‘We moeten praten met Pakistan. Mensen, academici, jeugd kunnen hebben van een dialoog. Het kan leiden tot oplossingen’

0
200

ABVP s Sunil Ambekar met de Senior Editor Shyamlal Yadav in De Indian Express office. (Bron: Express Foto door Abhinav Saha)

Gerelateerd Nieuws

  • ‘Onderzoeken aanvaardbare normen van V-Cs, opdrachtgevers’: ABVP

  • ABVP aan: Geweld tegen mensen die zich verzetten tegen het communisme reguliere functie in Kerala, zegt de nieuwe resolutie

  • Wat is Najeeb Ahmed verdwijnen geval?

Sunil Ambekar, het Organiseren van Nationale Secretaris van de Akhil Bharatiya Vidyarthi Parishad, ontkent de druk van het Centrum, beweert de Links in India is anders dan in Nepal en China, oproepen voor programma ‘ s met Chinese universiteiten, dringt de JNU incident werd niet over “de beteugeling van de kritiek”, en vertelt over de nieuwe onderwijs-beleid

SHYAMLAL YADAV: Heeft een BJP-regering in het Centrum een onderscheid gemaakt naar de Akhil Bharatiya Vidyarthi Parishad werk?

Er is geen druk of door wijziging in de ABVP. Twee dingen zijn belangrijk: sangharsh (strijd) en samanvay (coördinatie). We doen beide. Misschien wel met deze regering hebben we meer samanvay en minder sangharsh, maar het beleid is hetzelfde.

SHYAMLAL YADAV: Er zijn ongeveer 900 universiteiten in het land. Hoe veel van deze mensen hebben een ABVP-led-unie?

Alle universiteiten hebben geen students’ union. Slechts ongeveer 50 universiteiten hebben hun eigen verkiezingen. We zijn er mee bezig. De Madhya Pradesh regering heeft aangekondigd dat ze zullen houden van de verkiezingen van dit jaar. In Maharashtra, student verkiezingen zal beginnen vanaf het volgende studiejaar. Ik was op zoek naar de statistieken voor 44 universiteiten… Uit 44, we hebben gewonnen in 31 universiteiten. We hebben gewonnen in vele hogescholen. Op plaatsen waar er geen verkiezingen, we willen dat ze gebeuren. Zelfs een aantal Centrale universiteiten niet in het bezit van de verkiezingen. Student vakbonden en de politiek nog steeds niet genoeg aanvaarding. Soms is de overheid, politieke partijen, het Congres of de BJP, het kan iedereen zijn — proberen en te voorkomen dat studentenverenigingen. Iedereen moet om samen te komen en onder druk te zetten, alleen dan is alles mogelijk.

LIZ MATHEW: Terwijl de aanpak van de nieuwe office-dragers van de Bharatiya Janata Yuva Morcha (BJYM, de BJP de jeugd vleugel), de BJP president vroeg hen om uit te reiken naar jongeren en focus op de campussen. Maar als de BJYM is het bereiken van campussen, wat is de ABVP rol?

Een politieke partij kan niet werken op een campus met de partij van de vlag. De ABVP werkt aan de ontwikkeling van het politieke bewustzijn op de campus. Als de BJYM komt op de campus, dan komen ze met een ideologie. Politieke leiders kunnen mailadres mensen als ze zijn uitgenodigd door de studenten unie, maar ze moet niet gaan om campussen direct.

JYOTI MALHOTRA: U sprak over sangharsh en samanvay. Praten over de JNU controverse vorig jaar en de Ramjas College geweld eerder dit jaar, was het sangharsh of samanvay?

Beide. Een Open debat is belangrijk en we hebben er altijd naar gestreefd voor platforms waar dat kan gebeuren. Zelfs vandaag de dag, er zijn vele discussies gaande in JNU… het is een open plek. Het is meestal samanvay maar wanneer iemand spreekt zich uit tegen de natie, zal er sangharsh. Echter, dat betekent niet dat geweld.

JYOTI MALHOTRA: Maar in de Ramjas geval, er was geweld.

Ik ben het niet eens met dat. Het is belangrijk om te kijken naar de details. Wanneer er sprake is van geweld dat door iemand anders, schrijven we ‘students’ union’ of de naam van het college. Maar in het geval van de Ramjas incident, iedereen toegeschreven aan de ABVP. Het is een verkeerde interpretatie. Het conflict werd gestart door studenten van Ramjas College. De Delhi University Students’ Union (DUSU) werd aangeduid als de ABVP. Het werd gemaakt ‘ABVP versus de rest’. Het was een vooringenomen analyse. (In februari van dit jaar, een uitnodiging om JNU studenten Umar Khalid en Shehla Rashid om een seminar bij Ramjas College aanleiding van de protesten en het geweld op de campus.) De mensen zeiden dat het geweld, maar er was geen medische zaak. Geen tv-zender toonde enig bloedvergieten. Er kan een lichte tiff, maar geen geweld. Het was een overdrijving. Geweld is wat er gebeurt in Chhattisgarh, waar onschuldige mensen worden gericht.

