Fot. Getty Images
Dyrektorzy muszą wyciągnąć zarządzanie z głębokiej zawodowego wykopu
Wywiad z Andrzejem Шароновым było zrobione w ramach cyklu “7 tez dyrektora”, przygotowanego ЦСП “Platforma” w partnerstwie ze Stowarzyszeniem niezależnych dyrektorów (w ANDACH)
Ład korporacyjny — niesamowite prawna “fikcja”, разделившая dwa zarządzania piętra. Dopóki zarząd operacyjno zarządza firmą, piętro wyżej firma tworzy komfortowe warunki dla swoich właścicieli, inwestorów i wierzycieli, balansując między interesami i celami interesariuszy.
Funkcje podzielone i zrozumiałe ogólna zasada: rada dyrektorów może zastąpić czasem, ale nie musi go zastąpić. On często i nie ma tej wiedzy, jaką jest zarządzanie, profesjonalnie zajęty w swojej wąskiej dziedzinie. Ale gdy w radzie nadzorczej spółki wchodzą jej właściciele lub byli menedżerowie z bogatym środowisk, pojawia się nieodparta chęć kierować, przy czym wyłącznie w dobrej wierze.
Najczęściej funkcji własności i zarządzania firmą łączą. Musiałem pracować w organizacjach, w których dominujący akcjonariusz wchodził do zarządu i był głównym wykonawczym twarz. Założyciele stworzyli biznes firmy, to sprawa ich życia, wiążą z nim swoją samorealizację. Bardzo często to uniemożliwia im odejść od władzy wykonawczej pozycji w radzie nadzorczej. Nie bez powodu licząc się ludźmi, którzy lepiej znają sytuację w firmie, wnioskują, że mogą towarzyszyć jej w całym cyklu życia. Czasem to działa, czasem staje się śmiertelne dla biznesu.
Prawda, najprawdopodobniej w środku. Jest całkowicie w porządku, gdy na pewnym etapie słowa akcjonariusze decydują się odejść od “operacyjnych” i zająć się strategicznymi zagadnieniami.
“Jednolitość” nie równa się “skuteczności”
Zróżnicowanie składu rady nadzorczej — bardzo ważny czynnik. Przekonałem się, jak bardzo to dodaje barw i różnorodności. Kobiety widzą sytuację inaczej niż mężczyźni. Młodzież — inaczej niż ludzie dojrzali. Szpakowate profesjonaliści branży nie są silne w nowych trendach, oczywistych dla nowej generacji. Różnice w podejściach odkrywają możliwości, aby wylogować się z niektórych zagrożeń.
W ten sposób zorganizowane ład korporacyjny Moskiewskiej giełdy. Oto, gdzie jest zróżnicowanie według płci, wieku, narodowości i, co też jest bardzo ważne, z zawodu. Tam są ludzie z finansów i IT, z sektora publicznego i prywatnego, przedstawiciele akcjonariuszy i niezależne dyrektora. Aktywnie działają komitety, które перелопачивают dużą ilość pytań.
Wartość niezależnego dyrektora — z własnego punktu widzenia
U nas w radach dyrektorów przedstawiciele państwa w poważnych sprawach głosują w dyrektywie. Jest oczywiste sprzeczności z ideą ładu korporacyjnego. Raz jest dyrektywa — nie ma znaczenia, kto podniesie rękę. Ale nawet w takim radzie, gdzie dominują przedstawiciele państwa, niezależni dyrektorzy nie są bezużyteczne.
Niezależny dyrektor niezależny przede wszystkim od samej firmy. Nie ma subiektywnych odpowiedzialności wobec akcjonariuszy, ani przed top managera, nie jest ani klienta, ani dostawcą. Nie ma априорной zadania być w opozycji. Jego zadaniem jest kierować się swoim kompem, zdrowym rozsądkiem i zachować swoją reputację.
Niezależni dyrektorzy notorycznie czują się swobodniej w wyrażeniu swojego zdania i dlatego mogą naprawdę poprawić sytuację. Ich punkt widzenia nie zawsze bije pozycję właściciela, ale rozbieżność sygnał. Jeśli posiadający zaufaniem ludzie głosują nie na poparcie akcjonariuszy lub zarządzania, a za interesy firmy, warto się nad tym zastanowić.
W oczach właścicieli ryzyko jeszcze przewyższają korzyści
Firma, gdzie praktycznie wszyscy członkowie niezależni, — dla nas jeszcze jutrzejszy dzień. Dziś dominujące właściciele kontrolują większość w radzie nadzorczej, co najmniej 50% koncentruje się na konkretnych rękach. A klasyczne firmowe historii gospodarek rozwiniętych pojawiają się, gdy największy akcjonariusz posiada maksymalnie 2% firm, a pozostała własność rozłożone na ogromną liczbę ludzi. W takich firmach nie ma skumulowana siły, aby dokonać zależnej kandydaturę. W związku z tym akcjonariusze tam idą po drodze zatrudniania osób z reputacją.
