Fot. Getty Images
Komisja europejska wyraziła zaniepokojenie rosnącą liczbą nowych obywateli UE, którzy otrzymali upragniony paszport w zamian za inwestycje. To znaczy, że tych, którzy chcą kupić europejskie obywatelstwo czekają wielkie zmiany. Na co warto się przygotować?
W zeszłym tygodniu komisarz ds. sprawiedliwości, ochrony konsumentów i równouprawnienia płci Wiara Юрова oświadczyła, że “Komisja nadzoruje rozwój sytuacji z tzw. “złotymi paszportami” z ogromnym niepokojem”. Zaznaczyła, że nowi obywatele tego typu mogą stworzyć zagrożenie bezpieczeństwa Unii europejskiej. “Nie chcemy żadnych konie trojańskie w UE” — podkreśliła Юрова.
Według jej słów, Cypr, Grecja i Malta wydawali paszporty уроженцам ZSRR i CHRL z “kryminalną przeszłością”, które nadal prowadzić nielegalną działalność-działalność na terenie Europy. Wcześniej zaniepokojenie wyraziła poseł do parlamentu Europejskiego od Szwecji Cecilia Викстрем. Czym może grozić nowa polityka UE zamożnym obywatelom państw wchodzących w skład unii?
Obywatelstwo UE
W 1992 roku, kiedy wspólnota Europejska (w momencie powstania w 1957 roku Europejskiej wspólnoty gospodarczej) została przekształcona w Unii Europejskiej, obywateli jej państw członkowskich otrzymali nowe dodatkowe prawa w ramach tworzenia instytucji obywatelstwa UE, które “uzupełnia, a nie zastępuje krajowe obywatelstwo”.
Jednym z najważniejszych takich praw są prawa do swobodnego przemieszczania się, zamieszkania i pracy na terenie całej Unii europejskiej.
Traktat o funkcjonowaniu UE bezpośrednio przewidział obowiązek komisji Europejskiej, która realizuje funkcje podobne z rządem w państwach, spowiadać się co trzy lata przed radą (są w nim reprezentowane wszystkie państwa członkowskie, делегировавшие UE część swoich suwerennych uprawnień) i Ekonomicznym i społecznym komitetem w sprawie stosowania przepisów dotyczących obywatelstwa UE.
Przy tym wyraźnie stwierdza, że dla realizacji jakichkolwiek działań ze strony UE w tym kierunku wymaga wyłącznie jednomyślnej decyzji rady. Oznacza to, że instytucje UE nie może dowolnie ingerować w instytut narodowego obywatelstwa państw członkowskich.
Po czyjej stronie jest prawo
W lipcu 1992 r. sąd UE uznał sprawę “Mario Мичелетти i inni przeciwko urzędu spraw WEWNĘTRZNYCH Hiszpanii w Kantabrii”. Panie Мичелетти miał dwa obywatelstwa, po pierwsze, peso, a po drugie — włoska, nabytych w związku z obywatelstwem jednego z rodziców do ustawy z 1912 roku.
Najpierw zwracał się o tymczasowe pozwolenie na pobyt w Hiszpanii, który mu później został udzielony, a następnie — za zezwolenia na pobyt w celu prowadzenia praktyki dentysty. W ostatnim mu odmówiono z powodu tego, że, według wcześniejszej wtedy normą kodeksu cywilnego Hiszpanii, w obecności dwóch obywatelstw obywatelstwo było резидентством takiej osoby bezpośrednio przed jego przyjazdem do królestwa.
W związku z tym sąd UE zrobił kolejny fundamentalny wniosek: “zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo członkowskie, biorąc pod uwagę prawo UE, ma suwerenne prawo do ustalania warunków do nabycia lub utraty obywatelstwa. Jednak nie do przyjęcia dla ustawodawstwa jednego państwa członkowskiego ograniczać prawo do innego państwa członkowskiego ustanowienia dodatkowego warunki do uznania takiego obywatelstwa (innego państwa członkowskiego) dla celów realizacji podstawowych wolności określonych w Umowie”.
Chodzi o wolności przemieszczania się, pobytu i zatrudnienia określonych w Traktacie o funkcjonowaniu UE.
Możliwe innowacje
Ponieważ prawo UE jednoznacznie nie usług Komisji europejskiej żadnych środków nacisku na państwa członkowskie, prawdopodobnie dlatego, że komisarz i zrobiła w swoim publicznym oświadczeniu nacisk na konieczność ochrony bezpieczeństwa europejskiego, która, być może, pozwoli uzgodnić na poziomie rady ogólne standardy bezpieczeństwa dla realizacji krajowych programów obywatelstwa za inwestycje.
Obecnie powszechną praktyką w wykonywaniu takich programów i dostarczaniu “złote wizy” we wszystkich krajach UE jest przeprowadzenie starannego całościowej weryfikacji rzetelności wnioskodawcy i członków ich rodzin, która obejmuje obowiązkowy wymóg, zaświadczeń o niekaralności, nie tylko z państw pierwszego obywatelstwa, ale i państw stałego pobytu.
Należy spodziewać się, że teraz do tego można dodać system nowych przepisów UE o sprawdzenie kapitału wnioskodawcy dla celów przeciwdziałania praniu pieniędzy i korupcji. Tutaj ważne jest, aby zrozumieć, że sprawdzane będzie nie tylko kwota inwestycji, a cały kapitał wnioskodawcy i związanych z nim osób. Prawdopodobnie dodatkowym warunkiem uczestnictwa w programie będzie również zasada niedopuszczalności uzyskania obywatelstwa państwa członkowskiego UE w celu obejścia sankcji.
Na europejskich wzorcach
Programy wyspiarskich państw poza UE również mogą poczuć wpływ nowego standardu, ponieważ jednym z plusów obywatelstwa, na przykład, wysp Karaibskich jest безвизовое poruszanie się w UE.
To przewagę już dawno stało się przedmiotem dyskusji wewnątrz przedstawicielstwa Komisji europejskiej w Kiszyniowie w związku z planowanym uruchomieniem mołdawskiej programu obywatelstwa za inwestycje. Jednocześnie taki program перезапустила Czarnogóra.
Podstawy do pozbawienia obywatelstwa bezpośrednio określone prawem narodowym. Ponadto, w UE, jak i w Rosji, praktyki Europejskiego trybunału praw człowieka wyraźnie zabronione pozbawić jedynego obywatelstwa.
Tak więc, na przykład, na Cyprze zgodnie z prawem, naturalizowany obywatel może zostać pozbawiony obywatelstwa, jeżeli zostało ono zdobyte oszustwa, oszustwa lub w wyniku ukrywania istotnych faktów.
Ponadto, taki obywatel może zostać pozbawiony obywatelstwa, jeśli on swoimi działaniami lub wypowiedzi pokaże się niewiernym czeskiej, опорочит się związkami z jej wrogami, w ciągu 5 lat od naturalizacji będzie skazany w każdym kraju na świecie, do pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 12 miesięcy, a także, jeśli będzie mieszkać ponad 7 lat za granicą bez prawnej związku z Republiką Cypru.
Podobne podstawy do pozbawienia obywatelstwa przewidziane prawem Malty. A do pozbawienia obywatelstwa na podstawie wyroku do двенадцатимесячному wniosku poza Malty nie stosuje się pięcioletni, a siedmioletni okres, w którym państwo może wycofać obywatelstwo.