Dutch

De onwaarschijnlijke beklimming van de compostkampioen van New York

May 16, 2022

117

“Composteren is de enige vorm van recycling die je van begin tot eind kunt doen en je kunt zien dat je werk goed wordt gebruikt”, zegt Morales. (Instaram/@compostpower)

Geschreven door Cara Buckley

Er waren goede redenen waarom Domingo Morales, een stadsjongen uit de Bronx, zijn hand niet wilde proberen in stadslandbouw. Hij was doodsbang voor ziektekiemen. Hij vond groenten walgelijk. Bovendien weet iedereen dat de grond in New York City met lood doorschoten is.

Maar Morales’ bazen in 2015 wilden echt dat hij het een kans gaf, dus dat deed hij. Tot zijn verbazing vond hij het geweldig. En hoewel hij het op dat moment niet kon weten, zou Morales verliefd worden op insecten, bacteriën en zelfs groenten, en het duurde niet lang of hij zou misschien wel de beroemdste compostman van New York worden.

https://images. indianexpress.com/2020/08/1×1.png

Morales, een levendige 30-jarige die op straat ooit bekend stond als 'Reckless', is op een missie om composteren cool te maken, waarmee hij voor iedereen toegankelijk bedoelt, waarmee hij de mensen bedoelt waarmee hij opgroeide in de zwaar getroffen buurten van New York City.

Best of Express Premium

De hand van de Rajapaksas

Ondanks zijn wankele politieke toekomst blijft Rahul Gandhi de held van de massamedia. Premiumverhalen >>

Door middel van een programma dat Morales heeft gemaakt dat compostering naar volkshuisvesting brengt, waar maar liefst 600.000 New Yorkers wonen, laat hij zijn gemeenschap zien wat voor hem nog steeds een verbazing is: het recyclen van voedselresten kan hen helpen voedzaam voedsel te verbouwen.

“Compost is al vele jaren dat slechte, stinkende ding van de hogere klasse dat blanke mensen doen,” zei Morales. “Maar het is echt een geweldige introductie tot duurzaamheid als geheel.”

Praatziek en minzaam, Morales bruist van energie en ideeën. (Instagram/@compostpower)

De klimaatvoordelen kunnen enorm zijn. Voedselresten en tuinafval vormen een derde van alles wat New Yorkers weggooien en, eenmaal op stortplaatsen, komen enorme hoeveelheden methaan vrij, dat veel meer warmte in de atmosfeer vasthoudt dan koolstofdioxide. Het composteren van voedselverspilling kan die uitstoot drastisch verminderen.

Morales’ toewijding daartoe en aanstekelijk enthousiasme hebben hem een steeds groter wordende schijnwerper bezorgd. Hij is uitgeroepen tot “New Yorker van de Week” door de televisiezender NY1 en geprofileerd op de podcast “How to Save a Planet” en door de klimaatsite Grist. In het najaar van 2020 won hij een prijs van $ 200.000 om zijn ideeën voor composteren door de hele stad te verspreiden, waarna zijn gezicht op een billboard in Dumbo, Brooklyn verscheen.

Dit zijn allemaal opmerkelijke prestaties voor iedereen, niet in het minst Morales , wiens eenmalig doel in het leven was om de 18 levend te halen.

“Om een kind uit de buurt te zijn en vervolgens een persoon in het nieuws, een opvoeder, leraar, mentor, rolmodel – het is goed”, zei Morales.

Praatziek en minzaam, Morales bruist van energie en ideeën. Terwijl hij zich een weg baande door de straten van Harlem nadat hij onlangs een van zijn compostlocaties had bezocht, wees hij naar een gemeenschappelijke tuin: hij staat te popelen om een interventie te organiseren op de doorhangende compostbakken en een betonnen pad te installeren dat ratten zou afschrikken en schoppen makkelijker maken. Hij denkt ook dat de handenarbeid die bij het composteren betrokken is, kan worden verpakt als buitentrainingen die hij 'Motion With Meaning' zou noemen, en werkt aan een videoserie.

Compost Power-vrijwilligers aan het werk. (Instagram/@compostpower)

“Ik heb al deze brandende energie die nooit afneemt”, zei Morales. “Het is er gewoon.”

