Dierennamen gebruiken om elkaar te misbruiken is een stereotype waar we zonder zouden kunnen

0
61

Ieder van ons heeft zich hier zonder uitzondering op grove wijze schuldig aan gemaakt. Schrijvers, zoals ikzelf, die beter hadden moeten weten, steeds beter. We beledigen elkaar door elkaar bij de namen van dieren te noemen, die dit zeker niet verdienen. Zelfs de generieke term is voldoende: noem iemand een “dier” en je krijgt je hoofd ingeslagen. En dan zijn er nog een hele reeks soorten waarmee we elkaar beledigen:

Laten we beginnen weg met honden – de beste vriend van de mens, maar waarom zeggen we dan “sterf als een hond!” ('kutte ki mauth' in het Bollywoodees) en erger nog, 'bitch' als krachtterm gebruiken? De meeste vrouwelijke honden zijn echt heel lief – en zullen hun pups tot de dood toe verdedigen. Dan zijn er jakhalzen en hyena's en mensen die sluw en slijmerig zijn als vossen. Jakhalzen zijn echt behoorlijk slimme kleine dieren, en hoewel hyena's er voor de meesten van ons misschien niet het meest innemend uitzien, jagen ze meestal op hun eigen voedsel – afgezien van aaseters – en hun roedels worden geregeerd door de meisjes (altijd een goede zaak). Vossen hebben misschien smalle schuine ogen, maar ze zijn slim en slim en weten hoe ze van hun omstandigheden moeten profiteren. Ze zijn zeker niet achterbaks en sluw zoals wij.

Dan zijn er de lang aan de kaak gestelde wolven: noem een ​​kerel een “wolf” en je geeft hem geen compliment. In levende lijve, wolvenwaarschijnlijk een beter gedisciplineerd leven leiden dan wij. Vrouwen die elkaar aanvallen met uitgestrekte nagels en ontblote tanden en schreeuwen en krijsen zijn in een glorieuze “catfight” – katten die dat daadwerkelijk doen, worden nooit beschreven als zijnde in een “damesgevecht!”

Ook onze naaste verwanten blijven niet gespaard: noem iemand een aap, of erger nog, een chimpansee of gorilla of aap en kijk wat er gebeurt. En als we denken dat deze dieren zich slecht gedragen, hoeven we alleen maar in de spiegel te kijken… of ga voor het apenverblijf in de dierentuin staan, of voor een van de heilige gebouwen waar onze beheerders samenkomen.

Alleen abonneesVerhalenAlles bekijken

Delhi Confidential: Pro-public on Republic Day

Maak kennis met de vrouw die een ontbrekende naam vond op de kiezerslijst in UP — en de…Op DGP-bijeenkomst markeren agenten islamistische, Hindutva-outfits in radicalisering

Lessen uit Covid: Jharkhand's eerste enquête onder migrantenPas nieuwjaarspromotiecode SD25 toe Niet een loungehagedis! (Fotocredit: Ranjit Lal)

Iedereen die van hun eten houdt, wordt bestempeld als een varken of een varken – en ja, terwijl varkens en varkens enthousiaste fijnproevers zijn, heb je mensen gezien aan een lange buffettafel in een vijfsterrenhotel waar iemand anders de rekening betaalt? Ze zullen elk zichzelf respecterend varken of varken overtreffen door elkaar met hun ellebogen in de ribben te duwen terwijl ze proberen de kreeft en kaviaar op te ruimen. Zeker, de varkens hebben betere tafelzaken, ook al snuffelen en kwijlen ze net zoveel.

We zijn het erover eens dat de meeste mensen een hekel hebben aan knaagdieren, dus iemand die je kleineert een rat of bandicoot noemen, lijkt normaal. Maar ratten zijn erg intelligent en hebben zoveel kenmerken met ons gemeen dat de grap over ons is (Waarom denk je dat er zoveel medische experimenten worden gedaan en medicijnen op hen worden getest voordat ze op ons worden gebruikt?). Er zijn andere kleine, zeer energieke wezens die we ook niet sparen: fretten en wezels bijvoorbeeld, die hun naam gebruiken om onszelf te beledigen. En deze jongens zijn echt hoogontwikkelde en hyperefficiënte moordmachines die tot in de perfectie zijn afgesteld om op hun prooi te jagen.

Arme ezels hebben eeuwen geleden geleden en hoe vaak hebben we iemand een “ezel” of een ezel genoemd als ze het verknoeien? Ezels zijn echt lieve en geduldige dieren en toch merk ik dat ik idioten keer op keer “gadha's” noem! We noemen de koppige – muilezels – maar echte muilezels zijn meestal om zeer goede redenen koppig, terwijl “menselijke muilezels” meestal gewoon koppig zijn! (Oeps, daar ga ik weer!)

Advertentie LEES OOK |Waarom dieren doden, en het is niet voor een trofee

Duffers worden ook buffels of bhains genoemd, en hoewel ze het erover eens zijn dat ze er misschien niet de scherpste uitzien, weten ze zeker hoe ze die vegende hoorns moeten gebruiken. En helaas, in het decadente Westen is 'koe' niet gebruikt als een vleiende verwijzing naar vrouwen, iets dat onze gevoelens behoorlijk zou moeten verstoren.

Reptielen, helaas, hebben altijd een vreselijke deal gehad. Zo wordt een backstabber met twee timing een “slang in het gras” genoemd, hoewel de meeste slangen – zelfs als ze niet met hun ogen knipperen – echt prachtige wezens zijn met gepolijste spiralen. Erger nog, we spreken van hun “gevorkte tong” – wat eigenlijk niets anders is dan een stereo-enabled geursysteem dat hen helpt hun prooi te lokaliseren. Ugh, maar ze kronkelen en kronkelen wat ons de hiebie-jeebies bezorgt, maar dat geldt ook voor onze kinderen als ze gekieteld worden!

Een stiekeme kerel in een scherp pak die hotelfoyers achtervolgt met een gratuite glimlach op zijn gezicht is natuurlijk niets anders dan een 'loungehagedis' die op vrouwen jaagt. Eerlijk gezegd zou geen enkele hagedis met gevoel voor zelfbehoud dat durven; het zijn vliegen of muggen elke dag!

Advertentie

Wat vogels betreft, als er een wil is om gemolken te worden, zeggen we dat de “gieren zich verzamelen” en, natuurlijk, “cultuurgieren” gaan naar pseudo-intellectuele soirees .

Creepy-crawlies blijven ook niet gespaard: noem iemand een kakkerlak en het is zeker geen gloeiende verwijzing naar een stoere kerel die een nucleaire raketaanval kan overleven. Noem iemand een worm en helaas complimenteren we hem niet met zijn vermogen om de grond om te draaien en van zuurstof te voorzien. Een socialite die van feest naar feest fladdert, is niets anders dan een “sociale vlinder”, hoewel vlinders eerlijk gezegd heel weinig tijd hebben om te socializen!

Al deze lasterlijke illusies zijn zo ingebakken geraakt in ons taalgebruik dat het zal moeilijk zijn om ermee te stoppen. Maar ik vraag me af of het meer spreekt over het arme dier in kwestie dan over onze eigen hyperopgeblazen ego's.

Maar tot slot, een beetje nederigheid: we draaien ons om en vechten: als tijgers!