Kesu Dedhya Tadvi onder een solar lamp met zijn vrouw Ganda Tadvi in Manibeli, Nandurbar. (Express Foto: Prashant Nadkar)
EEN regenachtige avond in 1993, rond 1 uur, Kesu Dedhya Tadvi zag kolkende water van de rivier rush naar zijn hut in Nandurbar district Manibeli dorp. Hij was de eerste hut op de Maharashtra kant van de Narmada te worden overspoeld door de Sardar Sarovar dam.
Vorige maand, Tadvi, nu 85 jaar oud, was te zien van een perceel grond, waar hij zal worden gered door de overheid. Vijfentwintig jaar na verloor hij drie hectare landbouwgrond, zijn hut en het vee naar de dam, de hervestiging voorstel heeft weinig waarde, Tadvi zegt.
“Teen baar jo dooba hai ghar mera, uska bharpai koi nahi. (Mijn hut werd ondergedompeld drie keer, er is geen compensatie voor dat),” het wisened oude man zegt, aan te dringen dat hij niet zal accepteren het land nu toegewezen aan hem in Akkalkuwa als er geen medische voorzieningen en toegang tot de weg. Net als hij 65 van 200 gezinnen in Manibeli in afwachting van de revalidatie na het verliezen van een thuis is blijven wonen op een heuvelachtig stuk met uitzicht op de Sardar Sarovar dam.
Dertig-drie dorpen in Maharashtra werden ondergedompeld, 4,300 families verdreven. Volgens de gegevens van de Narmada Bachao Andolan, op 4.135 gezinnen zich vestigden in de afgelopen 25 jaar. District collector Mallinath Kalshetty zegt inspanningen zijn onder weg naar het herstel van de resterende families. Tadvi beweert dat in Mei vorig jaar werd hij toegewezen 2 hectare voor landbouw, weken voordat de dam werd gepland voor een officiële opening door Minister Narendra Modi. Hij had verloren, drie hectare landbouwgrond. Een maand geleden, staat de overheid toonde hem een hoogte van 1.800 vierkante meter stuk grond waarop met het bouwen van zijn hut.
“Ons verhaal is er één van strijd. Ik ben naar de gevangenis wordt meerdere malen tijdens de andolan veeleisende hervestiging,” Tadvi zegt. Sinds 1993, de Manibeli dorp is drie keer verplaatst. Sarpanch Narayan Chima Tadvi zegt het oorspronkelijke dorp stond op een hoogte van 56 meter voordat het werd ondergedompeld in 1993. “De regering was op de hoogte van ons een maand van tevoren dat ons dorp zou worden ondergedompeld. Maar ze gaf geen optie voor hervestiging. Waar kunnen we gaan?” stelt hij. Tadvi, de oudste in het dorp, zegt hij verloor 16 geiten, een paar stieren en een koe. Het regende zwaar als de tribale familie liep om zichzelf te redden. “In de jaren 1990, heb ik verdiend Rs 2 lakh per jaar. Nu is het niets”, zegt hij. In 1993, het hele dorp verplaatst naar hoger gelegen terrein op dezelfde heuvel. In 1994, het dorp werd ondergedompeld weer. Tadvi verhuisde weer hoger, het doen van landbouw op een klein stukje land. In 2008, hun dorp, nu op een hoogte van 90 meter, werd ondergedompeld in een derde tijd. De huidige dam hoogte is 138.6 meter en Tadvi woont op een hoogte van 140 meter. De Narmada Ontwikkeling Comité verwacht dat de hele heuvel zal worden ondergedompeld zodra de dam reservoir bereikt zijn volle capaciteit.
Tadvi oudere broer verschoven naar Gujarat na hervestiging. “Onze familie gescheiden was,” zegt zijn vrouw Ganda Tadvi. Ze bleef in Maharashtra met drie dochters en een zoon. Volgens de documenten met de Narmada Bachao Andolan, Tadvi werd getoond als vestigden in Gujarat ‘ s Parveta dorp op overheidspapier terwijl hij bleef wonen in Manibeli. Parveta was de eerste hervestiging kamp opgezet door de regering van Gujarat voor dam-getroffen mensen. “Ik was nooit een land in Gujarat. Ze toegewezen me land zonder mijn toestemming”, zegt hij.
Chetan Salvi van de Narmada Bachao Andolan claims verschillende tribale gezinnen werden toegewezen land in het ex-parte beslissingen door de overheid, de vermeende schending van de revalidatie normen. In 2011, Tadvi de naam werd verwijderd uit de Gujarat-bestanden van gerehabiliteerd mensen. Zijn zoon Ravindra nu vecht zijn strijd, op zoek naar de kleine boerderij en een bezoek aan de regering kantoren.
Voor al het laatste India Nieuws, download Indian Express App