Het is nu een bekend feit dat een vroege diagnose van de ziekte van Parkinson (PD) een patiënt kan helpen het risico op progressie te verminderen en lang en productief genoeg te leven met deze neurodegeneratieve aandoening. Het is deze zoektocht naar het detecteren van vroege tekenen die onderzoekers van het Indian Institute of Technology-Bombay (IIT-B) ertoe aanzette een op bloed gebaseerde test te ontwikkelen. En nu hebben ze een nauwkeurigheid van 95 procent bereikt bij het vroeg genoeg opsporen van de ziekte in een klein cohort patiënten in het KEM-ziekenhuis.
Een van de krachtigste oorzaken van PD is een speciale vorm van toxische eiwitaggregaten (amyloïden) gevormd door alfa-synucleïne, dat neuronale cellen in de hersenen doodt. Deze alfa-synucleïne-eiwitaggregaten passeren ook de bloed-hersenbarrière en komen in kleine hoeveelheden in de bloedbaan terecht. De onderzoekers van IIT-B's Department of Biosciences and Bioengineering, geleid door prof. Samir Maji, hebben een technologie ontwikkeld waarbij een substraat wordt toegevoegd aan bloedmonsters. Dit versterkt de eiwitaggregaten indien aanwezig. Naarmate de aggregaten toenemen, kunnen ze eenvoudig worden gemeten en PD worden bevestigd.
Na 95 procent succes te hebben behaald bij vroege detectie, is de afdeling bezig met het uitvoeren van grootschalige klinische onderzoeken met hoge doorvoer voor de gepatenteerde technologie.
“De afzetting van plaques (aggregaten) van eiwitten in de hersenen is een van de pathologische kenmerken van veel neurodegeneratieve aandoeningen, waaronder PD. Van alfa-synucleïne, een presynaptisch eiwit, wordt aangenomen dat het een belangrijke rol speelt bij de handel in blaasjes en de afgifte van neurotransmitters. Afwijkende verkeerde vouwing en accumulatie van dit eiwit zijn echter direct gecorreleerd met de pathogenese van PD. Het van nature ongestructureerde eiwit ondergaat bijvoorbeeld een structurele overgang naar fibrillaire aggregaten van hogere orde. Lewy-body's en Lewy-neurieten zijn de afzettingen van deze geaggregeerde eiwitten die worden aangetroffen in de neuronale cellen in de specifieke hersengebieden, die de spiertonus, bewegingsregulatie en cognitieve functie regelen', legt prof. Maji uit.
Alleen abonnees bekijkenAlles bekijken ExplainSpeaking: de moeren en bouten van een Uniebegroting Madhav Chavan bij Idea Exchange: 'Curriculum wordt moeilijker…omdat… Indian Railways AI-module brengt hoop op kortere wachtlijsten voor tickets Op dit moment is de standaarddiagnose voor Parkinson klinisch; er is geen toets. Het ontwikkelen van een sluitende test voor Parkinson is dus nog steeds een grote uitdaging. Prof Maji zegt: “Tot op heden is de detectie van de ziekte van Parkinson uitsluitend gebaseerd op de kenmerkende symptomen van de ziekte (tremoren, stijfheid, motorische stoornissen, cognitiestoornissen, enz.). Tegen de tijd dat de symptomen optreden, is echter al 70 procent van de dopaminerge cellen in de hersenen gestorven en is het dopaminegehalte drastisch verlaagd. Studies die tot nu toe zijn uitgevoerd, zijn niet succesvol gebleken in het ontwikkelen van effectieve diagnostiek voor het opsporen van de ziekte in eerdere stadia vanwege de afwezigheid van detecteerbare fysieke symptomen (vóór het optreden van grootschalige neurodegeneratie), specifieke biomarkers (die het begin van de ziekte vertegenwoordigen) en overlappende symptomen met veroudering en andere neurodegeneratieve aandoeningen. Bovendien is het initiële verlies van specifieke dopaminerge neuronen in het Substantia Nigra pars Compacta (SNc) gebied van de hersenen een zeer kleine verandering. Reguliere hersenbeeldvormingstechnieken, zoals MRI, PET-scans, zijn mogelijk niet gevoelig genoeg om dergelijke kleine veranderingen in de hersenen in kaart te brengen en ze te onderscheiden van andere neurodegeneratieve ziekten en veroudering. Er is dus een onvervulde behoefte om biomarkers te identificeren die de ziekte in een vroeg stadium kunnen detecteren. wat specifiek zou kunnen zijn voor patiënten die lijden aan de ziekte van Parkinson, “voegt hij eraan toe. Een klein cohort heeft deze test gevalideerd, maar er is een grootschalige klinische proef nodig om de gevoeligheid en specificiteit ervan te bepalen. “Op dit moment is de methode om de kleine hoeveelheden alfa-synucleïne-aggregaten in het bloed te versterken zeer tijdrovend, maar na verloop van tijd kunnen we oplossingen bedenken zodat we ze in minder tijd en op een goedkopere manier kunnen detecteren,” zegt prof. Maji. © The Indian Express (P) Ltd
