Volgende week zal voor elf miljoen spelers de verlossing komen: op 13 november ziet de langverwachte add-on World of Warcraft: Wrath of the Lich King het licht.
Speciaal voor de uitgave van de tweede uitbreiding heeft Blizzard gezorgd dat in de nacht van van 12 op 13 november wereldwijd winkels open zullen zijn. In New York, Londen en Parijs maar ook in Nederland openen diverse winkels klokslag middernacht hun deuren.
Hier te lande is Rotterdam the place to be voor de WoW-fans, aangezien het lokale filiaal van de Mediamarkt massaal heeft ingekocht. Dat is niet zonder reden: niemand minder dan Blizzards senior-producer Alex Mayberry komt de feestelijkheden persoonlijk opleuken. De man signeert games, posters en andere Blizzard-memorabilia en gamers zijn opgeroepen om verkleed als WoW-personages naar de winkel te komen.
Was een dergelijke happening rond een nieuwe cd van Michael Jackson of Madonna gebeurd, dan waren SBS, RTL Boulevard en het NOS Journaal massaal uitgerukt. Bij games lijken de traditionele media echter nog altijd in het stenen tijdperk te leven. We hebben het hier nota bene over een spel dat door elf miljoen mensen wordt gespeeld, maar de enige keer dat de pers serieus op WoW duikt, is als er weer een bericht kan worden geschreven over een verslaafde die na 48 uur gamen aan uitdroging is bezweken. Dat er miljoenen mensen heel veel plezier aan een spel beleven, lijkt voor hen minder interessant. Leuk nieuws scoort niet zo goed als slecht nieuws.
Voor Blizzard staat er ondertussen vooral eer op het spel. The Burning Crusade, de eerste uitbreiding, was de snelstverkopende pc-game aller tijden. De kans dat The Lich King dat overtreft is aanwezig, maar het zal erom spannen.
Als Marco Borsato in een week tijd 50.000 cd’s verkoopt, is dat groot nieuws. Ik denk dat er van The Lich King gemakkelijk tussen de 100.000 en 200.000 exemplaren verkocht zullen worden, als het al niet meer is. Maar staat dat op de voorpagina van de grote kranten? Nee, ik denk het niet. Dat is niet alleen jammer, het is ook een ontkenning van een immer groeiende vorm van – letterlijk – popcultuur, die op sommige punten de film- en muziekindustrie voorbij is gestreefd. De gekleurde berichtgeving over WoW begint verdorie bijna op (anti)propaganda te lijken.