Ik was een ontmoeting met een vriend in een pub in Zuid-Mumbai toen ik voor het eerst gemerkt dat de nieuwsberichten over de #DhakaAttack. Als extra feiten aan het licht kwam, ontdekte ik dat het incident had plaatsgevonden op de Holey Ambachtelijke Bakkerij in Gulshan 2, een diplomatieke wijk van de hoofdstad van Bangladesh. Een paar uur later, heb ik geleerd dat de gewelddadige aanval, die uiteindelijk het leven gekost van 20 gijzelaars, twee politieagenten en zes militanten, was een paar straten van het gebouw woonde ik in vier jaar van de middelbare school. De schok kwam toen ik las via de Facebook berichten van mijn school vrienden die ik heb gerealiseerd dat drie van de 20 gijzelaars die werden gedood door de zes militanten – 20-jaar-oude Faraaz Ayaan Hossain, 19-jaar-oude Abinta Kabir en de 18-jarige Tarishi Jain – waren mede-studenten van mijn school, de American International School, Dhaka, en waren net een paar jaar jonger dan mij.
Plotseling, de aanval was niet gewoon een andere terreur incident met een waarschijnlijk verband met de Islamitische Staat, een groep die beweerden dat de moorden van verschillende atheïstische schrijvers, bloggers en uitgevers, evenals de recente moord van een Hindoe-priester in Bangladesh. Als mijn gedachten reisde terug naar mijn high school jaar realiseerde ik me dat deze had een schot in huis en opeens leek het ook echt. De emoties die volgden werden niet zomaar, sympathie, maar verdriet en woede, gemengd met een vleugje angst. Deze emoties voort uit de enorme onvoorspelbaarheid van het incident, en de gedachte hoe het zou leiden tot de ouders te overtuigen hun kinderen de deur uit te gaan om een hapje te eten in een eetcafé in de nabije toekomst.
Een bloem memorial is te zien op de stappen van Sproul Plaza aan de Universiteit van Californië in Berkeley op dinsdag, 5 juli 2016 in Berkeley, Californië. De universiteit hield een wake voor Tarishi Jain, een student die zich onder de 20 gijzelaars gedood door militanten in een aanslag op een restaurant in Bangladesh. Jain was in Dhaka voor een zomer stage begon vorige maand. (AP Photo/Terry Ha)
De meeste van de 20 gijzelaars die werden gedood op 1 juli behoorde tot de verschillende nationaliteiten, voornamelijk Japans en italiaans. Rapporten van het nieuws vermeld dat de militanten had aangeboden voor het ontzien van de levens van de gijzelaars die kon met het reciteren van verzen uit de Koran. Bangladesh nationale Faraaz Hossain de familie had naar verluidt gesteld dat, zelfs al was hij in staat om het reciteren van de verzen en werd gespaard, Hossain ervoor kiest om te verblijven met zijn twee vrienden, die kon niet door de ‘test’. Hij was toch gedood, dus blootleggen van de absolute mindlessness van de ideologie van de Islamitische Staat terroristen, die zichzelf labelen als kruisvaarders van de Islam.
Mijn verblijf in Dhaka eindigde bijna 10 jaar geleden en was de stad niet een rustige of een ‘normale’ plaats, zelfs dan. Bom ontploffing tijdens politieke bijeenkomsten en een algemeen klimaat van onrust vaak hing in de lucht. De rijken werden opzichtige in hun maniertjes en die op de lagere sporten van de economische ladder kan gezien worden in de ordelijke wachtrijen op weg naar hun fabrieken kledingstuk. Maar Gulshan, het gebied waar de aanval plaatsvond, leek altijd te blijven onaangetast en uit de buurt van de effecten van dergelijke momenten.
Na de Bangladesh National Party (BNP) ambtsperiode was afgesloten, in januari 2007, de President Iajuddin Ahmed had een noodtoestand en de militair geïntervenieerd ter ondersteuning van de interim-regering die onderdrukt alle vormen van politieke activiteit om het land te stabiliseren afgehaspeld onder corruptie. Los van de politieke leiders, de reiniging van de schijf ook gepeild naar mensen met ongerechtvaardigde rijkdom als gevolg waarvan veel mensen gingen ondergronds en vele anderen verlieten het land tot dingen neergestreken. Ondanks dat alles, de stad die ik achterliet dat jaar was veerkrachtig en angst had geen plaats in.
Lees Meer
- Dhaka-aanval: de Politie kan hebben gedood chef-kok van een ongeval tijdens het café beleg
- Dhaka café aanvallers waren licht bewapend, gedeelde pistool voor foto ‘ s
- Govt te onderzoeken Zakir Naik ‘link’ in Dhaka aanval
- In Dhaka stadion, een laatste afscheid voor veel gezinnen
- Dhaka-Aanval: Een van de schutters was een fan van de acteur Shraddha Kapoor
Onze school, de American International School/Dhaka, had een regel te verdrijven alle twijfels over de vraag of de school zou blijven open tijdens de gebeurtenissen, zoals zware regenval, of politieke onrust – als de school bussen varen, iedereen wordt verwacht om te laten zien omhoog. Onze leerkrachten op AIS/D stimuleerden ons tot wereldburgers en te respecteren en te leren van elkaars culturen. Onze mascotte, de tijger, inspireerde ons tot de achtervolging van onze dromen zonder angst. Deze schandelijke aanval op onschuldige mensen echter heeft beïnvloed voormalige en huidige studenten en docenten, zoals velen van ons zijn nog steeds bezig om in het reine te komen met het verlies van drie leden van de AIS /D gemeenschap.
Hoewel de meeste van ons niet gelukt om contact te houden in de afgelopen jaren, we hebben toen in koor en stonden samen in solidariteit. Religieuze fanatici abrupt eindigde het leven van drie heldere en dappere leden van de AIS/D gemeenschap en vele anderen die waren volstrekt niet van bewust dat hun dag zou eindigen op een dergelijke gruwelijke en bloedige opmerking. Ons medeleven met hen en hun families.
De les die ik geleerd van deze beproeving is dat elke terreur, is een gelijke klap voor de mensheid, ongeacht het aantal slachtoffers. Helaas, dit zal niet de laatste. De show van solidariteit niet veel te bieden, maar in deze tijden helpt om te gaan met de emoties en het voorkomen van angst nemen over ons leven en van onze dag-tot-dag-activiteiten. Het is dus belangrijk om een sterk staan tegen deze daden van geweld en het rijden uit de ruwe golven samen als één. Ga Tijgers!
© De Indian Express Online Media Pvt Ltd