Sumit Gunjan met een leerling buiten Bal Nivas. (Express Foto)
Twee gebeurtenissen, twee jaar uit elkaar, waren in te stellen Sumit Gunjan op een reis die niet alleen zijn leven maar ook dat van de scores van de tribale kinderen in het ‘Bal Nivas’, een hostel hij voor hen in Banta-Hajam, een dorp in Silli Blok, 70 km van Ranchi.
De eerste was acht jaar geleden, in 2010, wanneer Gunjan, dan is een 20-jaar-oude nastreven van een post-hbo management opleiding in een Groter Noida instituut, kwam een groep van kinderen van werknemers in de bouw op een perceel in de buurt van zijn college. Hij begon samen met hen, het houden van informele klassen voor hen met de hulp van zijn batchmates en een paar professoren.
De tweede “turning point” werd in het begin van 2012, wanneer Gunjan, nog steeds met de Greater Noida instituut heeft een “onderzoek yatra” Jharkhand voor de Nationale Innovation Foundation (NIF) in Ahmedabad te bestuderen geneeskrachtige kruiden die gebruikt worden door de stammen van Jharkhand.
De eerste keer Gunjan, de jongste van drie kinderen van een rechtbank advocaat in Jharkhand is Giridih, bezocht Banta-Hajam, hij bleef voor vijf dagen. Maar hij bleef terugkomen naar het dorp, gefascineerd door de inheemse manier van leven, totdat hij eindelijk besloot te blijven voor het goede, dat in April.
“Yahaan ka boli, yahaan ka chaal… hum sab kuchh sikhaya usko (ik hem leerde onze taal, onze praktijken… alles)”, zegt Bhavani Patar Munda op wiens modder huis Gunjan begon met het overbrengen van basiskennis van lessen aan kinderen.
Gunjan werkte ook in de velden, deed boodschappen en woonde net als elk ander lid van de Munda huishouden. “Vanaf dan tot op heden hebben we nooit besproken huur. Ik leef met hen, met hen, met hen mee-eten,” zegt Gunjan, die heeft een Bachelor ‘ s degree in management van Durgapur, West-Bengalen.
Een paar jaar geleden, Gunjan, met de hulp van dorpelingen, vrienden en weldoeners, ingesteld Bal Nivas, waar 35 tribal kinderen worden bijgebracht kennis van de traditionele tribale talen, en opgeleid in zang, dans, klassieke muziek, computers en gesproken engels, naast beroepsvaardigheden zoals bijenteelt en breien.
De kinderen, allen uit het dorp, live in Bal Niwas, koken hun eigen eten en het schoonmaken van hun woonruimte. Terwijl sommige kinderen gaan naar de basisschool in het dorp en anderen naar een school in Ranchi, komen ze terug naar het hostel, waar ze worden aangemoedigd om verbonden te blijven met de inheemse manier van leven.
“Op een bepaald punt, leren we ongeveer 35 kinderen, van wie er 25 zijn meisjes. Ze leren muziek, folk en klassieke instrumenten als de tabla, harmonium en zelfs de tuila, een traditionele tribale instrument op de rand van uitsterven, de doe-tara en de mandoline,” zegt Gunjan.
Toen hij aankwam bij Banta-Hajam dorp, Gunjan gerealiseerd moesten de kinderen hun beperkte taalvaardigheid, en waren niet geïnteresseerd in het bestuderen. Toen kwam hij met de Bal Nivas concept. “In eerste instantie was dit een plaats te geven aan jonge kinderen de tijd na de formele school, waar ze geleerd basis dingen als wiskunde en taal door middel van activiteiten die onderdeel waren van hun eigen milieu als de lokale spelen, dat kinderen niet spelen deze dagen,” zei hij.
Op dit moment zijn er ongeveer 15 kinderen, waarvan zeven meisjes, die leven bij de Bal Nivas. “De meeste van deze kinderen hebben geen vader of moeder of zijn wees. Ook nemen we de kinderen, die zijn over het algemeen genoemd storingen door hun eigen gemeenschap, of die veer in de richting van alcoholisme en andere ondeugden op jonge leeftijd,” zei hij.
De dorpelingen doneren rijst elke week, terwijl de kinderen hebben een fonds, het doneren van Rs 2-3 per week. Gunjan ook verdient door onderricht in twee leerkrachten opleidingsinstituten in Koderma en Giridih.
