Familieleden jammerde in verdriet of staarde stoïcijns als bloemen werden geplaatst op 20 kisten in een massa-begrafenis voor de laatste groep van de gedetineerden die overleed jammerlijk in Haïti ‘ s grootste gevangenis, de meeste zonder ooit veroordeeld voor een misdaad.
Marie Lumane Laurore brak in de piercing schreeuwen als ze stortte in een kerkbank voordat de kist van haar zoon, Eddy. De 30-jarige gevangene ziek met tuberculose en ernstige anemie, terwijl hij werd gevangen gezet in Haïti smerige en overvolle Nationale Penitentiaire op een verkrachting kosten.
Kijken wat er anders is in het nieuws
“Jezus, geef mij terug, mijn zoon! Hij was mijn enige jongen,” ze snikte, knallende haar vuisten tegen een houten bank in een Katholieke kerk in het centrum van Port-au-Prince.
Emoties die is afgedamd, en in sommige gevallen jaren, over hun geliefden’ langdurige detentie brak in een crescendo van verdriet als een priester riep de namen van de doden.
Het was de derde uitvaartdienst voor de Nationale Penitentiaire gevangenen georganiseerd door Port-au-Prince-procureur-generaal Danton Leger sinds April. Het kwam een dag na De publiceerde Associated Press een exclusief verslag over het opnemen van de overbevolking en de slechte omstandigheden in Haïti ‘ s grootste cachot.
Terugkerende tekorten aan voedsel en geneeskunde en infectieziekten die floreren in verpakt Haitian gevangenissen en huizen van bewaring hebben geleid tot een toename van ondervoeding-gerelateerde ziekten en andere vermijdbare ziekten.
U. N. Speciale Vertegenwoordiger van Sandra Honore zei in een verklaring dat 42 gedetineerde doden tot nu toe dit jaar zijn gekoppeld aan “de verslechtering van wrede, onmenselijke en vernederende” voorwaarden. Ze riep de Haïtiaanse overheid om dringend om verbetering van de situatie, zeggen dat het ‘ de verantwoordelijkheid van de staat om ervoor te zorgen respect voor de rechten van de gevangenen en de toegang tot basisvoorzieningen.”
Dit soort gesprekken zijn gegaan in de wind geslagen voor jaren en sombere gevangenis voorwaarden verslechterde het afgelopen jaar als interim-regering aan de macht was.
Ludjy Belizaire zei ze bezocht haar opgesloten 25-jaar oude broer Etzer zo vaak als ze kon in het afgelopen jaar, vooral toen hij begon te klagen dat hij was zwak van de honger en ziek. Hij begon te vergieten gewicht snel.
“Hij kreeg magerder en magerder. Na een tijdje, hij leek niet meer op zichzelf niet meer,” zei ze, toe te voegen dat haar broer werd gevangen gezet voor zes jaar illegaal pistool tegen zonder ooit voor een rechter.
De 22-jarige vrouw zei dat zelfs als haar oudere broer had de wet overtreden hij het niet verdiende om te worden opgesloten voor het jaar zonder een veroordeling in onhygiënische, wanhopige omstandigheden.
Gevangenen van de Nationale Penitentiaire en andere vastlopers zijn vol schouder-aan-schouder in cellblocks zo overvol dat ze hebben om te slapen in geïmproviseerde hangmatten opgehangen aan het plafond of knijp in de gemeenschappelijke slaapplaatsen. Nieuw binnen dringen voor een plekje op de smerige vloeren waar de gedetineerden op de vergrendeling van 22 uur per dag worden gedwongen om te poepen in plastic zakken in de afwezigheid van toiletten.
De gevangenis autoriteiten zeggen dat ze proberen hun best om te voldoen aan gedetineerden’ behoeften, maar krijgen onvoldoende middelen van de staat om voedsel te kopen en te koken brandstof, wat leidt tot dodelijke gevallen van ondervoeding-gerelateerde aandoeningen, zoals thiamine deficiëntie bloedarmoede.
Haïti strafrechtelijk systeem is veruit de hele wereld de meest verstopte, met maar liefst 454 procent bezetting niveau, volgens de meest recente ranking van de Universiteit van Londen ‘ s Institute for Criminal Policy Research.
De meerderheid van Haïti ‘ s van 11.000 gevangenen zijn niet veroordeeld en in afwachting van zijn proces.
Laurore verdriet ontplofte in woede tegen Haïtiaanse politici na twee lager-huis wetgevers die hebben deelgenomen aan de massa-begrafenis beloofd parlementaire onderzoek naar precies hoe de mensen zijn gestorven.
“Dit is een land zonder gerechtigheid!” schreeuwde ze, als een paar familieleden gooiden hun armen om haar heen.