Geschreven door Anirudh Rastogi
Tijdens de recente Digital India Dialogues voor leiders over de principes van de aanstaande Digital India Act, zei de staatsminister voor informatietechnologie Rajeev Chandrashekhar dat opkomende technologieën zullen worden gereguleerd door het prisma van gebruikersschade. Hoewel de industrie vangrails kan voorstellen, zal de overheid niets in de innovatieruimte verbieden, tenzij het verband houdt met gebruikersschade. De wet zal waarschijnlijk een hoofdstuk bevatten over opkomende technologieën.
Hoewel het voorkomen van gebruikersschade een lovenswaardige doelstelling is, is nuance belangrijk. Het volgen van een overdreven prescriptieve route die uitsluitend gericht is op gebruikersschade door opkomende technologieën, kan om drie redenen overdreven zijn.
Ten eerste worden opkomende technologieën niet voor niets 'opkomend' genoemd. Ze staan nog in de kinderschoenen, evolueren, met reikwijdte, risico's, potentieel, impact en schade die niet volledig worden begrepen. Bijgevolg kan het focussen op schade, waarvan de contouren niet goed worden begrepen, niet haalbaar of optimaal zijn.
Ten tweede kunnen alle technologieën bij misbruik de gebruiker schade berokkenen. De focus moet dus verschuiven van de mogelijkheid van schade naar scenario's waarin dit kan gebeuren. Bovendien hangt schade vaak af van hoe gebruikers omgaan met technologieën. Het begrip en de mogelijkheden van gebruikers verschillen, evenals de waarschijnlijkheid van schade. Het zou dus logischer zijn om zich te concentreren op verantwoordings-, verhaals- en aansprakelijkheidskaders rond toepassingen van technologieën, dan op technologieën zelf.
Ten derde kan een nultolerantie-tegen-schade/risicobenadering een negatieve invloed hebben op innovatie en concurrentie. Aangezien opkomende technologieën afhankelijk zijn van combinatorische innovatie, d.w.z. op elkaar voortbouwen, kan de angst voor schadegerelateerde aansprakelijkheid nieuwe releases en doorbraken ontmoedigen.
Opkomende technologieën blijven niet eeuwig in opkomst. Ze doorlopen stadia van volwassenheid, schaal en kriticiteit en raken uiteindelijk verouderd of vervagen in het proces. Het opkomen is dus in wezen een fase waarmee de regelgevende aanpak moet resoneren.
Advertentie
Er is een noodzaak om af te stappen van de traditionele regel-en-vergeet-benadering, die lijdt aan tempoproblemen, ten gunste van een meer flexibele, iteratieve, experimentele regelgevingsbenadering voor opkomende technologieën. Hier zijn zeven principes voor het ontwerp.
Ten eerste moet de regulering van opkomende technologieën een tweeledig doel nastreven: het bevorderen van innovatie en het aanpakken van schade. We moeten innovatie erkennen als een sociaal goed. Het ene hoeft niet ten koste te gaan van het andere, aangezien beide even belangrijk zijn.
Ten tweede moeten voorschriften voorzien zijn van vervaldata. Ze moeten periodiek worden herzien om de blijvende relevantie te bepalen, rekening houdend met de volwassenheid van de markt. Met een beter begrip van toepassingen, kosten en baten, kan regelgeving zich richten op specifieke risico's, marktfalen, terwijl innovatie, concurrentie en verbetering van gebruikersvoordelen worden gestimuleerd. Administratieve en nalevingskosten van regelgeving moeten ook het ontwerp bepalen. Dit kan mogelijk worden gemaakt door de wet voor te schrijven over het opnemen van vervalclausules en kosten-batenanalyses voor regelgeving.
Advertentie
Ten derde moet de regelgeving een evenredige risicogebaseerde benadering hanteren. Het nastreven van onschadelijke technologieën zonder rekening te houden met potentiële voordelen kan nutteloos zijn. Dit vereist het ontwerpen van duidelijke indicatoren van aanvaardbare risiconiveaus, gebaseerd op gegevens, en gerichte scenario's waarin dergelijke drempels worden overschreden. Benaderingen zoals het verbieden van technologieën en het schenden van de grondrechten van bedrijven moeten worden vermeden. Er moeten passende mechanismen worden ontworpen om veiligheidsremmen te activeren en kwetsbare gebruikers te beschermen tegen schade. Investeringen in staatscapaciteit zijn daarbij essentieel.
Ten vierde moet regelgeving erkennen dat technologische problemen het beste kunnen worden opgelost door middel van technologische oplossingen. Bans verraden de mogelijkheid om dergelijke oplossingen te vinden. Een verhoogd risico op hacking van computerbronnen kan bijvoorbeeld het best worden aangepakt door een verbeterde infrastructuur voor digitale beveiliging. Anti-drone-technologie wordt ontwikkeld om het probleem van malafide drones aan te pakken. Experimentele regulering die specifiek bedoeld is om dergelijke technologische oplossingen te bevorderen, zal de problemen in de kiem smoren. Er zou een ecosysteem moeten worden gecreëerd waarin technologieën aan een stresstest kunnen worden onderworpen om schade, kosten, voordelen en oplossingen vast te stellen.
Ten vijfde kan regulering van opkomende technologieën niet geïsoleerd plaatsvinden. Een gezamenlijke aanpak met de industrie, experts en het maatschappelijk middenveld is cruciaal om verschillende perspectieven in overweging te nemen, de voortgang en naleving te bewaken, kwetsbaarheden te identificeren en corrigerende maatregelen te nemen. Van ontwerp tot implementatie, supervisie, klachtenbehandeling en fijnafstemming van regelgeving, betrokkenheid van belanghebbenden is een must, terwijl wordt voorkomen dat regelgeving wordt vastgelegd.
Ten zesde moet regelgeving onderzoek en ontwikkeling en partnerschappen tussen de overheid, de academische wereld, het bedrijfsleven en het maatschappelijk middenveld bevorderen. Dergelijke samenwerkingen kunnen de ontwikkeling mogelijk maken van inclusieve normen voor technologieontwerp, -gebruik, openbaarmaking, privacy by design, gegevensbescherming en -beveiliging, en uiteindelijk uitgroeien tot co-regelgevende kaders. Dergelijke partnerschappen kunnen ook de ontwikkeling bevorderen van ethische kaders rond een duidelijk technologisch doel en verantwoord gebruik van technologie.
Ten slotte moet regelgeving gebruikers meer zeggenschap geven en paternalistische benaderingen vermijden. Het stimuleren van transparantie, snelle doorlooptijd, tijdige geschillenbeslechting, klachtenbehandeling, feedbackloops en kosten op onredelijke vertragingen, ondoorzichtigheid en onverantwoordelijkheid, door middel van financiële en reputatiebelemmeringen, kan een grote bijdrage leveren aan het creëren van een zelfvoorzienend ecosysteem.< /p>Lees ook Rahul Gandhi's Amerikaanse Yatra: een Howdy Modi-moment Priya Ramani's brief aan de worstelaars: wanneer je voel je overweldigd, te…
PB Mehta schrijft: Manipur-crisis onthult de grenzen van de BJP-politiek in d…Advertentie
Een experimentele benadering van regulering van opkomende technologieën is in lijn met de visie van de regering om een open , veilig, vertrouwd en verantwoord internet, en zou moeten worden opgenomen in de Digital India Act.
De schrijver is oprichter, Ikigai Law