Marathi filmmaker Umesh Kulkarni in zijn residentie. (Express foto door Arul Horizon)
Gerelateerd Nieuws
-
Marathi film Naakt krijgt Een certificaat van CBFC, zonder enige bezuinigingen
-
Na Sairat Marathi publiek nu klaar voor een zinvolle cinema: Kishori Shahane
- Het Doden Van Mumbai
Sinds zijn eerste speelfilm, Nti (De Wilde Stier, 2008), filmmaker Umesh Kulkarni vond zijn eigen publiek base in Maharashtra en daarbuiten, die alleen groeide met zijn latere films — Vihir (2009), Deool (2011), die hij regisseerde, en Masala (2012), Pune 52 (2013) die hij produceerde. Maar het is al een lange pauze voor Kulkarni sinds zijn laatste release als directeur Snelweg (2015), die niet ook goed doen in de bioscopen.
Dus waar is deze filmmaker die keerde het tij voor Marathi films in de late jaren 2000, die werden geconfronteerd met zowel de esthetische en commerciële uitdagingen, met Nti? Blijkbaar, Kulkarni (42) is ondergedompeld in het verkennen van nieuwe mogelijkheden, die opende in het non-fictie genre. Hij heeft de laatste twee jaren het maken van een documentaire over de Kumbh Mela en is in het proces van het maken van een andere op de Wada-cultuur in oude Pune. Op hetzelfde moment, Kulkarni heeft ook gestart met een documentaire film van de club met de hulp van kunstenares Raju Sutar en Nationaal filmarchief van India (NFAI), met het doel de showcase van de beste werken van de Indiase non-fictie film traditie aan het algemene publiek.
“In 2009, had ik een documentaire gemaakt voor FTII de zogenaamde Drie van ons. Het was te zien op verschillende internationale festivals, zoals het International Documentary Film Festival Amsterdam (IFDA), die het grootste festival van documentaire films in de wereld. Tijdens een bezoek aan het festival te presenteren van mijn film, de blootstelling aan non-fictie vorm opende een hele nieuwe wereld voor mij. Het was daar dat ik me realiseerde dat speelfilms en documentaires zijn niet twee afzonderlijke vormen met vaste grenzen. De manier waarop films worden gemaakt, wordt internationaal de grenzen tussen deze twee genres worden steeds samengevoegd en filmmakers proberen om de omgeving te verkennen, dat ligt tussen,” zegt Kulkarni, toe te voegen dat sommige van de documentaires die hij zag op het festival beïnvloed en gaf hem een blijvende impact.
Terug naar huis, zag hij, dat terwijl India had een bepaalde traditie van non-fictie film, er waren geen wegen voor deze films, met filmmakers worstelen met de introductie en vertoning van de films. “In veel landen zijn er festivals gewijd aan non-fictie films, op sommige plaatsen er zijn televisiezenders die uitsluitend voor documentaires. In India, hoewel we hadden filmmakers zoals Mani Kaul, Shyam Benegal en anderen bij het maken van documentaires en Films Divisie financiering van een groot aantal van hen, was er weinig blootstelling aan de gemeenschappelijke publiek”, zegt Kulkarni. De film club, voegt hij eraan toe, heeft onlangs vertoond Kamal Swaroop de Pushkar Puran (2017), de allereerste overzichtstentoonstelling van Amit Dutta in India, evenals een non-fictie werk de door Mani Kaul.
Ondertussen, Kulkarni ook begon te werken aan zijn eigen non-fictie projecten. Kumbh, die hij voltooide onlangs werd opgenomen gedurende een aantal jaren kroniek van de grootste bijeenkomst van mensen. De film was geselecteerd op het IDFA, New York Indian Film Festival en Kerala International Film Festival (KIFF).
“Kumbh is niet een conventionele documentaire, als het probeert om de ruimte te verkennen in de marges van fictie en non-fictie. Ik ben op dit moment ook bezig met een andere documentaire over een door wada in oude Pune waar mijn oma heeft gewoond. Ik heb vele dagen van mijn jeugd. Nu, al de families die er wonen er verschoven zijn naar hun eigen appartement. Ik probeer te ontdekken dat de structuur van het leven is dat het wada aangeboden aan de bewoners en hoe het is veranderd,” zegt Kulkarni, toe te voegen dat hij heeft besloten om een documentaire te maken of een korte film tussen elke twee speelfilms.
Terwijl hij na zijn veranderende belangen, heeft hij niet het gevoel dat het kan zijn fan base die meer als hem vast te houden aan zijn flair — komische realisme met een sociale boodschap. “Als een artiest, ik heb het gevoel dat ik moet blijven proberen te vinden nieuwere manieren van expressie. Een kunstenaar kan niet een speeltje in de handen van het publiek. Als ik blijf doen wat ik doe, dan word ik te voorspelbaar en saai. We moeten ook een kans om een andere vorm van kunst ingeburgerd te geraken. Het kan enige tijd duren als er was gebeurd in andere gevallen, zoals het Impressionisme in de schilderkunst of een kort verhaal in de literatuur. Mensen weerstaan, spot, maar later zij accepteren als de beweging heeft zijn voordelen,” zegt Kulkarni.
Voor al het laatste Entertainment Nieuws, download Indian Express App