SHYAMLAL YADAV: U zei slechts 50 universiteiten hebben de vakbonden. Maar nu dat de regering in het Centrum deelt uw ideologie, waarom krijg je niet een beleid gewist voor alle universiteiten hebben?

Wij beschikken niet over een gemeenschappelijke mening over. Waarom krijg je in dit alles, is de algemene mening in de politiek. Ik waardeer de Maharashtra overheid voor het nemen van een stand en de invoering van de verkiezingen door middel van een Wet. (In December 2016, de overheid en geslaagd voor de Maharashtra Openbare Universiteiten Wet 2016, en de weg te effenen voor de student union verkiezingen.) Nu naderen we iedereen om hetzelfde te doen. De overheid zal niet doorgeven van een bestelling verkiezingen te houden, is het voor de universiteiten om te beslissen.

“Ik zeg vaak dit in de grap, dat we hebben gelezen over Alexander en Napoleon in onze boeken, maar om te weten over Bajirao moeten we een film kijken. Deze hypocrisie is om te stoppen,” Ambekar zei.

LIZ MATHEW: In de artikelen en editorials in de RSS-mondstuk Organisator, week na week, er is een oproep voor de uitroeiing van de Linker-en de Communisten van de campussen. Als een organisatie die werkt nauw samen met de RSS, hoe u van plan uit te voeren?

In de RSS-alle organisaties werken onafhankelijk van elkaar. We hebben dezelfde ideologie, coördineren we met elkaar, maar functioneel, alle organisaties zijn onafhankelijk. Over de uitroeiing van de Links in een democratie, de uitroeiing betekent niet dat u niet in de Links. Het betekent alleen dat gaat verder dan de politieke ideologie van de Links. Mao (Zedong) hij deed wat hij deed in zijn land voor de natie op te bouwen. Ook In Rusland was het communisme was voor de bouw van Rusland. In India, Maoïsme ontvouwt zich op een andere wijze — het oproepen voor het breken van de natie en leidt tot de vernietiging van de nationale goederen.

In Nepal, de Linker is een onderdeel van de democratie en ze zijn voor de eenheid en integriteit van Nepal. In India, de belangrijkste politieke partijen, zoals de CPI en CPM ondersteuning van het soort activiteiten dat gebeurde in JNU — waar mensen die leuzen tegen de integriteit van de natie. Het is jammer en twijfelachtig. In een democratie, er zijn verschillende ideologieën en het zou moeten zijn als dat. We zijn niet tegen de Linkerkant. Ik ging naar China om een dialoog met de Communistische Partij van China ‘s students’ union. Er is geen probleem, geen onaantastbaarheid is. Maar je kunt niet oefenen zulke dingen in de naam van de Links, dat is niet toegestaan. En het is niet van mij, ook de gewone mensen zeggen dat dit niet kan worden toegestaan in de naam van vrijheid.

HARISH DAMODARAN: De normen in de regering universiteiten hebben laten vallen. Panjab University was een van de mooiste in het land, maar nu al hun financiering is gesneden. Waarom ben je niet het verhogen van het probleem van de dalende normen van excellentie in het onderwijs?

We hebben gewerkt over dergelijke kwesties in elke staat. Binnenkort zullen wij bespreken het nieuwe onderwijsbeleid. We zijn bezig met de dag-tot-dag-voorzieningen in de colleges. We hebben gezocht naar een nieuwe regeling voor openbare universiteiten dat doen niet al te goed. Als je kijkt naar onze Facebook pagina, realiseer je je hoeveel werk dat we doen op de universiteit en hbo-niveau. ABVP delegaties hebben benaderd met het Centrum voor onderzoek, financiering, enz. We hebben ook al duwen voor medisch onderwijs — het onderwijs beleid moet veranderen. We praten met alle belanghebbenden op verschillende niveaus, maar er is zoveel achterstand dat je niet kan verwachten dat veranderingen ineens.

AMRITH LAL: U ging onlangs naar China. Wat voor soort dialoog heb je met de Communistische Partij van China (CPC)?

