Onlangs werd ik tijdens een avondje zappen verrast door een flitsende Nintendo-reclame, waarin de olijke loodgieter Mario door het beeld dartelde. Het besnorde Nintendo-icoon hopte vrolijk van planeet tot planeet en ik wreef in mijn ogen. Ik bezwoer mijzelf namelijk dat ik deze reclame al lang kende… En inderdaad, het was reclame voor Mario Galaxy voor de Wii; de Nintendo-hit van eind 2007.
Het is veelzeggend dat Nintendo op tv adverteert met de gamehit van een jaar geleden. Het zegt namelijk wel iets over het aanbod voor ‘core Nintendo-gamers’ , dit najaar. Dankzij de introductie van de Wii en de DS Lite heeft Nintendo een volledig nieuwe doelgroep aangeboord. Nieuwkomers, gezinnen, jonge gamers en huismoeders – ze vermaken zich met Wii Sports of staan giechelend te hupsen op het Balance Board van WiiFit. Het was en is een briljante zet van Nintendo en als het gaat om zijn hardwareverkoop laat de Japanse gigant Microsoft en Sony nog steeds lachend achter zich. Maar de trouwe achterban, de Nintendo-apostels die het bedrijf al jaren volgen en alles spelen wat het bedrijf uitbrengt, staan dit jaar in de kou. Voor hen heeft Nintendo een dramatische najaars-line-up.
Konden de fanatieke gamer en de doorgewinterde Nintendo-speler vorig jaar aan de slag met Mario Galaxy en Metroid, dit jaar is het huilen met de pet op. Kom nu niet aan met titels als Wii Music en Animal Crossing; de Nintendo-fan in ontkenningsfase sputtert wellicht dat hij deze games ‘fantastisch!’ vindt, maar zijn hart huilt. Een klein lichtpuntje is er nog, met de uiterst vermakelijke game Wario: The Shake Dimension. De op munten beluste koddige slechterik staat zijn mannetje in dit oogstrelende 2D-avontuur, maar de game is niet van het kaliber Metroid, Zelda of Mario. Wario is, hoe vervelend ook, een B-ster uit de Nintendo-stal en daar moeten we het dit jaar dus mee doen.
En dan Wii Music. Ik denk dat er genoeg gamers zijn die dit best een aardige game gaan vinden, maar het is een wel erg vrijblijvende zwiep-er-maar-op-los-en-maak-muziek-titel. Met de wetenschap dat Rock Band, Guitar Hero: World Tour en Boogie ook voor de Wii beschikbaar zijn, heb je in mijn optiek drie muziekgames die vele malen leuker zijn dan Wii Music.
In het kader van een speciale Gameweek werd ik gevraagd een aantal columns te schrijven voor de website van radiostation 3FM. Een daarvan bestond uit een persoonlijke top tien met najaarstoppers. Er zat geen enkele Nintendo-titel tussen en daar schrok ik heel erg van. Vorig jaar zag ik hoe Nintendo zijn vleugels in de breedte uitstak, maar ik voelde me nog steeds thuis met Zelda op de DS en Mario op de Wii. Dit jaar staat de Wii er een beetje stilletjes bij, terwijl mijn Xbox 360 en PS3 overuren maken.
Hopelijk wordt 2009 een beter jaar voor de Wii-gamer die meer wil dan partygames en familyfun. Maar misschien is de Wii enkel en alleen nog een partygames- en familyfun-console. Dat hoop ik uiteraard niet, maar Nintendo zal uit commercieel oogpunt zijn strategie toch niet wijzigen. Ik blijf er dus bij dat de Japanse grootmacht een deel van zijn doelgroep in de Sinterklaas- en Kerstperiode keihard in de steek laat. En dat is een grof schandaal!