Net als bij VHS en BetaMax was er eens een formaatoorlog tussen het winnende Blu-ray-formaat en het nu – ter ziele gegane HD-DVD-indeling. De oorlog tussen deze twee formaten was in slechts twee jaar voorbij, dus wat gebeurde er?
Blu-ray versus HD-DVD: de technische aspecten
h2>
Zowel Blu-ray- als HD-DVD-technologieën zijn onafhankelijk van elkaar ontwikkeld, hoewel beide gericht op hetzelfde doel: het opslaan van content voor de nieuwe HD-generatie televisies. Vanuit het oogpunt van de gebruiker zijn beide formaten vrij gelijkaardig. Je stopt een schijf in een speler en dan wordt er een HD-film afgespeeld.
Onder de motorkap zijn er talloze verschillen, waarvan de meeste niet groot genoeg zijn om discussie te rechtvaardigen. De Dolby Digital-audiobitsnelheid voor Blu-ray is bijvoorbeeld 640 Kbps, terwijl het nummer van HD-DVD 504 Kbps is. Het is een meetbaar verschil, maar betekent weinig tot niets bij het bekijken van inhoud.
Het grootste verschil tussen HD-DVD's en Blu-ray-schijven is de hoeveelheid gegevens die op elke laag is opgeslagen. HD-dvd's kunnen 15 GB aan gegevens opslaan, terwijl Blu-ray-schijven 25 GB aan gegevens kunnen opslaan. Dat is een aanzienlijk verschil, en in combinatie met een aanzienlijk lagere gegevensoverdrachtsnelheid voor HD-DVD's, betekende dit dat video van betere kwaliteit en meer extra inhoud mogelijk waren op Blu-ray in vergelijking met HD-DVD.
< p>HD-DVD is door het DVD Forum ontwikkeld als een directe opvolger van dvd's, dus het bouwt voort op dezelfde technologie. Dit betekende dat er relatief kleine aanpassingen nodig waren om over te schakelen van dvd- naar hd-dvd-productie. Aan de andere kant zouden HD-dvd's dezelfde materialen en hetzelfde niveau van krasbestendigheid hebben als bestaande dvd's. Blu-rays boden een hogere duurzaamheid, maar zouden duurder zijn om te maken.
Toshiba was de belangrijkste fabrikant die zijn geld op HD-DVD zette, hoewel grote optische-schijfspelers zoals HP, NEC, Canon en Ricoh de technologie ook ondersteunden. Aan de Blu-ray-kant was Sony de belangrijkste voorstander, wat de belangrijkste beslissende factor zou blijken te zijn met betrekking tot wie zou winnen.