Gunjan zegt hij besefte dat het te geven onderwijs te tribal kinderen, hij zou moeten eerst beter begrijpen. “Ze aten rijst drie keer per dag. Ik begon met het dieet en besefte dat het was van invloed op mijn uithoudingsvermogen. Daarna werd het makkelijker voor mij om uit te leggen waarom het hebben van een evenwichtig dieet, vooral voor kinderen, was het noodzakelijk”, zegt hij.
Een aantal van zijn vrienden uit NIF geduwd Gunjan te introduceren machines voor het zaaien paddy. “Maar ik heb besloten om te zaaien op de boompjes zelf, samen met de vrouwen. Ik besefte toen hoe het was ook een plek en een platform voor vrouwen om te socialiseren. Ze zongen hun traditionele liederen en te weten komen over elkaars leven. Als we introduceren machines, dit prachtige ding verloren zou gaan. Ik ben niet tegen technologie, maar het moet geïntegreerd worden met het milieu waarin het wordt geïntroduceerd”, zegt hij.
De dorpelingen zijn vol lof voor Gunjan van de inspanningen. “Vroeger, de enige optie is voor een jongen die opgroeide in deze delen was om te migreren voor werk, of vallen in slecht gezelschap, en in plaats van alcohol en andere bedwelmende middelen. Gunjan heeft gebracht, de focus weer op de goede praktijken en tradities die we geleefd door maar zijn nu wel vergeten”, zegt de Jogendra Gope, een folk-zanger, op wiens land Gunjan set-up van het hostel. Zijn dochter Sumati nu leert klassiek en volksmuziek in het hostel.
Echter, de reis was niet altijd soepel. “Vorig jaar, sommige mensen, boos op wat Gunjan aan het doen was, benaderde de panchayat. Ze wilde weten waarom zo veel meisjes waren in het hostel en waarom ze werden opgeleid in de muziek en dans. Maar daar stonden we dan onze grond en, tot slot, ze gaf toe,” zegt Ramesh Chandra Kumhar, een lac zakenman die woont tegenover het hostel en die traint de kinderen in beroepsvaardigheden.
Kumhar zegt de reden waarom bijna alle dorpelingen back-Gunjan was dat de verandering die hij had gebracht over was voor iedereen te zien.
Suraj Patar Munda, één van de studenten aan de Bal Nivas, zegt, “ik was gevallen in slecht gezelschap en zou marihuana en nooit naar school. Nu, ik heb het allemaal en ik ben opgeleid in de muziek, naast het engels en computer”, zegt de tiener die is ingeschreven aan de Ramakrishna Mission School in Ranchi.
Gunjan zegt hij kon winnen van het vertrouwen van de ouders, vooral van het meisje studenten aan de Bal Nivas, want hij hield de zaken transparant. “We nodigen de ouders om live met ons op Bal Nivas. Toen ze zag voor zich hoe de dingen waren, voelden ze zich goed over en geloofde me,” zegt hij.
Het grootste bewijs van hun vertrouwen kwam in 2015 wanneer hij reisde met een aantal van de kinderen naar Ahmedabad voor de jaarlijkse Satvik Food Festival van NIF. “Voor een dorp waar de meisjes zijn niet verondersteld om te gaan buiten Ranchi zonder mannen het begeleiden van hen, het was een groot ding,” zegt Gunjan.
Een van degenen die de reis naar Ahmedabad was Ashtami Patar Munda, de 15-jarige dochter van Munda, op wiens huis Gunjan verbleef toen kwam hij voor het eerst het dorp in 2012. “Voor de eerste keer zag ik een wereld buiten ons dorp. Had het niet voor Gunjan bhaiyya, het zou ondenkbaar zijn geweest. Wil ik volg zijn voetsporen,” zegt ze.
Jharkhand de Commissie voor de Bescherming van de Rechten van het Kind voorzitter, Arti Kujur, die heeft deelgenomen aan een paar van de culturele programma ‘ s georganiseerd door Gunjan van de studenten, zegt, “Hij kreeg de artiesten uit te voeren op thema’ s zoals kind-huwelijken en mensenhandel, dat is een probleem in deze gebieden. Ook heeft hij het vertrouwen van de stammen. Het is niet gemakkelijk.”
Maar wat echt belangrijk is voor Gunjan zijn regels als deze, geleverd met een warme glimlach. “Voor ons, hij is een van onze eigen. Hij heeft ons leven veranderd voor het beter”, zegt Alam Khan, een inwoner van Banta-Hajam.
Voor al het laatste India Nieuws, download Indian Express App