Vivienne Westwood, een invloedrijke buitenbeentje in de mode die een sleutelrol speelde in de punkbeweging, is donderdag op 81-jarige leeftijd overleden.
Het gelijknamige modehuis van Westwood kondigde haar dood aan op sociale mediaplatforms en zei dat ze vreedzaam was gestorven. Een oorzaak is niet bekendgemaakt.
“Vivienne bleef de dingen doen waar ze van hield, tot het laatste moment, ontwerpen, werken aan haar kunst, schrijven van haar boek en de wereld ten goede veranderen,” de statement.
Westwoods modecarrière begon in de jaren 70 toen haar radicale benadering van urban streetstyle de wereld stormenderhand veroverde. Maar ze genoot van een lange carrière die werd gekenmerkt door een reeks triomfantelijke catwalkshows en museumtentoonstellingen.
Subscriber Only StoriesAlles bekijken
Op deposito's voor één tot drie jaar wordt de rente met ten minste 1% verhoogd
De vraag naar privéjets nam enorm toe tijdens de pandemie, maar gaat nu omlaag
De naam Westwood werd synoniem met stijl en attitude, zelfs als ze verlegde de focus van jaar tot jaar, haar bereik enorm en haar werk nooit voorspelbaar.
Naarmate haar gestalte groeide, leek ze de mode te overstijgen. De jonge vrouw die het Britse establishment had geminacht, werd uiteindelijk een van de leidende figuren, ook al behield ze haar haar in die kenmerkende felle oranje tint.
Andrew Bolton, curator van The Costume Institute in het Metropolitan Museum of New York, zei dat Westwood en Sex Pistols-manager Malcolm McLaren – haar voormalige partners – “de punkbeweging een uiterlijk, een stijl gaven, en het was zo radicaal dat het brak met alles in het verleden.”
Advertentie
“De gescheurde shirts, de veiligheidsspelden, de provocerende slogans,” zei Bolton. “Zij introduceerde het postmodernisme. Het was zo invloedrijk vanaf het midden van de jaren 70. De punkbeweging is nooit verdwenen – het is onderdeel geworden van ons modevocabulaire. Het is nu mainstream.”
De lange carrière van Westwood zat vol tegenstrijdigheden: ze was een levenslange rebel die meerdere keren werd geëerd door koningin Elizabeth II. Ze kleedde zich zelfs in de 60 als een tiener en werd een uitgesproken pleitbezorger van de strijd tegen klimaatverandering, waarschuwde voor planetaire ondergang.
In haar punkdagen waren de kleding van Westwood vaak opzettelijk schokkend: T-shirts versierd met tekeningen van naakte jongens en 'bondagebroeken' met sadomasochistische ondertoon waren standaard in haar populaire Londense winkels. Maar Westwood was in staat om van punk naar haute couture te gaan zonder een beat te missen, waardoor haar carrière gaande bleef zonder te vervallen in zelfkarikatuur.
Advertentie
“Ze probeerde mode altijd opnieuw uit te vinden. Haar werk is provocerend, grensoverschrijdend. Het is erg geworteld in de Engelse traditie van pastiche en ironie en satire. Ze is erg trots op haar Engelsheid, en toch zendt ze het uit,' zei Bolton.
Een van die omstreden ontwerpen bevatte een swastika, een omgekeerde afbeelding van Jezus Christus aan het kruis en het woord “Vernietigen”. In een autobiografie, geschreven met Ian Kelly, zei ze dat het bedoeld was als onderdeel van een statement tegen politici die mensen martelen, daarbij verwijzend naar de Chileense Augusto Pinochet. Op de vraag of ze spijt had van het hakenkruis in een interview met Time Magazine in 2009, zei Westwood nee.
“Ik niet, omdat we net tegen de oudere generatie zeiden: 'Wij accepteren uw waarden niet. of je taboes, en jullie zijn allemaal fascisten,'” antwoordde ze.
Ze benaderde haar werk met enthousiasme in haar vroege jaren, maar leek later het rumoer en geroezemoes moe te worden. Na tientallen jaren ontwerpen sprak ze er soms weemoedig over om verder te gaan dan mode, zodat ze zich kon concentreren op milieuzaken en educatieve projecten.
“Mode kan zo saai zijn”, vertelde ze The Associated Press na de onthulling van een van haar nieuwe collecties tijdens een show in 2010. “Ik probeer iets anders te doen te vinden.”
Advertentie
Haar catwalkshows waren altijd de meest chique evenementen en trokken sterren uit de glinsterende wereld van film, muziek en televisie die zich wilden koesteren in Westwood's gereflecteerde glorie. Maar toch sprak ze zich uit tegen consumentisme en opvallende consumptie, ze drong er zelfs bij mensen op aan haar dure, mooi gemaakte kleding niet te kopen.
“Ik zeg gewoon tegen mensen, stop met het kopen van kleding”, zei ze. “Waarom zouden we dit geschenk van het leven niet beschermen zolang we het hebben? Ik neem niet de houding aan dat vernietiging onvermijdelijk is. Sommigen van ons zouden dat graag willen stoppen en mensen willen helpen overleven.”