Het was niet een dialoog met de partij. We kwamen in aanraking met de internationale afdeling van de CPC. We willen de landen om samen te groeien. We hebben gemeenschappelijke belangen met betrekking tot de ontwikkeling en de problemen van onze jeugd. In sommige gebieden kunnen we een bijdrage leveren, in vele anderen China. We hadden het gevoel dat de problemen van het conflict tussen China en India, kunnen worden besproken op het diplomatieke niveau; we moeten praten met iedereen, dus dat is er vooruitgang. We weten heel weinig over China, de mensen, de academici. De situatie is hetzelfde. We delen de oude banden en moet, ten minste, elkaar leren kennen. Er moeten programma ‘ s tussen universiteiten en dat is de reden waarom ik bezocht de Universiteit van Peking en Sichuan University. De universiteiten moeten praten, docenten en studenten moeten inwerken. We moeten elkaar begrijpen. Voor die kwestie, moeten we nog praten met Pakistan.

AMRITH LAL: Wat voor soort van discussie zijn u suggereert met Pakistan? De regering zegt dat het niet zal praten met Pakistan.

Mijn punt is, er moeten mensen contact in elke plaats. Er ups en downs in het diplomatieke besprekingen, de overheid heeft om te reageren op een situatie, ze verantwoordelijkheden hebben. De dialoog kan worden gestart tussen wetenschappers, jongeren en mensen in het algemeen. Het zou kunnen leiden tot oplossingen.

AMRITH LAL: Zal de ABVP geïnteresseerd in het zenden van een delegatie naar Pakistan?

Ja, natuurlijk. In feite, we hadden het een keer een paar jaar geleden, maar het ging niet door.

LIZ MATHEW: Een toenemend aantal studenten deelnemen aan de protesten in Kashmir. Wat is de ABVP doen?

Kashmir is een gevoelig onderwerp. Wat hebben we aan begonnen is te werken met studenten in Madhya Pradesh, Maharashtra, Rajasthan, die afkomstig zijn uit andere lidstaten voor een opleiding. De ABVP is krachtig in deze staten en we richten ons op het opbouwen van een relatie met een van deze studenten. Onlangs in Rajasthan, een Kashmiri student had geüpload van een anti-nationaal-post. De campus heeft ongeveer 300 leerlingen uit Kashmir. Ze ageerde tegen de student die geupload van de post en eiste zijn verwijdering. Dit werd gedaan en wij vinden dat het de 300 studenten waren tevreden met de beslissing. Ze zijn nog aan het studeren.

SHALINI NAIR: Waarom zijn de demonstranten, zoals die in JNU, gelabeld anti-nationaal? Waarom is kritiek gelijkgesteld met anti-nationaal?

De (JNU) incident werd niet over het beteugelen van oproer. Het was niet een seminar. Het was een protest waar ze werden slogans voor India ‘ s vernietiging. Dat is wat werd gestopt. Sindsdien zijn er verschillende seminars op de instelling, er zijn protesten. Hebben we stopten iets? Ons enige punt van discussie is dat u niet verheffen slogans over India ‘ s vernietiging en in het voordeel van het land van de vijanden. De leden van het Congres, de Communisten, de Sangh, Ambedkar, iedereen hielp met de Indiase Grondwet. Dit is ieders land. Wat gebeurde er op JNU was geen kritiek, het is onrein. Je hebt de vrijheid om te zeggen wat je wilt, maar uw vrijheid eindigt wanneer je over de lijn. Vrijheid betekent niet dat je kunt doen wat je wilt.

MONOJIT MAJUMDAR: Hoewel India bestaat als een verenigde natie-staat, het nationalisme is een vloeistof ideologie. Het kan niet bestaan in dezelfde vorm overal; de betekenis ervan is gebonden aan veranderen. Als je het bereik uitbreiden van de ABVP naar andere delen van het land, wat zijn de uitdagingen waarmee u geconfronteerd? Bijvoorbeeld, in het Noordoosten, de jongeren kunnen zich op een bepaalde manier, hun eetgewoonten zijn anders.

Wat mensen moeten dragen, of eten, is het niet een deel van de ABVP op de agenda. Ik reisde naar Nagaland, Mizoram… Iedereen die woont in dit land behoort tot Bharat Mata. We communiceren met iedereen. We gaan naar J&K ook. Ik bezocht scholen en universiteiten. Er is nog nooit een probleem geweest. We moeten leren om zich te isoleren van degenen die proberen om samen te zweren tegen het land. Deze samenzwering is niet gestart omdat van een groep of door ons. Dit is een wereldwijd fenomeen en een eeuwenoud probleem. Om ze te isoleren en te koppelen aan een bepaalde groep is verkeerd. Het is zelfs niet feitelijk zijn. Ook de manier waarop theorieën zijn opgebouwd rond ons leidt naar uitdagingen. We proberen op te lossen het beeld dat is gemaakt van ons op de grond.

