Op 30 november 1990 verscheen de Sega Mega Drive in Europa in de winkels. De 16bit-console was op dat moment veel geavanceerder dan zijn grote concurrent: de 8bit-NES. Ook was het de eerste console waar een Sonic-game voor verscheen.
In de Sega Mega Drive zit een Motorola 68000-processor met een kloksnelheid van 7,6MHz en 72kB ram. De 16bit-chip wordt bijgestaan door een Zilog Z80-coprocessor op 3,58MHz. Dat chipje werd sinds 1976 veelvuldig gebruikt in diverse apparaten en is vandaag de dag nog te vinden in grafische rekenmachines van Texas Instruments. In de Mega Drive werd de Zilog-processor gebruikt voor het aansturen van het geluid; omdat gevreesd werd dat de Motorola-processor niet krachtig genoeg zou zijn om tegelijkertijd het beeld en het geluid te verzorgen. De grafische processor is een Yamaha YM7101 met 64kB. Deze stelt de Mega Drive in staat om bij een resolutie van 320×240 pixels 64 kleuren gelijktijdig op het scherm te toveren, uit een palet van in totaal 512 verschillende kleuren.
Met zijn hardware had de Sega Mega Drive een flinke voorsprong op het 8bit-systeem van Nintendo. De NES moest het doen met een 1,55MHz-cpu en kon maximaal 24 kleuren tegelijkertijd weergeven. Hoewel in 1990 ook het 16bit-Super Nintendo Entertainment System in Japan werd uitgebracht, duurde het nog tot juni 1992 voordat Sega in Europa te maken kreeg met de concurrentie van Nintendo’s 16bit-console.
De Mega Drive was de eerste console waar een Sonic-game voor verscheen. Sega was op zoek naar een nieuw gamekarakter, dat ook als ‘mascotte’ zou kunnen dienen voor het bedrijf om de concurrentie met Mario aan te gaan. Uiteindelijk werd dat Sonic the Hedgehog. Het gelijknamige spel verscheen in juni 1991 en het blauwe egeltje groeide uit tot de mascotte die Sega zich wenste. Bovendien wordt het bundelen van het spel met de Mega Drive gezien als een grote reden voor het succes van de console.
Met de Sega Mega Drive was het zelfs mogelijk om onlinegames te downloaden en om het via internet tegen andere gamers op te nemen. Althans, Sega introduceerde de Meganet-dienst in Japan, waar een speciaal Mega Modem en een betaald maandabonnement voor waren vereist. Het werd echter geen groot succes en hoewel er plannen waren om de dienst onder de naam Tele-Genesis naar de VS te brengen, werden die niet doorgezet.
Er verschenen diverse variaties van de Mega Drive. Zo was de Mega Drive II een kleinere en zuinigere variant. In 1995, toen het 16bit-tijdperk ten einde kwam, maakte Sega zelfs een handheld-versie van de console. Deze Sega Nomad kwam echter alleen in de VS uit. De Mega Drive werd in november 1994 opgevolgd door de 32bit-Sega Saturn. Die console verscheen in juli 1995 in Europa. Tot op de dag van vandaag worden er echter nog in licentie gemaakte variaties van de Sega Mega Drive verkocht. Het Britse bedrijf Blaze bracht in 2009 een nieuwe variant van de console uit.
Moederbord van de Sega Mega Drive – Foto © Bill Bertram (Pixel8) 2008 / Creative Commons