Hij kan lopen, kruipen en zwemmen als een salamander, maar zijn botten zijn geprint met een 3d-printer en, belangrijker nog, hij leeft niet. Onderzoekers van een instituut in Lausanne hebben een robotsalamander vervaardigd. Het doel? Inzicht geven in de bewegingen van de gewervelde amfibie.
De catchy naam Pleurobot dankt hij aan de soort waar hij op gebaseerd is: de Pleurodeles waltl, oftewel de Gallipato. De wetenschappers legden de beweging van een levend exemplaar vast met röntgenbeelden, om inzicht te krijgen in de werking van het skelet bij het voortbewegen. Op basis hiervan maakten ze een robotskelet, dat ze vervolgens met een 3d-printer hebben uitgeprint. Het skelet vormde de basis van de robotsalamander.
De robot bevat 27 motoren en de ruggengraat heeft elf segmenten, een stuk minder dan een echte salamander, die veertig wervels met meerdere verbindingen heeft. Desondanks kan de Pleurobot de beweging op de beelden getrouw nabootsen. Net zoals mensen en salamanders meer inspanning moeten doen om meer snelheid te maken bij het voortbewegen, geldt dat ook voor de robot. Bij een lage elektrische stimulatie van het wervelkanaal loopt de robot langzaam maar de snelheid neemt toe als de stimulatie verhoogd wordt. Voor zwemmen is de maximale stimulatie vereist.
De beweging van dieren is een complex proces, stelt Kostas Karakasilliotis, die de eerste versie van Pleurobot ontwikkelde. “Modern gereedschap als cineradiografie, 3d-printen en snelle computers helpen om deze beter te begrijpen en te kunnen reproduceren.”
De Zwitserse onderzoekers van de École polytechnique fédérale de Lausanne publiceren hun bevindingen in het wetenschappelijke tijdschrift Interface. Ze hopen dat het onderzoek kan bijdragen aan het ontwikkelen van toekomstige geavanceerde biorobots.