Dutch

Twee opstanden tegen kasten, een gedeelde erfenis

Mar 13, 2023

De tweehonderdste verjaardag van een van de vroegst geregistreerde anti-kastenbeweringen in Zuid-India werd gehouden op maandag 6 maart in Nagercoil, in aanwezigheid van Kerala Chief Minister Pinarayi Vijayan en Tamil Nadu Chief Minister MK Stalin. Vrouwen uit de Nadar-kaste, een OBC-gemeenschap, liepen voorop in deze militante openbare actie die bekend staat als 'Marumarakkal Samaram' en 'Channar Revolt' in Kerala en 'Thol Seelai Porattam' in Tamil Nadu. Hun eis was dat ze het bovenlichaam mochten bekleden, een keuze die toen beperkt was tot vrouwen uit de hogere kaste. Het vuur dat in 1823 werd aangestoken, verspreidde zich over de zuidelijke taluka's van het toenmalige Travancore-koninkrijk en zou pas worden gedoofd nadat in 1859 een koninklijke proclamatie was gedaan die aan de eis voldeed. die de administratie domineerde die tegen de eis was, had staatsmacht en fysieke intimidatie gebruikt tegen vrouwen die weigerden zich aan hun dictaat te onderwerpen.

Terwijl hij de menigte in Nagercoil toesprak, herinnerde Stalin zich de satyagraha-tempel in Vaikom, in het noorden van Travancore, die honderd jaar na de opstand van de bovenlakens plaatsvond, en zei dat Kerala en Tamil Nadu samen het eeuwfeest zouden moeten organiseren. Tijdens zijn toespraak nodigde Vijayan Stalin uit voor de inaugurele functie van de honderdste verjaardag van Vaikom Satyagraha. De Vaikom Satyagraha werd gehouden om alle kasten toegang te geven tot wegen die langs de Vaikom Shiva-tempel liepen. In tegenstelling tot de Channar-opstand, zag de Vaikom Satyagraha de deelname van hindoeïstische hogere kasten in grote aantallen. Er werd zelfs een savarnamars georganiseerd van Vaikom naar Thiruvananthapuram om aan de vraag van de satyagrahi's te voldoen.

Aanbevolen voor jou

Lees ook |Dalit-priesters in Kerala: 'Elke hindoe kan een brahmaan zijn'

Wat beide beweringen gemeen hebben, is de rol van kaste bij het bemiddelen van sociale relaties en het creëren van een nieuw publiek. De Channar-opstand van 1823 ging niet alleen over wat te dragen. Het betrof burgerrechten en de afwijzing van een door kaste opgelegde sociale orde en discipline. Het markeerde een churn in het Travancore-koninkrijk dat was veroorzaakt door de komst van een nieuwe moderniteit, in de regio geïntroduceerd door de Oost-Indische Compagnie en Britse missionarissen. Travancore was een hindoeïstisch koninkrijk, waar de soeverein regeerde namens Lord Padmanabha, de godheid die woont in Thiruvananthapuram, de zetel van de koninklijke macht. Aan het begin van de 19e eeuw namen de bevoegdheden van de soeverein echter af. De invloed van de Oost-Indische Compagnie nam toe en de Britse ingezetene was invloedrijk geworden in de aangelegenheden van het koninkrijk. Protestantse missionarissen die de steun van de Compagnie hadden, introduceerden hun eigen waarden die niet alleen waren gevormd door christelijke vroomheid, maar ook door Europese verlichting. Het is niet verwonderlijk dat veel onderdrukte gemeenschappen in de nieuwe religie een geloof vonden dat zich ook bevrijdde uit de onderdrukkende wurggreep van de kaste. De Channar-opstand was een uiting van keuzevrijheid door dit nieuwe publiek dat de kastenorde had verworpen die werd beschermd door de soeverein van Travancore.

Lees ook |In de VS, een grote stap tegen kastendiscriminatie

De jaren tussen het begin van de Channar-opstand en de Vaikom Satyagraha waren gedenkwaardig en veranderden de regio. De stoffenopstand inspireerde opstanden buiten het Travancore-koninkrijk in veel delen van het presidentschap van Madras. In het hart van de Thol Seelai Porattam, in de jaren 1830, begon Vaikunta Swami, geboren in een Nadar-familie, een radicale spirituele beweging die gelijkheid centraal stelde. Beïnvloed door de Tamil Siddha-traditie, daagde Vaikunta Swami de bewaarders van de kaste en de religieuze sfeer die het handhaafde uit – hij trok alle zetels van autoriteit in twijfel, oud en nieuw, inclusief de brahmanen, de koning en de missionarissen. Zijn roep om vrijheid omvatte alle gebieden van menselijke activiteit en de spirituele energie die hij ontketende, had op vele ongeziene manieren invloed op de hindoeïstische samenleving in Travancore. Sree Narayana Guru (1854-1928), die volgde, was zich terdege bewust van de dialectiek tussen de gemeenschap en het individu, de materiële en de spirituele sfeer. Zijn boodschap was: De mens is één soort, één geloof en één God. Guru zei ook: “Wat iemand doet voor zijn zelfgeluk/moet ook het geluk van de ander veiligstellen.” Hij erkende ook de koloniale moderniteit als een emancipatorische aanwezigheid.

Explained |Is misbruik van kaste-naam een overtreding volgens de SC/ST-wet? Dit is wat het Hooggerechtshof van Orissa zei

De Channar-opstand was een essentiële breuk waardoor een volk zijn potentieel kon ontdekken. In de jaren die volgden, maakte Travancore het Engelse onderwijs populair, introduceerde het de westerse geneeskunde en moderniseerde het de openbare diensten. Instituties werden seculiere ruimtes, natuurlijk als reactie op talloze gevallen van publieke actie en strijd. Een nieuwe reeks leiders – uit verschillende kasten en religies – leidde hervormingen binnen hun respectievelijke kasten/gemeenschappen en beïnvloedde grotere transformaties buiten hun invloedssfeer. Vaikom Satyagraha was een hoogtepunt van deze veranderingen. Guru en Gandhi speelden een belangrijke rol bij het vormgeven van de contouren. Als de Channar-opstand de bewering van een nieuwe communitaire identiteit markeerde, betekende de Vaikom Satyagraha de vorming van een inclusieve Malayali-identiteit. Beide opstanden verwierpen het primaat van kaste in openbare aangelegenheden. Ironisch genoeg, een reis die begon met vrouwen die beweerden dat ze keuzevrijheid hadden, had weinig van hen op de voorgrond toen een nieuw Maleisisch publiek opkwam.