
President manmohan Singh verklaring van de volledige tekst: ‘PM Modi moet excuses aan land om te herstellen van de waardigheid van zijn ambt’
-
Wanneer Jacqueline Fernandez bijna bevestigd Anushka Sharma-Virat Kohli ‘ s bruiloft
-
Waarom is PM Narendra Modi geobsedeerd met Moslims?
Geschreven door Devika Mittal
Het is alweer een aantal dagen nu sinds enige van ons hebben gehoord van Raza. We proberen om rustig te blijven en te bidden voor zijn veiligheid en rendement. Maar toen ik gisteren probeerde te trekken mezelf samen te werken we samen doen, ik kon het niet tegenhouden mijn tranen. Voor het beantwoorden van een e-mail over een geplande activiteit brak mijn hart. Ik besef het is nu belangrijker om te blijven werken. Wat ik gewoon niet kan begrijpen is hoe dat te doen wanneer mijn werkomgeving bestaat uit zijn constante herinneringen. Hoe kan ik mijzelf bevrijden van de herinneringen die zo veel pijn? Veel mensen in India nog niet weet dat hij ontbreekt. Wat zal ik tot hen zeggen: hoe kan ik hen vertellen dat hij verdween uit het gezicht van de aarde? Hoe zal I zeggen dat vanaf nu, ik zal coördineren? Hoe maak ik het werk van hem?
Raza is niet alleen mijn collega, niet alleen mijn collega in Pakistan. We delen een diepe, emotionele band met elkaar. Dit is hoe Raza werkt : Hij bouwt en onderhoudt persoonlijke banden met mensen met wie hij werkt. Ik herinner me dat ik had, stelde hem voor aan een vriend. Hij begon het gesprek door te verwijzen naar Raza als Raza Bhai. Na een paar dagen stuurde hij een bericht en in dat hij bedoelde Raza als “Meneer”. Raza onmiddellijk antwoordde met de vraag waarom hij was vervreemd. Hoe heeft hij, als zijn broer in Pakistan” nu “Meneer”?
In het midden van de belangrijke dingen, Raza heeft het over ‘gewone’ dingen. Het is gebruikelijk voor mensen om er een praatje over het weer. Met Raza, het is altijd anders. Wanneer hij zou bellen, hij zou informeren over het weer in Delhi door te vragen, “Het regende in Lahore vandaag de dag, wat over Delhi”. Als ik zei, Nee, de volgende dag het gesprek zou beginnen met “ik stuurde de regen van gisteren. Deed het bereiken Delhi?” Dit is hoe Raza is.
Hij spreekt, jurken en leven heel eenvoudig en in dit eenvoud, een meters totaal echtheid en passie voor de kwesties die hij bepleit. Raza werkt voor uiteenlopende oorzaken in Pakistan, de opbouw van de vrede met India is slechts een van hen. Hij lijkt altijd te reizen. Wanneer we praten, hij heeft geretourneerd of ergens naar toe gaat om te voldoen aan een activist, deel te nemen aan een demonstratie of is bezig.
Hij stimuleert me om hetzelfde te doen. Hij geeft om mensen, zowel direct als behorend tot zijn eigen fysieke omgeving, ook als die ver weg in een ander land. Hij heeft mij altijd aangemoedigd om deel te nemen in de mensen, de bewegingen, speciaal voor de verbetering van mijn land, zoals hij doet voor zijn eigen,
Pakistan. Hij zou me vertellen over een campagne of een demonstratie in India, dat hij zou komen binnen en vraag het me later als ik ging of niet. Ik heb niet antwoorden op zo veel vragen, realiseer ik me nu. Maar ik moet weer aan het werk in de achtergrond van al deze vragen. Ik moet hervatten het werk met dezelfde levensvreugde die hij had voor de vrede. Raza nooit zag vrede op te bouwen met India als in tegenspraak zijn eigen overtuiging van een Pakistaanse nationalistische. Voor hem, vrede is een voorwaarde voor ontwikkeling in zijn land en de regio.
Sinds zijn toetreding tot Aaghaz-e – Dosti formeel in 2015, hij is pro-actief en dirigeerde verschillende wenskaarten exchange programma ‘s, letter-exchange-programma’ s, discussies en in de klas sluit sessies tussen Indiase en Pakistaanse studenten. In verschillende foto ‘ s zie je hem naar school te dragen van een jhola gevuld met brieven en kaarten van over de grens, zoals een vrede Santa Claus.
Ik kon gaan en op. Het onvermogen om hem te helpen op elke manier, als hij ons nodig heeft het meest, het meeste pijn doet. Ik weet dat hij niet zou willen me in te houden op het werk, vooral omdat zo veel gedaan worden. De muren van wantrouwen tussen India en Pakistan worden steeds sterker, maar moet deze muren ontmoedigen van ons werk, dat is de bevordering van de vrede en vriendschap tussen de collega mannen en vrouwen, in onze landen en over de groeiende kloof, dat is de grens.
Ik geloof dat Raza zal terugkeren. Ik sta met hem en zijn overtuiging dat er geen conflict tussen ideologie en de mensheid. Het is niet toevallig dat Raza ‘ s vrede organisatie in Pakistan is de zogenaamde ‘Hum Sab Aik Hain !’ Hij draagt zijn menselijkheid op zijn mouw. Ik hoop en bid elke minuut van de dag dat hij komt thuis, veilig. Tot dan, ons werk zal spreken voor ons.
Devika Mittal is een Promovendus in de vakgroep Sociologie, Delhi School of Economics. Ze is de India convenor van Aaghaz-e – Dosti, een India-Pakistan vrede initiatief.
Voor al het laatste Oordeel Nieuws, download Indian Express App