Dutch

Katana Nul Bewijst Dat Moeite en Frustratie is niet Hetzelfde

Dec 21, 2019

377

Waardering:
6/10
?

1 – Absolute Hot Afval
2 – Sorta Lauw Afval
3 – Sterk Gebrekkig Ontwerp
4 – Aantal Pro ‘ S, Veel Nadelen
5 – Resultaten Onvolmaakt
6 – Goed Genoeg om te Kopen Op de Verkoop
7 – Grote, Maar Niet De Best-In-Class
8 – zeer goed, met Enkele Voetnoten
9 – Shut Up And Take My Money
10 – Absolute Design-Nirvana

Prijs: $15

Nu Kopen

Sommige mensen houden van een punishingly harde spel. Ik niet. Ik waardeer een uitdaging als het aan mij gegeven rechte. Maar pure video game masochisme gepresenteerd als het moeite heeft nooit viel mij alles behalve zelfgenoegzame, voor zowel het spel en het soort speler die geniet er van.

Hier is Wat We Willen

Grote slo-mo van de 2D-vechtgames
Prachtige pixel-art en animatie
Chill muziek dat niet afleiden uit de strijd

En Wat We niet

Langzaam, ongeïnspireerd verhaal
Weinig vijand en verscheidenheid kamer
De finale van het spel sleept en op

Dus met mijn mening onomwonden geschreven op mijn mouw, laten we praten over Katana Nul.

Wordt vaag bewust bent van het spel als een lid van de ultra-snelle, ultra-gewelddadige, ultra-korrelig school bijgewoond door titels als Hotline Miami en Dode Cellen, nam ik het op voor de verkoop op de Schakelaar. (Het is ook beschikbaar op de PC.) En op basis van die beschrijving, ik kreeg precies wat ik verwachtte…tot over het laatste derde deel van het spel.

Meet Twee Keer, Disembowel Keer

Katana Zero is een side-scrolling, hyper-snelle 2D actie spel. Je speelt een man met een zwaard. Het spel is ongelooflijk blij met zichzelf in termen van het verhaal. Ik ben wat minder, dus ik zal bederven de setup voor je: hij is een voormalige soldaat die werd geëxperimenteerd met een aantal gekke perceptie-drugs, dus nu heeft hij zowel de voorkennis en versterkt de reflexen. In termen van gameplay: je kunt direct opnieuw een niveau omdat je gewoon “de planning van het uit” totdat u wint, en er is ook een slow-motion meter.

Nu is hij assassinates mensen aan de grillen van een duistere organisatie die hem beveelt rond de via zijn psychiater-slash-drug-enabler. Ook, er is een deel van het leven spullen voor en na elke missie voor te bereiden op vreemd indringende toets aanwijzingen voor het drinken van kruidenthee.

Elke fase is een set van met elkaar verbonden kamers, waarin je moet doden elke bad guy aan de vooruitgang. One hit kills de kwaden, en een hit (van geweren, zwaarden, vuisten, enz.) ook u doodt. Het is dat instant respawn monteur gepopulariseerd door Hotline Miami en Super Meat Boy, en de dodge-roll-bounce-strike het gevoel dat veel van de side-scrolling, combat-gericht spelletjes doen. Er zijn slechts een handvol van vijandelijke typen—je standaard bruiser, slasher, rifleman, shotgunner, shield mark—maar elk een andere benadering vraagt. Na een paar missies, bijna elke kamer heeft combinaties van vijanden die meestal vereisen een zorgvuldige plan en een aantal ernstige twitch vaardigheden door te komen. En als je het niet opnieuw doen is gewoon een seconde of twee afstand.

Als je in de dikke van, de combat voelt goed. Een hoogtepunt is de mogelijkheid om uit te wijken kogels terug op de schutters, die is moeilijk in real-time, maar eenvoudig in slo-mo. Dat slow-motion monteur kan je uit een schrapen of twee, maar als je je overweldigd, je zult snel merken dat je laag op de psychedelische drugs en zware ongewenste ventilatie. U kunt slash in elke richting, met een beetje dynamiek toe te voegen aan de platformactie, en een handvol extra items zoals bommen op afstand, rook granaten, en het gooien van messen dingen combineren met een eenmalig te gebruiken.

