Avinab Datta-Arengs debuut Annus Horribilis markeert de komst van een eigenzinnige stem in Indiaas-Engelse poëzie

In het begin moet één ding worden gewist: Avinab Datta-Areng's poëziecollectie,Annus Horribilis gaat niet over de pandemie, ondanks een titel die erop zou kunnen wijzen. Het is ook geen collectie die gaat over happy endings, of wat dat betreft gelukkige families. Het gaat eerder om de illusie van het meten van vergankelijke momenten, de ongrijpbaarheid van plaatsen en mensen die als thuis voelen, en soms niet, en de zilvervisachtige pijlen van herinneringen.

LEES OOK |Ranjit Hoskote's gedichtenboek, ‘Hunchprose’, mediteert over een reeks thema's met opvallende eruditie

Koop nu | Ons beste abonnement heeft nu een speciale prijs

De dromerige en ongestructureerde vertelkwaliteit van de taal doet in feite denken aan de Möbius-strook in de wiskunde, waar men een oppervlak vormt door de uiteinden van een strook papier met een twist in het midden te bevestigen. Overweeg het tweede gedicht van de bundel, ter verdediging van inconsistentie: in taal zegenen/de stem die heeft/kwam uiteindelijk zelf binnen,/gelukkig en gevonden/door de stem die naar zichzelf op zoek was. Je bent geschaad…/Je bent ongewapend onbewust. U schrijft/aan hen: de liefde/in uw woorden, hoewel/niet afwezig, is veranderd;/de liefde in u,/onbekend, ongewijzigd.

https://images.indianexpress. com/2020/08/1×1.png

Wat opvalt aan de gedichten is de permutatie van woorden en beelden die het gewone veranderen in buitengewone beschrijvingen. Dit geldt met name in Datta-Arengs gedichten over plaatsen. Het gedicht The Drunk at the Hagia Sophia beschrijft bijvoorbeeld de kerk-veranderd in een museum in een moskee en een toeristisch sightseeing-evenement in een samensmelting van de persoonlijke en wereldgeschiedenis en verliezen: de serafijnen zetten je af: hoor/de kleine zenuwvogels stikken/op kurken van bloed./Voortvluchtig fossiel, doordrenkt/scroll in iemands selfieframe,/je kruipt naar het verblindende filigraan/en kokhalst buiten de bibliotheek van de sultan./Je bent geschiedenis, mijn vriend, maar jij bent het niet alleen…/Het brandt je, om te zien/dat we zijn tenslotte allemaal hetzelfde, eerst opgehangen/tussen religies en nu/relikwieën van de glinsterende dood.

Best of Express Premium

Premium

FY22: aangezien Covid het gemak in toom houdt , uitgaande overmakingen met 55% gestegen tot het hoogste punt ooit

Premium

Een brief van Mathura: ‘Radha ki chunari bhi Salma silti hai'

Premium

Een brief uit Varanasi: 'Het is onze waqt… Ayodhya zal gebeuren in Kash…Premium

Tavleen Singh schrijft: Evil under the sunMore Premium Stories > > Annus Horribilis
Door Avinab Datta-Areng
PenguinRandom House India
88 pagina's; Rs 250

In de verrassende en soms verontrustende beelden van de gedichten wordt men herinnerd aan het schrijven van wijlenVijay Nambsan. Kijk eens naar de regels van Datta-Areng in het gedicht The Spider: Op de kruising — van de man/zijn goedkope reparaties schreeuwend/van de weg af/en een in slaap gesust baby —/is waar de illusie dat/Ik ben vervolgd/vindt zijn grond…/We moesten gebeuren,/we moesten worden geschaad voor/de peilloze jacht om door te gaan,/opdat ik voorbereid zou zijn om te horen:/Wat me veilig maakt/niet red me noodzakelijkerwijs.

LEES OOK |Geschreven in de traditie van Kalidasa's Meghaduta, is dichter-diplomaat Abhay K's nieuwe dichtbundel een ode aan de natuur

Toch hebben de gedichten ook een gevoel van hoop. In het gedicht Schrijven merkt hij op: Alleen gelaten met de geest en de ochtend,/een paar mussen hoog in de guaveboom gevuld/met wat onmogelijk lijkt,/maar in de verte mogelijk is, in het snelle/openen en sluiten van hun kleine snavels,/in die flits lijkt het mogelijk iemand te kennen,/of onbezoedeld gezelschap te hebben. In deze hoop wordt ook herinnerd aan een gedicht van Nambsan, toevallig getiteld Spider: “Er is echter een remedie, want er is er een/Voor alle kwalen behalve die die zich in het hart voortplanten”

< p>Misschien zijn de meest ontroerende gedichten die over families, die verlies, dood en tederheid oproepen, zoals Fever, Mother: Enter the unrecorded pulse in the past, the tangled corridor air, wait… Eens zag je hoe zelfs gras ernstig leek tegen haar gezicht. En een keer, toen je de bibliotheek in de wolken opzocht, het boek bijna terugbracht, werd de tekst gecorrigeerd. Evenzo heeft Your Father's Shirt een sterke onderstroom van de breuklijnen in relaties, vooral met onze ouders: …Ik heb je verlangen naar je vader niet gezien als een voetnoot voor mij. Hoe kan enige liefde/die voortkwam uit dezelfde bron/als jouw liefde voor hem, zijn toewijding, onwaar zijn?/Ik werd bedrogen door mijn lot van vaders./In de revoluties van mijn leven van vaders was mijn antwoord/ook vermomd in een vader, maar de geest/kronkelt naar wat het eerst ziet./Eerst vader, dan angst, dan bot.

LEES OOK |Poëzie schrijven heeft me vaak geholpen te genezen: Shamayita Sen over haar debuutbundel < p>In zijn weergave van verlies en liefde, verlangen en vervreemding, evenals de vuile en vaak onaangename maar tegelijkertijd hoopvolle delen van ons leven,Annus Horribilis is een boek dat zowel bij de tijd als bij de toekomst inluidend.

Jonaki Ray is een dichter, schrijver en redacteur uit New Delhi. Haar poëziecollectie, Firefly Memories, komt uit Copper Coin