Zdjęcia Carlos Barria / REUTERS
Donald Trump raz za razem potwierdza renomy polityka, który jest gotów poddać rewizji wszelkie zasady, by nie przeszkadzały “robić Amerykę ponownie wielkiego”. Ale tym razem nic nie wyjdzie
Prezydent Donald Трампу zajęło nieco ponad rok, aby się rozczarować we własnym ставленнике na stanowisko szefa rezerwy Federalnej (FED), республиканце i byłym inwestycyjnym банкире Jerome Пауэлле.
Za miniony rok Fed cztery razy zmuszał ściany Owalnego gabinetu dreszcz od krytyki prezydenta na adres regulatora — było to w marcu, czerwcu, wrześniu i grudniu. Kurs na cykl zacieśnienia polityki pieniężnej, który sprawuje urząd Powella, został założony przy jego poprzedniku Janet Yellen. Jednak z punktu widzenia Włóczęgów, podnosząc stawkę bazową, FED robi tylko gorzej, bo odbiera gospodarki przewagi konkurencyjne i zmniejsza kapitalizacji największych amerykańskich korporacji.
Im wyżej wznosiły się zakłady, tym zaciekle stała się retoryka Trumpa. Do końca 2018 roku, kiedy warunki monetarne wróciły do poziomu z 2008 roku. (stopy procentowe — 2,25–2,50% w skali roku), szef Białego domu i w ogóle publicznie powiedział o tym, że polityka FED jest w USA “jedynym problemem gospodarki”.
I właśnie na dniach na rynku zaczęto mówić o tym, że Trump tak niezadowolony z FED i Джеромом Powellem osobiście, że jest już gotowy zastąpić tym z zajmowanego stanowiska. Dla rynków w ten dzień przebiegł wyczuwalny dreszcz, mimo, że, po pierwsze, z prawnego punktu widzenia wcielić w życie to предновогоднее pragnienie prezydenta USA byłoby bardzo trudne, praktycznie niewykonalne, a po drugie, oficjalnie te intencje obalone.
Specjalnego niepokoju dodawał fakt, że informacje o ewentualnym zwolnieniu przyszła nie z zwykłej tweet-konta Włóczęgów, gdzie tradycyjnie oświadcza o wszystkim наболевшем maksymalnie prosto i otwarcie, a wyciekły z niektórych “poinformowanych źródeł”. Jest to pierwsza część, повлиявшая na nastrój.
Po drugie, jest tak brutalna, bezlitosna i długotrwała krytyka szefa państwa adres FED brzemienny utworzeniem w społeczeństwie negatywne opinie na temat polityki regulatora, a także spadek zaufania ze strony inwestorów, w tym globalnych.
Nic nie wyjdzie
Do stanu gospodarki i rynków zasada niezależności regulatora fundamentalnie ważny. Po ii wojnie światowej amerykańscy przywódcy nie raz próbowali oprzeć wzrost poważniejszych zakładów. Tak, ale teraz wstąpię stanowisko prezesa FED z 1951 1970 roku William Mcchesney Martin za swój rekordowo długi okres instrukcji regulatorem zdążył oprzeć się dwóch prezydentów — Harry Трумэну i Линдону Johnson.
Historia pokazała, że mimo krytyki z Białego domu, w dużej mierze to właśnie działania ówczesnego kierownictwa Федрезерва, a także zasada Martina opierać się na głębokiej analizy obiektywnych danych pomogły utrzymać pod kontrolą inflacji, a także pozwoliły Stanom ekonomicznie “strawić” wojny w Korei i Wietnamie.
Godne uwagi było i początek prezydencji w FED Paula Walkera w 1979 roku. Zdecydowanie zwiększając stawkę, on też od samego początku był krytykowany, jednak dzięki jego działaniom inflacja w USA spadła z 11,22% w 1979 roku do 3,66% w 1987 roku, gospodarka wyszła z kryzysu, a stopa bezrobocia zmniejszyła się w czasie.
Nawiasem mówiąc, w dużej mierze właśnie osiągnięcia Volkera doprowadziły do tego, że od końca lat 1980-tych banki centralne w innych krajach stały się coraz większy stopień swobody w kształtowaniu polityki pieniężnej. Przy czym zmiany te można uznać za ewolucyjnymi. W miarę rozwoju globalizacji i rozwoju złożonych procesów geopolitycznych polityczna nie przesądzoną w podejmowaniu decyzji finansowymi krajowymi regulatorami staje się coraz bardziej fundamentalne znaczenie.
Decyzje FED, EBC i innych kluczowych światowych banków centralnych w stanie wywierać istotny wpływ na ruch światowych kapitałów. Niezależność tych rozwiązań zapewnia odpowiedni stopień obiektywizmu obiektów inwestycyjnych wątków, gwarantuje unikać irracjonalne, często wręcz populistyczne oddziaływania ze strony politycznego handlowego.
Dlatego nawet jeśli hipotetycznie wyobrazić, że Donald Trump odpaliłem by Jerome Powell, to z pewnością by podważyły zaufanie inwestorów i do wyjątkowej niezależnej regulacyjnej systemu, i do dolara USA i stał się ogromnym szokiem dla rynków akcji, za które tak przeżywa szef Białego domu.