Gierst heeft een hoge prioriteit gekregen in de begroting van de Unie, waardoor massale voeding een gespreksonderwerp is geworden in het nationale gezondheidsbeheer. Hoewel het gebruik van gierst in de missiemodus is geduwd, moeten we kijken naar de praktische realiteit van hun acceptatie. Zo is een groot deel van onze plattelandsbevolking, vooral degenen die dicht bij de armoede-index zitten, nog steeds afhankelijk van sterk gesubsidieerde rijst en tarwe. Dus de adoptie van gierst moet praktisch zinvol zijn om over te steken. Zes gierst in dit land zijn lokaal geteelde en winterharde gewassen. Logischerwijs mogen de productiekosten niet hoog zijn en moet de boer dienovereenkomstig worden gestimuleerd. Idealiter zouden gierst lager geprijsd moeten zijn dan gewone granen, zodat ze de gewone man kunnen bereiken. Het goede aan gierst is dat ze lange tijd kunnen worden bewaard en korte groeicycli hebben, dus er is geen reden waarom ze duurder zouden zijn dan veelgebruikte nietjes.
Het is duidelijk dat de druk op gierst zal leiden tot commercialisering en massaproductieprocessen. En hierin ligt de uitdaging bij het verwerken. Er kan sprake zijn van oververwerking in industriële eenheden en in dat geval kunnen gierst hun voedingswaarde verliezen en gewoon het zoveelste bewerkte en verpakte voedsel worden. Bij verwerking worden meestal de vezels verwijderd, waardoor de glycemische index (GI) van gierst daadwerkelijk wordt verlaagd. Dus dan ben je weer terug bij gierst met een hoge GI, wat betekent dat ze geen voordeel meer hebben ten opzichte van gepolijste rijst of tarwe. Het is daarom belangrijk om ervoor te zorgen dat er enige regelgeving is om productieprocessen te controleren. Er moet een duidelijk onderscheid worden gemaakt tussen bewerkte en onbewerkte gierst en de voedseletiketten moeten duidelijke voedingsinformatie bevatten, zodat de consument weet wat hij koopt.
Veel mensen denken ook dat gierst minder calorieën bevat, maar dat is niet zo, dus controle over de porties is net zo belangrijk. Ze bouwen verzadiging op omdat hun vezels en langzaam verteerbaar zetmeel ervoor zorgen dat je geen grote hoeveelheden kunt eten. Daarom is er een langzamere stijging van glucose. Maar als u gierst in onbeperkte hoeveelheden gaat consumeren, verliest u alle voedingswinsten.
Millets zijn granen voor warm weer, die al meer dan 5000 jaar op het Indiase subcontinent worden verbouwd en geconsumeerd. Ze behoren tot de grasfamilie, zijn veerkrachtig, hebben weinig water nodig en zijn dus zeer goed bestand tegen droogte en andere extreme weersomstandigheden. Ze hebben geen meststoffen nodig. Ze kunnen zich in ongeveer drie maanden ontwikkelen van zaad tot oogstklare gewassen.
Alleen verhalen van abonneesBekijk alles 'Vroege opsporing en behandeling kunnen ongeveer een derde van alle kankers genezen' Delhi Confidential: Meet, greet en part in Parliament Budget 2023: het juiste belastingregime kiezenMaandelijks abonnement om toegang te krijgen tot Budget Omdat het vezelrijke granen zijn, zijn ze een prima probioticum voor de microflora in onze darmen. De vezels in gierst hydrateren onze dikke darm en helpen constipatie te voorkomen. Millets zijn glutenvrij en zijn perfecte vervangers voor tarwe als je gluten wilt opgeven of lijdt aan coeliakie. Over het algemeen bevatten ze 7-12 procent eiwit, 2-5 procent vet, 65-75 procent koolhydraten en 10-12 procent vezels. Er worden drie grote gierst verbouwd in India — jowar (sorghum), bajra (parelgierst) en ragi (vingergierst). Er zijn verschillende andere 'kleine' gierst zoals vossestaart, kleine, kodo, proso en boerenerfgierst die in lokale regio's van India worden gekweekt. Elke grote gierstsoort heeft een aantal unieke eigenschappen. Het eiwitgehalte van jowar en bajra is ongeveer 10-11 g/100 g, wat ongeveer hetzelfde is als volkoren maar hoger dan rijst. Ragi heeft een lager eiwitgehalte (ongeveer 7 g/100 g). Het vezelgehalte van grote gierst (ongeveer 11 g/100 g) is vergelijkbaar met volkoren, maar aanzienlijk hoger dan geraffineerd tarwebloem of rijst (<3 g/100 g). Alle drie de grote millets bevatten ijzer, maar bajra scoort in dit opzicht beter dan de andere. Ragi is rijk aan calcium en is de belangrijkste niet-zuivelbron van dit mineraal in Indiase diëten, waardoor het bijzonder nuttig is voor mensen met botproblemen zoals osteoporose. Het opnemen van ragi in het dieet is een geweldig idee voor diegenen die de calciuminname willen verhogen zonder pillen te hoeven slikken, of voor diegenen die een melkallergie/lactose-intolerantie hebben. In vet oplosbare B-vitamines zijn aanwezig in alle drie de belangrijkste gierstsoorten. Bajra is bijzonder rijk aan B3 (niacine). Advertentie Onderzoek heeft aangetoond dat gierst het risico op het ontwikkelen van diabetes type 2 kan helpen verlagen en het HbA1c-gehalte kan verlagen bij personen met diabetes. Langdurige gierstconsumptie bij diabetes verlaagde de nuchtere en post-maaltijd bloedglucosewaarden met 12 tot 15 procent. Er was een verlaging van het HbA1c-niveau (van 6,65 naar 5,67 procent) bij pre-diabetische personen die gedurende een lange periode gierst consumeerden. Minimaal verwerkte gierst was 30 procent effectiever in het verlagen van de GI van een maaltijd in vergelijking met volwitte rijst en geraffineerde tarwe. Gierst kan ook de cholesterolopname verlagen en daarmee het risico op hartaandoeningen verminderen. Dus als u diabetes heeft of uw kansen op het ontwikkelen ervan wilt verkleinen, is het gebruik van gierst in plaats van geraffineerde tarwe of witte rijst een goede keuze. Jowar bevat langzaam verteerbaar zetmeel (SDS) dat de opname van koolhydraten vertraagt. . Naast de vezels hebben vitamine E, fenolische verbindingen en tannines antioxiderende eigenschappen. Studies bij mensen hebben aangetoond dat voedingsmiddelen op basis van jowar de bloedglucosepiek na de maaltijd bij diabetes verminderen. Dit voordeel wordt verminderd als geraffineerd meel wordt gebruikt in plaats van de grove vorm. Bajra verlaagt ook de triglyceriden door de aanwezigheid van vitamine B3 (niacine). Ragi bevat langzaam verteerbaar zetmeel dat, net als jowar, de opname van koolhydraten vertraagt. Bovendien remmen polyfenolen in ragi het enzym aldose-reductase, wat mogelijk diabetescomplicaties zou kunnen verminderen. © IE Online Media Services Pvt Ltd
