198 vissers deze maand vrijgelaten, maar meer dan 500 Indiërs zitten nog steeds vast in Pakistaanse gevangenissen: RTI-gegevens

0
53

Op 11 mei werd een partij van 198 Indiase vissers die wegkwijnden in een gevangenis in Pakistan, overgedragen aan de Indiase autoriteiten in Wagah. Meer dan 500 anderen, onder wie niet-vissers, zitten echter nog steeds in de gevangenis in het buurland ondanks het feit dat ze hun gevangenisstraf hebben uitgezeten, volgens gegevens die zijn verkregen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (MEA) van de Unie in het kader van de Right to Information (RTI) Act.

In reactie op een reeks RTI-aanvragen die de afgelopen twee jaar zijn ingediend door Venkatesh Nayak van het Commonwealth Human Rights Initiative (CHRI), zei de MEA dat 455 vissers – allemaal gearresteerd sinds 2018 – en 51 “Indiase gevangenen (civiel)” of niet -vissers blijven in Pakistan. Van de 51 “Indiase gevangenen (Civil)” zijn er zes vrouw.

Uit de gegevens blijkt dat in 2018 45 vissers zijn gearresteerd; 138 in 2019; 130 in 2020; 221 in 2021; en 120 in 2022. Met de vrijlating van 198 vissers en de dood van één die een week voor zijn aanstaande vrijlating stierf, zitten nog steeds 455 vissers achter de tralies. Alle vissers zijn ondergebracht in de Malir District Prison and Correctional Facility in de stad Karachi in Landhi.

Volgens berichten in de Pakistaanse media is de gevangenis gebouwd om maximaal 1.800 gevangenen te huisvesten. Echter, vanaf december 2022, met 7.000 gedetineerden, was de capaciteit van de faciliteit overschreden.

Alle 455 vissers zijn vastgehouden op grond van de Pakistaanse Visserijwet van 1987, die een maximale gevangenisstraf van niet meer dan twee maanden voorschrijft voor twee specifieke overtredingen: vissen met dynamiet en vissen met gif of kalk of een ander schadelijk materiaal.

>

De RTI-gegevens zeggen dat van de 51 “Indiase gevangenen (civiel)” die op 1 januari in Pakistaanse gevangenissen zitten, er negen worden aangeklaagd op grond van de Pakistaanse Official Secrets Act (OSA) van 1923.

Van de negen, zes, die zijn veroordeeld onder OSA, zitten hun straf uit, terwijl twee anderen undertrials zijn. Een van de negen gevangenen die onder OSA zijn veroordeeld, heeft zijn straf van vijf jaar in december 2021 uitgezeten, maar vanaf 1 januari blijft hij in Central Jail, Lahore.

Uit de RTI-gegevens blijkt ook dat ondanks een door India en Pakistan in 2008 ondertekende overeenkomst de consulaire toegang tot gevangenen vaak werd uitgesteld. Volgens de Consulaire Toegangsovereenkomst van 2008 “biedt elke regering binnen drie maanden consulaire toegang aan onderdanen van het ene land die in het andere land zijn gearresteerd, vastgehouden of gevangengezet”.

Advertentie

Alle 138 Indiase vissers die in 2019 waren geboekt, kregen bijvoorbeeld pas consulaire toegang in 2021 (tussen 24 en 28 mei van dat jaar). Van de 130 vissers die in 2020 waren geboekt, kregen 129 dergelijke toegang tussen 24 en 28 mei 2021. De 221 vissers die in 2021 waren geboekt, kregen echter in hetzelfde jaar consulaire toegang (tussen 16 en 28 mei 2021) en evenzo kregen de 120 vissers geboekt in 2022 kregen in november van dat jaar consulaire toegang.

Uit gegevens die door de MEA aan CHRI zijn verstrekt, blijkt dat van de 51 “Indiase gevangenen (civiel)” in de Pakistaanse gevangenis, er 10 “geestelijk ongezond” zijn en toegelaten aan het Punjab Institute of Mental Health in Lahore.

Lees ook

Spoorwegen worstelen om te voldoen aan Vande Bharat-nummer, snelheidsdoelen< figure class="non_premium_icon">

'Vandaag wil de wereld om te weten wat India denkt': PM Modi landt in Del…

G20 ontmoet einde, Kasjmiri's hopen op heropleving van het toerisme

Nieuws Parlementsgebouw Live Updates: Mayawati roept Oppn op tot boycot v…

Van de zes vrouwen op de MEA-lijst van 51 gevangenen zijn er momenteel drie toegelaten aan het Punjab Institute of Mental Health. Twee vrouwen zijn in Lahore's Halfway Home Township, dat volgens de website is opgericht voor patiënten die zijn ontslagen uit psychiatrische ziekenhuizen maar “die nog moeten worden opgenomen in de samenleving”.