53 partijen deden mee aan de eerste algemene verkiezingen, meer dan de helft won geen zetels

Er is een krachtige rol die cijfers kunnen spelen bij het vertellen van het leven van een democratie. Terwijl India stemt bij de 18e Lok Sabha-verkiezingen, halen we enkele sleutelcijfers naar boven die de electorale politiek van het land de afgelopen decennia hebben bepaald. Data Proof, een zevendelige serie, vertelt het verhaal van de verkiezingen in India aan de hand van cijfers.

Bij de eerste algemene verkiezingen in India, gehouden tussen 1951 en 1952, streden en streden verschillende partijen voor hun leiders op de meest innovatieve manieren. Drieënvijftig partijen deden mee aan de verkiezingen, elk met vooraanstaande leiders die een geschiedenis van politieke actie hadden in de jaren voorafgaand aan de onafhankelijkheid. Veertien daarvan waren nationale partijen.

De macht was geconcentreerd in de handen van het Congres, dat de voornaamste begunstigde was van de nationalistische beweging. Het vocht voor 425 van de 489 zetels, verspreid over 25 staten en Union Territories.

Advertentie

Prominent onder degenen die tegen het congres waren, waren de Kisan Mazdoor Praja-partij (KMPP) van JB Kripalani, de socialistische partij die werd vertegenwoordigd door een jonge en rebelse Jayaprakash Narayan, en de All India Bharatiya Jana Sangh opgericht door Shyama Prasad Mookerjee, professor Balraj Madhok en Deendayal. Upadhyay. Terwijl KMPP streed op 145 zetels in 16 staten, vocht de Socialistische Partij op 254 zetels in 21 staten. Beide partijen waren dissidenten van het Congres en beschuldigden dit Congres ervan zijn verplichtingen jegens de armen niet na te komen. Het waren linkse partijen die beweerden de idealen van het Gandhiaanse Congres hoog te houden, namelijk de belangen van de boeren en arbeiders boven alles te stellen.

De Bharatiya Jan Sangh vocht voor 94 zetels in 15 staten en universiteiten met als doel de Hindoes te consolideren als hun belangrijkste stemblok.

Tot de andere nationale partijen behoorden de Bolsjewistische Partij van India (BPI), die slechts één zetel in West-Bengalen betwistte, de Communistische Partij van India (CPI), die in 49 zetels in 14 staten vocht, en de Akhil Bharatiya Ram Rajya Parishad (RRP). ) op 31 zetels in 10 staten.

Toen waren er maar liefst 39 regionale partijen, elk gebaseerd op etniciteit en religie. De Jharkhand-partij in Bihar bijvoorbeeld, die met zeven zetels werd betwist, met als motto een aparte staat voor de inheemse bevolking te creëren. Op dezelfde manier was de Cochin-partij, die in Travancore op één zetel vocht, tegen integratie met de staat en ging naar de stembus met de slogan ‘Cochin voor Cochinieten’. Andere regionale partijen waren onder meer de Madras State Muslim League, die op één zetel in Madras streed, de Kuki National Association, die opnieuw tegen de peilingen vocht vanuit slechts één zetel in Manipur, en de Zamindar-partij, die op vijf zetels uit Punjab streden. >Advertentie

Deze diverse partijen voerden de meest levendige verkiezingscampagne, via openbare bijeenkomsten, huis-aan-huiscampagnes en het gebruik van beeldmateriaal. Historicus Ramachandra Guha citeert in zijn boek India After Gandhi politicoloog Richard Park, die aan de vooravond van de verkiezingen schreef: “De leidende Indiase partijen en partijwerkers worden door die van geen enkel ander land overtroffen wat betreft verkiezingsvaardigheid, dramatische presentatie van kwesties, politieke welsprekendheid, of beheersing van de politieke psychologie.”

Ondanks het grote aantal keuzes was de populariteit van het congres duidelijk wijdverbreid. Het kwam als winnaar uit de bus met 364 zetels. De partij won 44,99 procent van de stemmen. Een van de opmerkelijke nederlagen in het congres was die van BR Ambedkar in Bombay, die verloor van een obscure melkboer genaamd Kajrolkar.

Ook uit Data Proof | Met slechts 14% vrouwelijke Lok Sabha-leden loopt India nog steeds achter op zijn buurlanden

De partij met het op een na hoogste aantal zetels was de CPI, hoewel deze met 16 zetels en 3,29 procent van het totale stemaandeel mijlenver achterbleef op het Congres. De Socialistische Partij volgde met twaalf zetels en de KMPP won negen zetels. De Bharatiya Jana Sangh won drie van de 94 zetels die het betwistte en 3,06 procent van het totaal aantal stemmen. Bovendien wonnen er 37 van de 533 onafhankelijke kandidaten.

Zevenentwintig partijen, wat meer is dan de helft van het aantal dat meedeed, wonnen geen zetels. Bovendien wonnen vijf partijen één zetel.

Meer Premium Stories