Een schooljongen die de gewonden hielp contact op te nemen met hun familie terwijl zijn moeder eerste hulp verleende; een eigenaar van een apotheek die gratis tetanusinjecties toediende; een groep dorpelingen die lege cementzakken met de hand hechtten om ‘brancards’ de gewonden dragen; een gepensioneerde overheidsfunctionaris die de hele nacht voor ongeveer 50 kinderen zorgde; een eigenaar van een kruidenierswinkel die gratis voedsel en water leverde.
Dit waren een van de eerstehulpverleners van De stad Bahanaga en het dorp Kamarpur in het Balasore-district van Odisha, toen de botsing tussen de Chennai-gebonden Coromandel Express, de SMVT Bengaluru-Howrah Express en een goederentrein plaatsvond nabij station Bahanaga Bazar rond 19.00 uur op vrijdag .
Soubhagya Sarangi, 25, eigenaar van een apotheek op de begane grond van een gebouw op amper 50 meter van de plaats van het ongeval, toont twee lege dozen met tetanusinjecties (elke doos bevatte 500 doses) die hij toediende aan de overlevenden.
Moet lezen | 'Ik heb het lichaam van mijn zoon met mijn eigen handen verplaatst': in de overvolle gezondheidscentra van Balasore lopen de littekens diep
“Ik rende naar buiten toen ik het harde geluid hoorde. Binnen een paar minuten werden mensen gereden op de weg gezet in de buurt van mijn winkel. Ik begon ze tetanusinjecties en pijnstillers te geven. mijn buren deden mee. Ik zorgde ook voor verband en andere medicijnen. Uiteindelijk ging ik om 4 uur naar huis”, zegt Sarangi.
Hij zegt dat hij ongeveer 8.000 euro moet hebben betaald. “Hoe kan ik om geld vragen? Ben ik geen mens', zegt hij.
Nilambar Behera, 64, een gepensioneerde overheidsmedewerker, woont op de eerste verdieping van het gebouw waarin de apotheek is gevestigd. “We hoorden een harde knal en renden naar buiten. We kunnen niet beschrijven wat we zagen. Mensen schreeuwden om hulp. We sprongen erin”, zegt Behera.
Zijn familie bood voedsel en onderdak aan ongeveer 50 kinderen die onder de geredden waren. “Ze waren 14-15 jaar oud, uit Patna. We hielden ze op ons terras en voerden ze. Ze waren bij ons tot de volgende ochtend. We hebben ze de volgende dag overhandigd aan de autoriteiten”, zegt Behera's vrouw, Rinamani (50).
Advertentie
Hun zoon, Chandan Kumar, die een onderwijscentrum runt, was een van degenen die zich haastten om red de gevangenen. “Twee van mijn vrienden zaten in de trein. Ze slaagden erin me op mijn mobiel te bellen en ik ging ze zoeken. Ik heb ze kunnen redden, ze waren allebei gewond… Toen waren er nog zoveel anderen. Terwijl ik probeerde een paar anderen naar buiten te brengen, kreeg ik een diepe snee in mijn rechtervoet. Ik moest hechtingen krijgen… We waren daar de hele nacht”, zegt hij.
Hun buurman, Jhulan Das, wiens man bij de spoorwegen werkt, verleende eerste hulp aan de overlevenden, terwijl haar 12-jarige zoon, Riddhiman, de gewonden hielp contact op te nemen met hun families.
“ Velen van hen hadden zich in de buurt van ons huis verzameld. Mijn moeder verleende eerste hulp aan de gewonden… Ik heb gebeld met de nabestaanden van de gewonden… Ze waren razend”, zegt Riddhiman.
Advertentie
Tegenover hun huis staat Laxmi Stores, een kruidenierswinkel van de 58-jarige Mahesh Kumar Gupta, die voor gratis drinkwater en droogvoer zorgde. “Aanvankelijk sloot ik de winkel om te helpen bij reddingsoperaties. Maar later hield ik de winkel tot laat in de nacht open om water en droog voedsel te leveren”, zegt Gupta.
Lees ook | Odisha treinongeluk: Buiten AIIMS wachten sommigen op lichamen, anderen doorzoeken foto's
Ongeveer 100 meter van Gupta's winkel in Bahanaga Bazar herinnert Soumyaranjan Lulu, 33, ook een winkeleigenaar, zich hoe hij en enkele anderen op de ontspoorde rijtuigen klommen en ramen openbraken om de gevangenen te redden.
“Mensen schreeuwden om hulp. We pakten een ijzeren staaf en braken een raam open. We hebben er zoveel mogelijk weggesleept. Ik heb niet geteld hoeveel. Twee van hen stierven op mijn schouders. Ik liet ze op de weg achter en ging weer naar binnen', zegt hij.
'We namen waterzakken en goten het over de gewonde passagiers. Er lagen uiteengereten lichamen om hen heen”, zegt Harihar Mohanty, 55, een andere winkeleigenaar.
Aan de andere kant van de plaats van het ongeval, in het dorp Kamarpur, zegt Pratap Singh, 45, een metselaar, dat ze lege cementzakken met de hand hebben genaaid om ‘brancards’ om de gewonden te dragen.
Advertentie Lees ook | Overlevenden van treinongeluk Odisha uit Karnataka vertellen over horror: 'De beelden zullen me mijn leven lang achtervolgen'
“We haastten ons naar de locatie toen we het harde geluid hoorden. Mensen schreeuwden om hulp. We hadden geen brancards om de gewonden te dragen, dus hechtten we lege cementzakken. Ik leende een gassnijder van mijn vriend en probeerde een coupé te openen”, zegt Singh.
Zijn buurvrouw Lily Hansda, 28, ook een arbeider, was een van de dorpelingen die hielpen bij reddingsoperaties. “We hebben ons best gedaan om er zoveel mogelijk te redden. Velen waren al dood. Velen hadden hun armen en benen in stukken gehakt… We hebben daar tot de ochtend gewerkt', zegt hij.
Advertentie
'Politie en officiële reddingsteams kwamen veel later… Mijn kleren waren rood van het bloed van de gewonden', zegt Bhagaban Hembram, 35, een boer.
Lees ook
Brug over Ganga 'stort in', zegt Bihar geplande sloop Na 2 verklaringen tegen hem trekt minderjarige de aanklacht tegen WFI-chef in… Odisha treinongeluk: Passagierstreindiensten worden hervat op herstelde sporen … Dag nadat zijn hulpsheriff de instorting van de brug had aangekondigd, geeft Nitish 'arme … < p>“Het was niet alleen ons dorp. Mensen uit de omliggende dorpen en het Bahanaga-marktgebied waren de eersten die bereikten”, zegt Satyanarayan Mullick, 30, een arbeider. © The Indian Express (P) Ltd
