Er zijn twee manieren om te kijken naar de recente kennisgeving van India aan Pakistan over het Induswaterverdrag, dat het delen regelt van zes rivieren die door de twee landen stromen.
Het kan op twee manieren worden gezien als India's tegenmaatregel tegen de herhaalde bezwaren van Pakistan tegen elk irrigatie- of energieproject aan de Indiase kant van het Indusbekken. Dit zou impliceren dat als Pakistan zijn obstructieve benadering laat varen, India misschien niet aandringt op wijziging van het Verdrag.
Lees |Na 62 jaar overweegt India om zijn waterverdrag met Pak te wijzigen
Als alternatief kan dit worden gezien als het begin van iets belangrijkers. India zou serieus wijzigingen in het Verdrag kunnen aanbrengen en zou de bal aan het rollen hebben gebracht met de kennisgeving die op 25 januari is betekend.
Hoewel het te voorbarig is om een gok te wagen over de uiteindelijke uitkomst van de verhuizing , is de heronderhandeling van het Induswaterverdrag niet zo radicaal als het lijkt. In feite is het helemaal geen nieuw idee.
Alleen abonneeverhalenBekijk alles Japanse literaire gigant Haruki Murakami publiceert na zes jaar nieuwe roman Uniebegroting 2023 | Na zich te hebben gericht op de armen op het platteland en in de steden, een signaal voor 2024: … Chhattisgarh: hoe mohalla-lessen en online sessies scholieren hielpen om… Begroting gezondheidszorg: 157 nieuwe hogescholen voor verpleegkunde op komst, einde si… Maandelijks plan om toegang te krijgen Budget Diverse redenen om opnieuw te onderhandelen Aan beide kanten wordt nu al meer dan twee decennia gepleit voor wijziging of heronderhandeling van het Induswaterenverdrag. Ondanks dat het bijna 80 procent van de waterstroom in deze rivieren heeft gekregen, heeft Pakistan altijd volgehouden dat het oneerlijk is behandeld, met het argument dat het ook een deel van de rivieren Ravi, Sutlej en Beas had moeten krijgen. Het Verdrag gaf India volledige rechten over de wateren van deze drie 'oostelijke' rivieren, terwijl de meeste stromen in de drie 'westelijke' rivieren, Jhelum, Chenab en Indus, bestemd waren voor Pakistan. De westelijke rivieren hebben een veel groter volume. Uitgelegd |Het Induswaterenverdrag, en waarom India Pakistan op de hoogte heeft gesteld om veranderingen te zoeken Maar dit is niet de enige reden waarom Pakistaanse stemmen willen dat er opnieuw over het verdrag wordt onderhandeld. Deskundigen aan beide kanten zijn het erover eens dat er sinds de totstandkoming van het Verdrag in 1960 aanzienlijke veranderingen hebben plaatsgevonden en dat het moet worden bijgewerkt. De gevolgen van klimaatverandering en de vooruitgang in technologieën voor wateropslag en -beheer worden genoemd als enkele van de meest dwingende redenen om opnieuw te onderhandelen. Bezorgdheid over klimaatverandering zit Pakistan meer dwars. Een van de gevolgen van klimaatverandering is een afname van de totale stromen in het Indus-riviersysteem. De daling tot nu toe is slechts ongeveer 5 procent ten opzichte van 1960, maar zal naar verwachting snel verergeren. Advertentie Best of Explained Klik hier voor meer Aan de andere kant is de Pakistaanse bevolking sinds de onafhankelijkheid zes tot zeven keer zo groot geworden en groeit nog steeds in hoog tempo. Dat betekent een grotere vraag naar water en dus een grotere afhankelijkheid van deze rivieren. Accommodatie van nieuwe technologieën Het Induswaterverdrag is zeer bepalend voor wat wel of niet kan worden gedaan op de rivieren door India, de bovenste oeverstaat. Maar de dammen of reservoirs van vandaag zijn heel anders dan die van de jaren zestig. Telkens wanneer India heeft geprobeerd nieuwere ontwerpen en technologieën te gebruiken, heeft Pakistan bezwaar gemaakt, zoals bij de Baglihar-dam. Het geschil over de Baglihar-dam moest worden doorverwezen naar een neutrale deskundige die in het voordeel van India oordeelde, met het argument dat de nieuwe technologie, ook al was deze niet volledig in overeenstemming met het Verdrag, de levensduur van het project zou verlengen en dus in ieders belang was. Door het Verdrag niet-voorschrijvend te maken voor ontwerp en technologie, zou ook kunnen worden bijgedragen aan het verminderen van de nadelige gevolgen van klimaatverandering voor de beschikbaarheid van water in het Indus-riviersysteem. Advertentie Andere redenen zijn onder meer de behoefte aan gezamenlijk beheer, grotere flexibiliteit in gebruik van wateren, en toepassing van een bekkengewijze aanpak bij het beheer van de rivierwateren. Sommige Pakistaanse stemmen hopen ook dat een heronderhandeling van het verdrag China in staat zou stellen partij te worden, wat dan het voordeel van India zou neutraliseren. Het Indusbekken strekt zich ook uit tot China en Afghanistan. Strategische zet Ondanks deze redenen zou het naïef zijn om aan te nemen dat het voorstel van India om het Verdrag te wijzigen wordt ingegeven door iets anders dan strategisch belang. Ondanks zijn reputatie als een van de meest succesvolle overeenkomsten voor het delen van water tussen landen, heeft het Induswaterenverdrag zowel India als Pakistan zes decennia lang ontevreden gehouden. In zijn gezaghebbende boek ‘Indus Basin Uninterrupted: A History of Territory and Politics from Alexander to Nehru’ beschrijft Uttam Kumar Sinha, een Senior Fellow aan het Manohar Parrikar Institute of Defense Studies and Analyses, de bezwaren van verschillende Parlementsleden, onder wie Atal Bihari Vajpayee, toen het Verdrag in 1960 door Jawaharlal Nehru ter ratificatie werd voorgelegd. Nehru werd gehekeld omdat hij “toegeeft aan de wensen van Pakistan” en instemde met “concessies na concessies”. Ook in Explained |Three big takeaways van de begroting van de Unie 2023-2024: investeringsuitgaven, fiscaal voorzichtigheid en nieuw IT-regime Het Verdrag is daarna echter grotendeels afwezig geweest in het publieke debat, in tegenstelling tot Pakistan, waar het waargenomen onrecht deel uitmaakt van de dagelijkse gesprekken. Advertentie De Uri-aanval van september 2016 veranderde echter de zaken in India en veroorzaakte een publieke roep om het Verdrag te bewapenen. Als bovenste oeverstaat heeft India een onderscheidend voordeel, met de macht om volledig eenzijdig schade toe te brengen. Indiase regeringen hadden tot dan toe de verleiding weerstaan om het Verdrag te gebruiken als een strategisch instrument tegen Pakistan. Maar in de nasleep van de aanval betekende de opmerking van premier Narendra Modi dat 'bloed en water niet samen kunnen vloeien' en de tijdelijke opschorting van routinematige vergaderingen van Indus-commissarissen een vertrek. Het recente bericht aan Pakistan is weer een stap in dezelfde richting. Advertentie In zekere zin is dit weer een Balakot-moment. De kennisgeving is een boodschap aan Pakistan dat India onvoorspelbaar zou zijn in zijn omgang met het land en escalatie niet zou schuwen. Gezien de wanhopige afhankelijkheid van Pakistan van de rivieren in het Indusbekken, zou dit op zichzelf buitengewoon verontrustend kunnen zijn. © The Indian Express (P) Ltd
