Wat zal Iran doen na de aanval op de ambassade van Damascus?

Zodra de foto's van verwoeste gebouwen, onderdeel van een Iraans ambassadecomplex in de Syrische hoofdstad Damascus, online verschenen, werd de vraag gesteld: Hoe zou Iran reageren?

Bij de luchtaanval kwamen volgens Iraanse staatsmedia dertien mensen om het leven. Onder hen waren vijf officieren en twee generaals van de Iraanse Revolutionaire Garde. Verschillende Syriërs werden ook gedood, maar zijn niet geïdentificeerd.

De luchtaanval op het gebouw, gemarkeerd als “consulaire afdeling van de Iraanse ambassade” en blijkbaar gesloten vanwege een feestdag, werd algemeen toegeschreven aan Israël, ook al gaven Israëlische functionarissen geen commentaar op de aanval. Israël erkent zelden aanvallen op Iraanse doelen, hoewel andere nieuwsbronnen, waaronder de New York Times en Reuters, anonieme Israëlische functionarissen citeerden die erkenden dat zij de luchtaanval hadden uitgevoerd.

Advertentie

Iraanse functionarissen reageerden boos. De hoogste leider van Iran, ayatollah Ali Khamenei, schreef dat Israël ‘gestraft zal worden door de handen van onze dappere strijders’. – een verklaring die waarnemers suggereerden dat de vergelding rechtstreeks uit Iran zou kunnen komen, in plaats van uit zijn bondgenoten.

Iran steunt een aantal groepen in de regio met verschillende mate van materiële, militaire, financiële en adviserende hulp. Dit omvat Hamas in Gaza, de Houthi-rebellen in Jemen en verschillende milities in Irak, die de neiging hebben Amerikaanse bases daar aan te vallen als vergelding voor Israëlische acties in het verleden. Het omvat ook Hezbollah in Libanon, dat een belangrijke politieke en maatschappelijke rol speelt in het land en de machtigste van verschillende Iraanse bondgenoten is.

Wat gaat Iran doen?

De De aanval op het ambassadecomplex in Damascus ‘brengt de confrontatie van Israël met Iran en Hezbollah naar een nieuw hoogtepunt,’ schreef journalist Amos Harel deze week in het Israëlische dagblad Haaretz. “Dit is misschien wel de gevaarlijkste ontwikkeling aan het noordfront sinds de oorlog in Gaza bijna zes maanden geleden begon.”

Maar tot nu toe, vervolgde Harel, zijn het niet Iran of Hezbollah die de inzet aan de Israëlisch-Libanese grens hebben verhoogd. “Voor een groot deel was het feitelijk Israël dat consequent de prijs verhoogde die het eiste van zijn noordelijke tegenstander,” schreef hij, waarin hij uitlegde dat de Israëlische doelgroep zich heeft uitgebreid, evenals de mate waarin Israëlische aanvallen buitenlands grondgebied bereiken.

Advertentie

Iran kent de regels van het spel van “afschrikking” het speelt met Israël en de VS, maar zal zich schamen als het niet reageert, vertelde de Iraakse onderzoeker en politiek analist Hamid al-Kafaei aan DW Arabic. Al-Kafaei denkt echter niet dat Iran direct zal reageren. “Iran … weet heel goed dat er geen grenzen zijn aan welke Israëlische reactie dan ook,” zei al-Kafaei.

Iran is zelf niet van plan iets groots te doen, bevestigt Sharan Tabari, een Brits-Iraanse journalist en een expert op het gebied van de IRGC gevestigd in Londen. “Maar het zal zijn proxy's in staat stellen meer te doen.”

De meeste acties die de volmachten ondernemen, zouden kunnen worden voorkomen of ongedaan gemaakt door Israël, de VS of andere bondgenoten, legt ze uit, wijzend op de manier waarop Houthi-aanvallen op de Rode Zee zijn tegengegaan. “Het zullen dus allemaal kleine dingen zijn. Maar Iran zal die voor binnenlandse consumptie vergroten,” zegt hij. Tabari betoogt.

Wat zullen andere landen in het Midden-Oosten doen?

Een aantal landen in de regio veroordeelden de aanval op het Iraanse ambassadecomplex. Saoedi-Arabië zei dat het elke aanval op diplomatieke faciliteiten heeft afgewezen en ook de Verenigde Arabische Emiraten, Irak, Jordanië, Oman en Qatar uitten hun ongenoegen.

Advertentie

Israël heeft zich eerder gericht op wat het beweert Iraanse militaire doelen in Syrië te zijn, maar ze hebben niet dezelfde regionale reactie gekregen. Lokale experts zijn van mening dat dit komt omdat dit de eerste keer is dat Israël zich op ambassadeterreinen heeft gericht – dat wil zeggen dat dit in feite een aanval is op soeverein Iraans grondgebied – en niemand verdere aanvallen op diplomatieke gebouwen wil zien, in strijd met internationale normen en regels, of een regionale oorlog als gevolg.

De rol van de VS

Amerikaanse functionarissen lieten Teheran snel weten dat ze geen rol hadden gespeeld in de staking en waarnemers zeggen dat dit wel het geval is. Het is duidelijk dat de VS liever hebben dat de situatie in het Midden-Oosten wordt gekalmeerd, vooral met de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november.

Netanyahu staat onder druk van Washington en hij heeft ‘geen tijd meer om de oorlog in Gaza te voeren’. Nicholas Heras, senior directeur strategie bij het in Washington gevestigde New Lines Institute, vertelde persbureau AFP. “[Hij] wendt zich in plaats daarvan tot Libanon en Syrië om de Iraanse regionale militaire inspanningen te verzwakken … in een poging de belangrijkste en meest doorgewinterde IRGC-commandanten te elimineren om de Iraanse planning en capaciteiten te verzwakken.”

Vanuit Israëlisch gezichtspunt maken de conflicten met Hamas en Hezbollah deel uit van één oorlog die door de Iraniërs vanuit Damascus wordt gevoerd, voegde Heras eraan toe. Netanyahu zou verwachten dat de VS zich bij Israël zouden aansluiten als er een grootschalige oorlog met Iran zou uitbreken, zei hij.

Advertentie

Een grotere oorlog?

's 8220;Noch Israël, noch Iran hebben het vermogen of de zin om een ​​grote, regionale oorlog aan te gaan,’ De in Londen gevestigde onderzoeker Tabari vertelde DW. En dat is om een ​​heel belangrijke reden, vervolgde ze. Ze hebben eenvoudigweg niet de steun van hun eigen volk.

Recente opiniepeilingen laten zien dat de politieke populariteit van Netanyahu afneemt bij de Israëlische kiezers en dat de Israëlische regering onder Netanyahu werkelijk te ver zijn gegaan in hun strijd tegen Hamas, dat bondgenoten over de hele wereld van zich heeft vervreemd,” zegt ze.

“Voor Israël is het [een oorlog] politiek misschien minder gevaarlijk, omdat de regering van Netanyahu hoe dan ook zal worden vervangen,” concludeerde Tabari. ‘Maar voor Iran zou het [politiek] kostbaarder kunnen zijn. De Iraanse regering heeft niet de steun van het volk en dit zou wel eens de laatste nagel aan de doodskist kunnen zijn, en tot een regimeverandering in Iran kunnen leiden.”