Toen Marty McFly, gespeeld door een 27-jarige Michael J. Fox, in Back to the Future Part II naar een verre toekomst reisde met behulp van de aangepaste DeLorean van Doc Brown, kwam hij uit in het Amerika van 21 oktober 2015. Dat is de datum van vandaag.
McFly wordt de toekomst in gehaald om het lot van zijn zoon te veranderen. De hoofdrolspeler kan zich echter maar moeilijk concentreren op zijn doel terwijl hij omringd wordt door allerlei sciencefiction-achtige technologie. Toch valt zijn oog vrij snel op een arcadeversie van NES-game Wild Gunman. Eentje die nog werkt met een ‘ouderwetse’ lightgun. McFly denkt mooi indruk te kunnen maken op twee toeschouwende jongetjes door prompt een high score neer te zetten. De twee zijn niet onder de indruk: “Je moet je handen gebruiken? Da’s voor kleine kinderen!”
Hoewel het onduidelijk blijft hoe volwassenengames precies bediend worden in het 2015 van BttF2, komen de echte technologieën aardig in de buurt. De Kinect-accessoire van de Xbox haalt bijvoorbeeld de noodzaak van een controller weg en haalt zijn invoer van de gebaren en spraak van de gebruiker. Daarnaast gaat het Australische Emotiv nog een stapje verder met een headset die de hersenactiviteit van de drager vertaalt naar commando’s. Een toepassing in gaming heeft de headset op dit moment echter niet.
Hoewel zelfrijdende auto’s zoals die van Google een interessante ontwikkeling zijn, gaat het de echte sciencefiction-liefhebber natuurlijk om de vliegende variant. De realiteit volgt hier echter het voorbeeld van de hoverboard en stelt teleur. Terrafugia is een Amerikaans bedrijf dat werkt aan vliegende auto’s. Hun nieuwste ontwerp, de TF-X, belooft al vtol-mogelijkheden te hebben, maar lijkt in de verste verte niet op de vliegende DeLorean DMC-12 uit de film. Voor zover bekend kan de TF-X ook niet door de tijd reizen. Van de DeLorean zijn er overigens minder dan 10.000 gemaakt voordat de fabrikant failliet ging in 1982, wat de wagen vandaag de dag tot een aardig collector’s item maakt.
“Het is jammer dat het postkantoor niet zo efficiënt is als de weerdienst”, roept Doc uit, enkele momenten nadat ze aangekomen zijn in de toekomst. Tot op de seconde nauwkeurig weet hij namelijk wanneer het op gaat houden met regenen. Het is niet helemaal duidelijk of de mensheid in de film in 2015 heeft geleerd hoe ze het weer volledig moeten manipuleren of dat de weersvoorspellingen gewoon zó accuraat zijn.
Hoe dan ook, de realiteit komt een klein beetje in de buurt. Diensten als de Buienradar, geïntroduceerd in Nederland en België in 2006, weten de timing van regenbuien tegenwoordig aardig te voorspellen, maar helaas niet tot op de seconde nauwkeurig, zoals in de film. En wat weersbeïnvloeding aangaat, is er de mogelijkheid om via raket, vliegtuig of verstuivingsmotor stoffen als zilverjodide in te brengen in wolken om zo neerslag op te wekken. De techniek wordt vooral gebruikt om te voorkomen dat hagelstenen op landbouwgebieden vallen en gewassen beschadigen. De methode wordt cloud seeding genoemd en het principe ervan werd al in 1946 ontdekt.
Doc zijn sneer naar de post is mogelijk niet op zijn plaats in de werkelijkheid. Als het aan Amazon, DHL en Google ligt, dan zien we in de zeer nabije toekomst onze pakketten afgeleverd worden door speciaal ontworpen drones. Door de menselijke factor grotendeels te elimineren, kan de bezorging in potentie een stuk efficiënter worden dan nu het geval is.
Waar videobellen in 1989 misschien nog toekomstmuziek was, is dat nu al lang niet meer het geval. Het is niet alleen mogelijk om op allerlei schermen in huis met elkaar te videobellen via bijvoorbeeld Skype, maar met mobiele applicaties als Facetime en Skype kan dit in principe overal gedaan worden. Deze apps kunnen ons echter niet vertellen wat degene aan de andere kant van het gesprek het liefst drinkt en wat zijn hobby’s zijn, zoals in de film. Gezien de hoeveelheid gegevens die bedrijven tegenwoordig van gebruikers verzamelen, is ook deze functie echter niet ondenkbaar, maar alsnog wat onwaarschijnlijk.
De 3d-haai uit ‘Jaws 19’ die McFly aanvalt, zal menig kijker nog bijstaan. Hoewel de filmindustrie zeker niet vies is van vervolgfilms in 2015, heeft Hollywood het nooit tot deeltje 19 van Jaws weten te schoppen. Het 3d-element is wel weer een schot in de roos van de film; niet alleen hebben 3d-films in de afgelopen jaren hun zoveelste renaissance beleefd, maar brilloos 3d is inmiddels ook een realiteit. Denk bijvoorbeeld aan de Nintendo 3DS die, mits de gebruiker zijn hoofd fatsoenlijk voor het scherm houdt, een 3d-beeld genereert zonder dat de gebruiker een bril op zijn hoofd heeft. Ook brilloze hologrammen komen steeds dichterbij.
Tot slot een kleiner detail uit de film. Een collectant benadert McFly na de actiescène met de welbekende hoverboards. “Hee jongen, wil je 100 piek duimen om de klokkentoren te redden?” De man heeft een tablet-achtig apparaat in zijn handen en vraagt McFly om met vingerafdruk-authenticatie het geldbedrag te doneren. Voor de jaren ’80 mag dit dan sciencefiction zijn, maar toevallig heeft bijvoorbeeld ING bank in maart ondersteuning voor Touch ID in zijn mobiel bankieren-app geïntroduceerd, wat deze voorspelling min of meer accuraat maakt.
Hoewel de spannendste en meest sensationele ontwikkelingen uit Back to the Future Part II nog op zich laten wachten, valt het niet te ontkennen dat de vooruitgang van technologie met de komst van zaken als de computer, internet, mobiele netwerken en smart devices in een enorme stroomversnelling terecht is gekomen. De komst van vliegende auto’s en hoverboards is heus nog wel denkbaar, maar tijdreizen lijkt toch echt een onwaarschijnlijkheid.