De game blinkt uit in zijn buik, zoals een yoga-instructeur met een verlammende verslaving aan situps. Wanneer heb je een handvat op de beweging van de mechanica, vijandelijke typen, en de geografie, het bestrijden kan stromen soepel van de ene sectie naar de volgende. Voor de timing en u kunt beginnen wierp kogels terug op de bad guys van Jedi-stijl zelfs zonder te hoeven gebruiken slo-mo.

Een Tongue-Twister Kunt Spelen

Het is meer dan bevredigend genoeg om je door naar het volgende stukje van het verhaal, waar het spel vertraagt tot kruipen om een beetje expositie op een supersoldier onlogisch-amnesia-regering samenzwering plot dat is geplaveide samen van een handvol zeer herkenbaar stijlfiguren. Katana Nul sticks alles in een zeer mooie pixel art game met de inmiddels bekende “grafische glitches vertegenwoordigen afbrokkelende gezondheid” truc, die zelfs casual gamers zullen herkennen als versleten. Afgezien van een niveau dat integreert een chase scene met een leuke (en veel minder te straffen) terugkeer naar de voertuigen van Battletoads, het verhaal nooit bezig met mij.

En dat zou niet de moeite hebben genomen mij te veel. De verhalen van Dode Cellen en Hotline Miami is mislukt grip mij ook. Ik zou prima geweest zijn met slechts het spelen als het laatste derde deel van het spel niet het vertrouwen zo zwaar op de conclusie van een saai verhaal te houden ga je…omdat de gameplay niet bij iedere nieuwe trucs op dat punt. Uiteindelijk zijn er geen nieuwe vijanden, en een Katana Nul op slechts strekt zich uit zijn one-hit-en-je-dood niveaus te gek lengtes om de moeilijkheidsgraad op te voeren. Paait ton van overlappende slechteriken en gooit nogal gekunsteld instant kill lasers en smashing kolommen, dingen die meer thuis in Sonic the Hedgehog, als flagrante stoppen met het tekenen van uw vooruitgang.

Door het einde van het spel, zelfs het niveau geografie lijkt te hebben opgegeven, en je bent gewoon vechten een steeds langere reeks van lineaire kamers, herhalen van dezelfde handelingen tot u kan allemaal perfect. Het is de gameplay equivalent van een tongue-twister dat gaat op een hele pagina, en u kunt niet schakelen totdat je hebt genageld elke lettergreep. Ik realiseer me dat sommige mensen zien dit soort van straf als een plus, maar ik ben niet een van hen.

Schede van het Zwaard

Na ongeveer vijf uur en een schaamteloos goedkope “laatste” baas, ik besloot het verhaal. “Finale” is in aanhalingstekens, want er is een nieuw gebied dat zich opent na de credits, en een beetje Googelen vertelt me dat er een echte einde heb ik nog niet gezien hebben.

Eerlijk gezegd interesseert het me niet om. Ik had al het plezier kon ik uit het weliswaar leuk gevecht, en ik betwijfel ik haal meer voldoening door upping mijn frustratie genoeg om te malen in het verleden een nog goedkopere laatste uitdaging. Noem me een opgever als je wilt, maar ik ben een opgever, die heeft meer leuke games die hij kan spelen.

Ik betaalde een beetje meer dan tien dollar voor Katana Nul, en hoewel ik niet zo ver gaan om te spreken van een slecht spel, ik ben blij dat ik niet betalen meer. De moeilijkheidsgraad en het genot daarvan is een subjectief onderwerp in games, vooral deze dagen, wanneer “git gud” is een hardcore badge van eer. Maar ik denk dat er een fijne lijn tussen een bevredigend uitdaging en een repetitieve slog, waar het spel verschuift van het test de speler zijn vaardigheden te testen op hun geduld. Katana Nul gekruist die lijn.

Beoordeling: 6/10
Prijs: $15

Nu Kopen

Hier is Wat We Willen

Grote slo-mo van de 2D-vechtgames
Prachtige pixel-art en animatie
Chill muziek dat niet afleiden uit de strijd

En Wat We niet

Langzaam, ongeïnspireerd verhaal
Weinig vijand en verscheidenheid kamer
De finale van het spel sleept en op