AMRITH LAL: Hoe hebben de studenten in Uttar Pradesh gereageerd op anti-Romeo squads?

Er is een probleem in de regio. We gestuurd hadden een vrouwen-comité voor de regering. We spraken met veel vrouwen, studenten en vroeg hen over mogelijke oplossingen voor het probleem van seksuele intimidatie van vrouwen). Een heleboel van hen zeiden: dit is niet de zaak van een dag. Als we de stoeprand van de incidenten die daaraan voorafgaan, gevallen van seksueel geweld zal afnemen op hun eigen. Incidenten van eva-plagen voorafgaan aan misdrijven van seksueel geweld. Als de dingen kan worden teruggedrongen in de beginfase, er zal een verandering. Misschien, omdat het woord (‘anti-Romeo squad’) is een mooie, sommige mensen vinden het grappig of moeilijk te accepteren. Maar de mensen van het gebruik in deze context (misdaden tegen de vrouw) en dat is hoe de naam tot stand kwam. Wanneer de machine zijn werk doet, er zijn altijd sommige positieven en negatieven die naar voren komen, maar ik denk dat de wet moet worden uitgevoerd. Ik was in Singapore onlangs en ik zag dat de vrouwen op straat op alle momenten van de dag. Waarom kan dit niet gebeuren in Delhi of Mumbai? Als we om harde maatregelen om ervoor te zorgen, dan doen wij het. We blijven lobbyen voor een veilige campus voor vrouwen. Onze gehele kader is gewijd aan het maken van dit gebeuren.

MONOJIT MAJUMDAR: Hoe veel van een student van de tijd moeten worden gewijd aan de studie en hoeveel voor de politiek?

Ik weet niet over het percentage, want dat is niet hoe studenten denken. Ik heb het gevoel dat ze niet moeten sluiten zich bij een politieke partij die moeten worden betrokken op een dag-tot-dag-basis. Dat zal tijd in beslag nemen en zal hen af te leiden. Maar ze moeten zich bewust zijn van de politieke ontwikkelingen, hun analyse, cultuur, geschiedenis… We moeten een interventie van deze soort. Bijvoorbeeld wanneer de overheid een nieuw beleid, universiteiten moeten debat zijn positieven en negatieven. Als we willen dat het land om te groeien en als we willen zien dat er een verandering in onze politiek, dan zijn deze gesprekken dient te gebeuren. Als onze jongeren niet betrokken zijn bij dergelijke gesprekken, dan kan er geen verandering.

SHYAMLAL YADAV: Wat gaat er gebeuren met de nieuwe onderwijs-beleid?

Wij zijn voortdurend op het verhogen van het onderwerp, zelfs in het openbaar. Ik ben naar iedereen, inclusief de HRD Minister, voor dit. Een comité is samengesteld onlangs. We het gevoel hebben dat ze verdwenen langzaam (op de nieuwe onderwijs-beleid). De dingen zouden moeten zijn gebeurd veel eerder. Waarom het nog niet gebeurd is iets wat alleen zij kan beantwoorden. Het eerste probleem is dat mensen nog steeds geen toegang hebben tot onderwijs. Hoewel de private sector heeft opengesteld, is een groot deel van de bevolking onder de armoedegrens en nog niet opgenomen in staatsinstellingen. We willen een beleid voor deze. De Sarva Shiksha Abhiyan moet worden verbeterd.

Ten tweede, als private spelers in de luchtvaartmaatschappijen industry, we waren in staat om te genieten van relatief goedkopere dienstverlening. Waarom is dit niet gebeuren in het onderwijs? De reden voor deze, vinden wij, is dat deze sector is niet goed geregeld. We hebben een Centrale Act voor dit, net als de GST. We hoeven niet meer toezichthouders. We hebben genoeg. Wat we nodig hebben is een systeem als MVO (Maatschappelijk verantwoord ondernemen), waar de overheid kan trachten te helpen.

Ten derde, er is zeer weinig geschreven is over het land. Het is belangrijk om te motiveren Indianen aan het werk voor de natie. Ik zeg vaak voor de grap dat we hebben gelezen over Alexander en Napoleon in onze boeken, maar om te weten over Bajirao, moeten we naar een film kijken, omdat de inhoud is niet beschikbaar zijn ergens anders. Deze hypocrisie moet stoppen. Dit moet niet gebeuren op het niveau van de overheid, maar op academisch niveau.

Voor al het laatste India Nieuws, download Indian Express App