Stamina werd al vroeg in hem geboord. Morales groeide op met zes broers en zussen in Soundview Houses, een volkshuisvestingscomplex in de Bronx. Op haar betaaldag liet zijn moeder, om op de metro te besparen, het hele gezin zo'n 25 kilometer lopen naar Red Hook, Brooklyn, waar ze als thuishulp werkte, om haar cheque op te halen. Om te helpen met de huur, verkocht Morales snoep in de metro, waarbij hij vaak bekeuringen kreeg voor het illegaal verplaatsen tussen metro's.

Het gezin verhuisde naar een sociale woning in East Harlem, waar Morales, die klein van gestalte is, leerde vechten. Nadat zijn stiefvader werd gearresteerd en beschuldigd van het bezit van marihuana, werden de kinderen opgesplitst en naar pleeggezinnen gestuurd. “Mijn hele familie is vernietigd vanwege wiet”, zei Morales. Morales verlangde ernaar om erbij te horen en raakte bevriend met jongens die op straat rondhingen. Sommigen pleegden zelfmoord, anderen werden neergestoken of neergeschoten.

Op 17-jarige leeftijd hoorde Morales dat zijn vriendin zwanger was; ze kregen twee jaar later een tweede kind. Morales vond werk als hotelportier, reparateur, computertechnicus. “Ik heb het werk altijd onder de knie gekregen, het werd erg saai, steeds hetzelfde, en in de meeste gevallen werd ik onderbetaald”, zei hij. Nadat hij stopte met een optreden in een saladebar dat $ 6,75 per uur betaalde, zonk hij in wanhoop.

Een compostplaats. Morales leerde dat wanneer voedselresten op de juiste manier worden gecomposteerd, het eindresultaat een geweldige hulpbron is: voedingsrijke grond die planten versterkt en ook als koolstofput dient. (Instagram/@compostpower)

Op een bijzonder donkere dag liep Morales zijn gebouw binnen toen hij een bericht zag voor Green City Force, een non-profitorganisatie die jongeren uit de volkshuisvesting opleidt voor zonne-installatie, tuinbouw en andere groene banen.

“Ik dacht: 'Misschien is deze flyer voor mij, misschien is dit een teken van het universum dat ik nog steeds nodig ben, dat er iets is waarvoor ik nuttig kan zijn'”, herinnert Morales zich. “Het was ofwel 'Oké, ik neem nu de lift naar het dak, of ik neem deze flyer mee naar mijn appartement.'”

Hij nam de flyer en zijn wereld ging open .

Bij Green City Force werd Morales al snel bekend om zijn meer dan levensgrote persoonlijkheid, grenzeloze nieuwsgierigheid en onvermoeibaarheid, volgens Lisbeth Shepherd, medeoprichter van de non-profitorganisatie en voormalig uitvoerend directeur. Morales leerde over voedselonrechtvaardigheid terwijl hij tuinbedden bouwde en zaden plantte, buiten in de zon en in de frisse lucht. Zijn moedeloosheid nam af.

Drie ochtenden per week werkte hij op een grote compostlocatie in Red Hook, Brooklyn, gerund door klimaatactivist en advocaat David Buckel. De site werd volledig met de hand aangedreven, gebruikte geen fossiele brandstoffen, en werd Morales’ buitenklas, en Buckel zijn leraar en vertrouweling.

Morales leerde dat wanneer voedselresten op de juiste manier worden gecomposteerd, het eindresultaat een geweldige hulpbron is: voedingsrijke grond die planten versterkt en ook dient als koolstofput.

“Composteren is de enige vorm van recycling die je van begin tot eind kunt doen en je kunt zien dat je werk goed wordt gebruikt”, zei Morales.

Hij leerde compostpiramides bouwen met verse voedselresten in het midden , geïsoleerd door ouder materiaal, dat knaagdieren afschrikte, en dat goed gekarnd compost niet slecht ruikt. Hij leerde over wormbakken, compostsystemen met drie bakken en hoe zwarte soldaatvliegen kunnen helpen bij het afbreken van vlees en zuivelproducten, die vaak compost-no-nos zijn.