Advertentie
Westwoods activisme breidde zich uit tot het steunen van Wikileaks-oprichter Julian Assange, die in 2020 poseerde in een gigantische vogelkooi om te proberen zijn uitlevering aan de VS te stoppen. ontwierp de jurk die Stella Moris droeg toen ze afgelopen maart met Assange trouwde in een Londense gevangenis.
Westwood was autodidact en had geen formele modeopleiding. Ze vertelde het tijdschrift Marie Claire dat ze als tiener leerde hoe ze haar eigen kleding kon maken door patronen te volgen. Toen ze in haar eerste winkel kleding in jaren 50-stijl wilde verkopen, vond ze oude kleding op markten en haalde ze uit elkaar om de snit en constructie te begrijpen.
Advertentie
Westwood werd geboren in het dorp Glossop in Derbyshire in april 8, 1941. Haar familie verhuisde in 1957 naar Londen en ze ging een semester naar de kunstacademie.
Ze ontmoette McLaren in de jaren zestig toen ze werkte als lerares op een basisschool nadat ze gescheiden was van haar eerste echtgenoot, Derek Westwood. Zij en McLaren openden in 1971 een kleine winkel in Chelsea, het einde van het “Swinging London”-tijdperk dat werd ingeluid door de Beatles en de Rolling Stones.
Britse modeontwerper Vivienne Westwood, midden, neemt deel aan een milieuprotest tegen de praktijk van fracking in Groot-Brittannië, die samenvalt met een Shale Gas Forum dat op 19 maart 2014 in Londen wordt gehouden (AP Photo)
De winkel is veranderd zijn naam en focus verschillende keren, opererend als “SEX” – Westwood en McLaren kregen in 1975 een boete voor een “onfatsoenlijke tentoonstelling” daar – en “World's End” en “Seditionaries”.
Onder de arbeiders bij hun shop was Sex Pistols-bassist Glen Matlock, die Westwood “een eenmalige, gedreven, vastberaden, getalenteerde dame” noemde in een verklaring aan The Associated Press.
Hij zei dat het een voorrecht was om halverwege de jaren '70 met haar de schouders te hebben gewreven bij wat de geboorte van punk was en de wereldwijde golven die het veroorzaakte die vandaag de dag nog steeds weerklinken en weerklinken voor de ontevreden, hippe en wijze mensen over de hele wereld. .”
“Vivienne is weg en de wereld is al een minder interessante plek”, tweette Chrissie Hynde, de frontvrouw van de Pretenders en een andere voormalige medewerker.
Westwood stapte over op een nieuwe vorm van ontwerpen met haar 'Pirates'-collectie, tentoongesteld tijdens haar eerste catwalkshow in 1981. Die doorbraak wordt toegeschreven aan het nemen van Westwood in een meer traditionele richting, waarbij ze haar interesse toonde in het verwerken van historische Britse ontwerpen in hedendaagse kleding. /p>
Het was ook een belangrijke stap in een voortdurende toenadering tussen Westwood en de modewereld. De rebel werd uiteindelijk een van de meest gevierde sterren, bekend om het herinterpreteren van weelderige jurken uit het verleden en het vaak vinden van inspiratie in 18e-eeuwse schilderijen.
Maar ze vond nog steeds manieren om te choqueren: haar korset van het Vrijheidsbeeld in 1987 wordt herinnerd als het begin van de trend 'ondergoed als bovenkleding'.
Uiteindelijk breidde ze uit naar een reeks zakelijke activiteiten, waaronder een alliantie met Italiaanse ontwerper Giorgio Armani, en ontwikkelde haar prêt-à-porter Red Label-lijn, haar meer exclusieve Gold Label-lijn, een herencollectie en geuren genaamd Boudoir en Libertine. Er zijn Westwood-winkels geopend in New York, Hong Kong, Milaan en verschillende andere grote steden.
Ze werd in 1990 en 1991 door de British Fashion Council uitgeroepen tot ontwerper van het jaar.
Haar ongemakkelijke relatie met het Britse establishment wordt misschien het best geïllustreerd door haar reis in 1992 naar Buckingham Palace om een Order of the British Empire te ontvangen. medaille: ze droeg geen ondergoed en poseerde voor fotografen op een manier die dat overduidelijk maakte.
Blijkbaar was de koningin niet beledigd: Westwood werd terug uitgenodigd om de nog gunstiger titel van Dame Commander of the British Empire – het vrouwelijke equivalent van een ridderschap – in 2006.
Westwood wordt overleefd door haar tweede echtgenoot, de in Oostenrijk geboren ontwerper Andreas Kronthaler die een modellijn onder haar merk had, en twee zonen.
p>
De eerste, modefotograaf Ben Westwood, was haar zoon met Derek Westwood. De tweede, Joe Corre – haar zoon met McLaren – was mede-oprichter van de luxe lingerielijn Agent Provocateur en verbrandde eens wat volgens hem een verzameling punkmemorabilia was die miljoenen waard was: “Punk was nooit, nooit bedoeld om nostalgisch te zijn,” zei hij.