Dlaczego u nas kontrolujące akcjonariusze, starając się nie wypuścić ze swoich rąk bezpośrednią kontrolę? Dlatego, że tylko osobista obecność (bezpośrednie lub za pośrednictwem absolutnie zaufanych osób) może uchronić od nieprzewidywalnych skutków. Myśli akcjonariuszy mniej więcej takie: “Jak to contract osoba będzie zarządzać moją własnością? Ja u siebie nie ukradnę, a druga osoba — być może”. I to небезосновательный strach. Mamy wiele przykładów, gdy utrata kontroli przedsiębiorstw prowadzi do utraty biznesu.
Istnieją przypadki, gdy firmy rozpraszają rady nadzorczej. Rozgłos im mało interesująca, rynek kapitałowy непривлекателен, są inne źródła. Oni uważają, że ryzyko w zarządzaniu korporacyjnym więcej niż plusów. A ryzyko jest naprawdę. Teraz temat jest mniej ostro, ale naszym rynku dobrze znakiem “гринмейл”: człowiek kupuje w zawieszeniu, 0,1% akcji i wkłada kij w koło firmy.
System barier
Na początku rozwoju naszego ładu korporacyjnego prywatne firmy wychodziły w przestrzeń publiczną. Teraz, niestety, ich liczba maleje, a rośnie udział sektora publicznego.
Przykry paradoks w tym, że nawet pozytywne działania państwa powodują tym samym rezultatem. Powiedzmy, że państwo zmusza przedsiębiorstw państwowych zajmować się innowacjami, te wykupują na rynku firmach, i dzięki temu znowu rośnie udział госсобственности i zmniejsza się udział sektora prywatnego. Plus jest taki system — szybka transmisja woli państwa. Minus — wzrost liczby obiektów pod jego kontrolą.
Zasadniczo państwo w osobie swoich instytucji i przedstawicieli nie wierzy w narzędzia zarządzania korporacyjnego. Ma domniemanie braku zaufania do sektora prywatnego w ogóle. Gwoli sprawiedliwości trzeba powiedzieć, że były przykłady, kiedy i prywatny biznes zachowywał się w nie najlepszy sposób. Ale jeszcze w dyskusjach końca lat 1990-tych i na początku 2000 roku twierdzi, że państwo nadal pozostaje “trendy”. Ma wiele wahaczy, aby otrzymywać od aktywów coś, czego ono chce. Wyjście państwa z własności nie zmienia faktu, że przedsiębiorstwo pozostaje na jego terenie i w jego jurysdykcji. Uprzywilejowanie akcji, państwo wygrywa kosztem tego, że kwitnące przedsiębiorstwo płaci podatki i tworzy miejsca pracy.
Gdyby instytucje ładu korporacyjnego u nas były rozwinięte państwo zobaczył i inne sposoby, aby chronić swoje interesy — nie tylko w prawo własności. A więc państwo postanowiło nie ryzykować, i duże aktywa z dala od niebezpieczeństwa ponownie weszły w zakres jego bezpośredniej kontroli.
Do tego zewnętrzny popyt na prawidłowe zarządzanie spada. Go tworzą przede wszystkim kredytodawcy i inwestorzy. A w Rosji międzynarodowym inwestorom lub zabronione inwestować, czy to będzie dla nich zbyt duże ryzyko.
Rosnące zainteresowanie średnich firm
Mam doświadczenie w pracy w radzie dyrektorów niepublicznych firmy, która, bez względu na wszystkie okoliczności, nie traci nadziei i trzyma w głowie go public. Firma zaczęła tworzyć historię swojego ładu korporacyjnego, robi szczegółowy audyt, publikuje raporty, zaprasza dyrektorów niezależnych. Wydawało by się, że to nonsens — im w ogóle nie jest potrzebny rada dyrektorów! Po co oni to robią? Oprócz nadziei na przyszłość, jest i drugi cel — uzyskać wiedzę od osób, które nie są związane z firmą, ale mają duże doświadczenie na rynku.
Komitet nominacji i wynagrodzeń — też ważne biznes-praktyka, niezależnie od tego, czy firma chce stać się publiczną lub nie chce. Jeśli właściciel i dyrektor generalny, nie bójcie się, jeśli pojawia się pytanie o преемничестве, to nie znaczy, że ktoś ci nie ufa. Każda firma powinna omówić i zrozumieć, kto jutro może zastąpić dyrektora generalnego. To normalna praktyka, co oznacza, że mają odpowiedzi na nieoczekiwane problemy.
Ład korporacyjny potrzebuje визионерах
Dyrektorzy muszą wyciągnąć zarządzanie z jego głębokiego zawodowego wykopu. Moim zdaniem, rad dyrektorów brakuje zdolności do визионерству. Ogromna liczba firm z top 500 magazynu Fortune za ubiegły wiek po prostu osłabło w dym. Oni przespali przyszłość, a przyszłość nadszedł i zniszczyła je. Firma Kodak zbankrutował, nie wierząc w cyfrową fotografię, którą sama wymyśliła.
Udział Xerox w początku lat 1980-tych przekracza 3/4 rynku, dla 95% użytkowników była potrzebna jedna funkcja. Canon stworzył bardzo proste urządzenie, ale вложилась w narzędzia-ośrodki na całym świecie. I udział Xerox przez 4 lata spadła poniżej 25%.
redakcja poleca
Karty w ręce: cztery cechy prawdziwego lidera
Dlaczego lidera trzeba przyznać się do swoich błędów