Morales werd ingehuurd om fulltime op de Red Hook-site te werken, maakte lange dagen en, in navolging van zijn trektochten in zijn jeugd, rolde hij vaak naar zijn werk. 'S Nachts ging hij terug naar East Harlem naar een hectisch gezinsleven (tegen die tijd waren hij en de moeder van zijn kinderen uit elkaar gegaan) met bendegeweld in de buurt. “Red Hook was deze oase, mijn veilige plek, mijn thuis”, zei Morales. “David was de enige persoon met wie ik op mijn gemak kon praten.”

Begin 2018 werd Morales getroffen door een reeks verliezen. Zijn biologische vader stierf, een week later gevolgd door zijn kat, Max. Op een ochtend midden april arriveerde ondenkbaar nieuws. In een daad van klimaatprotest had Buckel zelfmoord gepleegd door zichzelf in brand te steken in Prospect Park.

Reeling, Morales en een collega gingen naar een nabijgelegen bar. Uiteindelijk nam hij de operaties op de locatie over, hield het draaiende, soms alleen, en vocht voor afnemende stadsfinanciering tot medio 2020, toen hij werd ontslagen.

Maar nogmaals, de lucht was helderder vooruit.

De David Prize, gelanceerd in 2019 ter ere van miljardair vastgoedontwikkelaar David Walentas, kent $ 200.000 toe aan mensen die zich inzetten voor het verbeteren van New York. Toen hij erover hoorde, dacht Shepherd aan Morales.

“Hij zag meteen de noodzaak om mensen hands-on ervaring te laten hebben met compost, vanwege de magie die ontstaat wanneer je zelf de persoon bent die voedselresten neemt. en ze te zien veranderen in iets krachtigs dat planten en voedsel helpt groeien,” zei Shepherd.

Met zijn winst bouwde Morales compostsystemen op vijf sociale woningbouwlocaties in vier stadsdelen waar Green City Force stedelijke groenteboerderijen waren gehuisvest, met meer gepland. Hij heeft negen betaalde medewerkers, allemaal jonge huurders van sociale woningen.

Hij noemde zijn initiatief 'Compost Power' en gaf het de slogan 'Making Composting Cool' mee. De sites hebben minstens 30 ton afgewerkte compost geproduceerd, zei hij, allemaal rechtstreeks toegevoegd aan aangrenzende boerderijen.

Voor bewoners die zich zorgen maken over ratten, wijst Morales erop dat zijn geurloze systemen ze niet aantrekken en dat zijn teams alle rattentunnels die ze vinden instorten. Voor bewoners die zich zorgen maken over voedsel, laat Morales zien hoe compost helpt bij het verbouwen van gezonde groenten. Compost Power geeft ook kinderworkshops waar Morales graag praat over samenwerking met de FBI. “Politieagenten?” vragen de kinderen ongelovig. “Nee! Schimmels, bacteriën en insecten,' antwoordt Morales, en deelt dan een vergrootglas uit zodat ze het leven kunnen zien dat in de compost wemelt.

“Hij is enorm geïnvesteerd in de gemeenschap en voor anderen om hem te volgen”, zegt Tonya Gayle, uitvoerend directeur van Green City Force. “Dat is een game changer.”

Morales woont niet meer fulltime in New York. Na Buckels dood vond hij alleen troost in de bossen van het landelijke Pennsylvania, waar hij bij zijn neef verbleef. Toen de pandemie uitbleef, kochten hij en zijn vrouw, die in software werkt, daar een huis en verbouwen ze tomaten, snijbiet, boerenkool, spinazie, aardappelen en allerlei soorten bonen. Doordeweeks, terwijl hij in New York werkt, logeert Morales bij familieleden, zich zorgend over de ecologische voetafdruk van zijn anderhalf uur durende woon-werkverkeer; hij heeft bomen op zijn eigendom geplant om het te helpen compenseren. Hij hoopt de nieuwe elektrische Ford F-150 te kopen, deels omdat hij hoorde dat hij ook als generator kan dienen.

Morales wil ooit naar de universiteit, mogelijk een Ivy League, maar is in de tussentijd bezig om het aantal Compost Power-sites uit te breiden en zijn personeel te trainen om het uiteindelijk over te nemen.

“Iedereen zou het leuk moeten vinden, iedereen zou het moeten willen,” zei Morales. “Het zou voor iedereen cool moeten zijn.”