Praat met studentendemonstranten door het hele land en hun verontwaardiging is duidelijk: ze zijn geprikkeld door de omvang van de dood en vernietiging in de Gazastrook en zullen het risico lopen gearresteerd te worden om voor de Palestijnse zaak te vechten.
Voor de meesten van hen speelt de oorlog zich af in een land waar ze nog nooit een voet hebben gezet, waar de doden – 34.000 tot nu toe, volgens de lokale gezondheidsautoriteiten – alleen bij hen bekend zijn door wat ze online hebben gelezen of gezien.
Maar voor velen liggen de problemen dichter bij huis, en tegelijkertijd veel groter en breder. In hun ogen is het Gaza-conflict een strijd voor gerechtigheid, gekoppeld aan kwesties die ver weg lijken. Ze zeggen dat ze gemotiveerd zijn door politieoptreden, mishandeling van inheemse volkeren, discriminatie jegens zwarte Amerikanen en de impact van de opwarming van de aarde.
Advertentie 
Terwijl pro-Israëlische studenten hun tegenprotesten opvoeren op een aantal campussen , zou het klimaat de komende dagen nog gespannener kunnen worden. (Reuters Photo)
In interviews met tientallen studenten in het hele land de afgelopen week beschreven ze in opvallende mate het brede prisma waardoor ze naar het Gaza-conflict kijken, wat hun urgentie – en weerspannigheid helpt verklaren.< /p>
Ife Jones, een eerstejaarsstudent aan de Emory University in Atlanta, bracht haar huidige activisme in verband met de Civil Right Movement uit de jaren zestig, waaraan haar familie had deelgenomen.
“Het enige wat ontbrak waren de honden en het water”, zei Jones over de huidige terugslag naar de demonstranten.
Veel demonstranten hebben smeekbeden van universiteitsbestuurders afgewezen, zichzelf aan banken vastgeketend en gebouwen overgenomen. Nu hebben de demonstranten te maken gehad met hardhandig optreden, met honderden arrestaties in de afgelopen 24 uur op veel scholen, waaronder Columbia University.
Advertentie
Terwijl pro-Israëlische studenten hun tegenprotesten opvoeren op een aantal campussen zou het klimaat de komende dagen nog gespannener kunnen worden.
In interviews met tientallen studenten in het hele land de afgelopen week beschreven zij op opvallende wijze het brede prisma waardoor zij naar het Gaza-conflict kijken, wat hun urgentie – en weerzin – helpt verklaren. (Reuters Photo)
In interviews was het taalgebruik van veel demonstranten ook onderscheidend. Studenten hebben hun verklaringen vrijelijk gezouten met academische termen als intersectionaliteit, kolonialisme en imperialisme, allemaal om hun pleidooi te houden dat het lot van de Palestijnen het resultaat is van mondiale machtsstructuren die gedijen op vooroordelen en onderdrukking.
“Als milieuactivist zijn we er trots op dat we de wereld door intersectionele lenzen bekijken”, zegt Katie Rueff, een eerstejaarsstudent aan de Cornell University. “Klimaatrechtvaardigheid is een zaak van iedereen. Het beïnvloedt elke dimensie van identiteit, omdat het geworteld is in dezelfde strijd van het imperialisme, het kapitalisme en dat soort dingen. Ik denk dat dat zeker waar is voor dit conflict, voor de genocide in Palestina.”
Jawuanna McAllister, een 27-jarige promovendus in cel- en moleculaire biologie aan Cornell, wees op de naam van de studentengroep waarbij ze is aangesloten: de Coalition for Mutual Liberation.
Advertentie
“Het staat in onze naam: wederzijdse bevrijding”, zei McAllister. “Dat betekent dat we een antiracistische, anti-imperialistische, antikolonialistische organisatie zijn. Wij geloven dat niemand van ons vrij kan zijn en het respect en de waardigheid kan hebben die we verdienen, tenzij we allemaal vrij zijn.”
Bijna alle protestgroepen willen een onmiddellijk staakt-het-vuren en een of andere vorm van desinvestering van bedrijven die belangen hebben in Israël of in het leger. Maar omdat alles met elkaar verbonden is, hebben sommige demonstranten andere onderwerpen op hun agenda.
De studentenbeweging ter ondersteuning van de Palestijnen is in de loop van tientallen jaren opgebouwd door verbanden te leggen met andere kwesties. Students for Justice in Palestine, een losjes verbonden confederatie die begin jaren negentig ontstond aan de Universiteit van Californië, Berkeley, nodigde bewust andere activisten uit – milieuactivisten, tegenstanders van de Amerikaanse interventie in Latijns-Amerika, critici van de Golfoorlog – en verbreedde daarmee de mogelijkheden van de groep. basis.
Tegenwoordig claimt de nationale stuurgroep van de groep meer dan 200 autonome hoofdstukken, waarvan de meeste in de Verenigde Staten. En ze werken vaak samen met andere studentengroepen.
Advertentie
Coalitievorming is een bron van kracht en trots, waardoor demonstranten het gevoel krijgen dat een groot deel van de wereld achter hen staat.
Maar geleerden zeggen dat deze huidige beweging, die veel pro-Israëlische studenten en alumni woedend heeft gemaakt, sterk verschilt van de bewegingen tegen de apartheid in Zuid-Afrika of de oorlog in Vietnam.
In interviews weigerden veel studenten in te gaan op vragen over Hamas, de militante groep die leiding gaf aan de aanslagen van 7 oktober in Israël waarbij 1.200 mensen. Velen zeiden eenvoudigweg dat de aanvallen verschrikkelijk waren. (Reuters-foto)
In de jaren zestig, tijdens demonstraties tegen de oorlog in Vietnam, was er geen enkel kiesdistrict dat zich aangevallen voelde als etniciteit, zegt Timothy Naftali, die openbaar beleid doceert aan Columbia, hoewel hij erkende dat student-soldaten of die van het Reserve Officers' Training Corps, of ROTC, zouden het doelwit zijn geweest.
“Ik kan me voorstellen dat deze demonstraties nu op een veel grotere manier een gevoel van onveiligheid creëren dan de anti-oorlogsdemonstraties tijdens Vietnam,” zei Naftali.
p>Advertentie
Een groot deel van de kloof concentreert zich vandaag de dag rond Hamas en antisemitisme.
Lees ook | Pratap Bhanu Mehta schrijft: Achter de woede van studenten in de VS schuilen drie crises: democratie, universiteit, protest
In interviews weigerden veel studenten deel te nemen toen ze werden gevraagd naar Hamas, de militante groep die de aanslagen van 7 oktober in Israël leidde, waarbij 1.200 mensen om het leven kwamen. mensen. Velen zeiden eenvoudigweg dat de aanvallen verschrikkelijk waren.
Maar Lila Steinbach, senior aan de Washington University in St. Louis, erkende dat de aanslagen ingewikkelde emoties opriepen. Ze kent mensen die bij de aanslagen zijn omgekomen en gegijzeld. Net als veel van de demonstranten is ze Joods opgevoed.
“Wat er op 7 oktober gebeurde was een test voor mijn politiek, als iemand die zich inzet voor liberalisering en dekolonisatie,” zei ze, en voegde eraan toe: “Het is moeilijk om niet al het geweld dat door Hamas wordt gepleegd te veroordelen.”
Advertentie 
Toch voegde ze eraan toe: “Ik weet ook dat het geweld van de Israëliërs en het geweld van het Amerikaanse imperialisme en de omstandigheden die door deze actoren worden gecultiveerd, verantwoordelijk zijn voor het aanwakkeren van terrorisme. Als je opgroeit in een openluchtgevangenis en wees bent en je wordt verteld dat de Israëliërs schuldig zijn, waarom zou je ze dan niet geloven?”
Antisemitisme, zeiden bijna alle studentendemonstranten, is een echte zorg.
Maar ze zeiden dat ze het gewoon niet om zich heen zien – niet in hun kampementen, niet onder de andere demonstranten, niet in hun gezangen, zoals als ‘van de rivier naar de zee’. (Volgens hen is ‘van de rivier naar de zee’ geen oproep om de staat Israël weg te vagen, maar een oproep tot vrede en gelijkheid.)
Zondag bleven enkele tientallen demonstranten rondhangen het kampement aan de Universiteit van Pittsburgh. Alexandra Weiner, 25, lid van de faculteit wiskunde van de universiteit, zei dat ze opgroeide in de Tree of Life Synagoge, waar een blanke nationalist in 2018 elf gelovigen neerschoot.
Advertentie
Terwijl enkele tegendemonstranten had het kamp antisemitisch genoemd, zei ze: “Ik heb geen enkel gevoel van antisemitisme ervaren of gehoord.”
Later die dag marcheerden honderden demonstranten naar de campus en riepen op tot een staakt-het-vuren. Na een korte confrontatie met de politie werden er twee gearresteerd. Dinsdag was het kampement verdwenen.